Δύο ποιήματα της Κατερίνας Καρυπίδου εμπνευσμένα από πίνακες του Kostanzo Ballini

 i. Η Διαδρομή

Πίνακας -  Kostanzo Ballini

Διαδρομή η ζωή και μέχρι το «ζω»
να προφέρεις
έχεις φτάσει στο τέρμα της!

«Θα σταθούμε μαζί,
μ’ ένα γλυκόπικρο χαμόγελο στα χείλη,
μπροστά σε άπειρες αναμνήσεις.
Και από το μπράτσο, ναι,
ακόμη σφιχτά θα με κρατάς!
Σεργιάνι στα μονοπάτια μιας
ολόκληρης ζωής,
που πότε με κόπο, πότε χαλαρά,
εγώ και εσύ χαράξαμε!
«Κοίτα», θα μου λες καθώς
στα μάτια μας θα φανερώνονται στιγμές.
«Άτακτα, που ‘μασταν, παιδιά…
Ακόμη το ίδιο σ’ αγαπώ…»
Και στα μάτια σου η χαμένη σπίθα
της νιότης θ’ αχνοφέγγει!
«Ψέματα!
Πιότερο από τότε σ’ αγαπώ»,
θ’ αναφωνείς καθώς στο έργο της ζωής
το ηλιοβασίλεμα πλησιάζει.

Με τις αναμνήσεις φορτίο ευχάριστο
και την ωριμότητα των χρόνων να
βαραίνει γλυκά την γερτή μας πλάτη,
και σαν στο κατώφλι του τέλους
διαβούμε και στο τέρμα της
θα φτάνει αυτή η διαδρομή,
υπόσχεση θέλω να μου δώσεις…
Αντάμα να ατενίζουμε αυτόν τον
καθ’ όλα γνωστό άγνωστο κόσμο,
έτσι όπως πίσω μας θα χάνετε…

Κατερίνα Καρυπίδου
08/08/2017

Κάποτε …χρόνια πριν, πολλά χρόνια, τότε που δεν ήξερα ποια ήταν η Κατερίνα δε μου άρεσαν καθόλου οι πίνακες ζωγραφικής. Ξέρω ναι, περίεργο ακούγεται …Και όμως δε με συγκινούσαν καθόλου! Άκουγα να σχολιάζουν θετικά και εκστασιασμένα και αναρωτιόμουν γιατί άραγε… Σήμερα, που ξέρω πάρα πολύ καλά ποια είμαι, τι θέλω, ποιοι είναι οι στόχοι μου, τι με ακουμπάει και τι με αφήνει αδιάφορη και επίσης και την αξία της κάθε δημιουργίας και τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτή, μπορώ να πω ότι μια από τις πιο όμορφες ασχολίες μου είναι να κάθομαι και να «ψάχνω» έναν πίνακα, να προσπαθώ να μπω στο μυαλό του δημιουργού και να το εκφράσω με λόγια… Να προσπαθώ λέω, γιατί είναι αδύνατον να μπω στο μυαλό του δημιουργού απόλυτα και πάντα θα βλέπω όντας επηρεασμένη από τα δικά μου βιώματα και τις δικές μου γνώσεις …. Έτσι και τώρα με τον πίνακα του κύριου Kostanzo Ballini !! 

Ταξίδεψα … Έκανα μια διαδρομή στην «Διαδρομή» του !

ii. Γυμνές αλήθειες – Ντυμένα ψέματα 

Η αθωότητα λίγο πιο πέρα αμφιταλαντεύεται.

Ο πίνακας είναι του κύριου Kostanzo Ballini 

Τον οποίο εμπνεύστηκε από θέμα φωτογραφίας 

του αυστριακού φωτογράφου Rudolf Koppitz.

Όταν πρωτοείδα αυτόν τον πίνακα είπα θα γράψω πολλά!
Μέρες τώρα… Κάθε που τον κοιτούσα ανάμεικτα συναισθήματα αντιμάχονταν μέσα μου…
Όλα μέσα στο μυαλό μου, το καλό το κακό,
το δίκιο το άδικο , οι αξίες τα ιδανικά,
ο έρωτας, το πάθος, η ηδονή, η ντροπή…
Το όλο και Το τίποτα…
Όχι, δεν είναι τι θέλει ο καθένας μας για τον εαυτό του…
Όχι δεν είναι και πόσα μπορεί να απαιτήσει
από τον εαυτό του …
Μια ερώτηση τριβελίζει ασταμάτητα το μυαλό μου…
Ποιος είναι άξιος να κρίνει και ποιος θέτει τα κριτήρια;
Ποια αλήθεια είναι αλήθεια και ποιο ψέμα είναι ψέμα;
Όλα υπόκεινται στο πρίσμα της υποκειμενικότητας!
Και κάπου εκεί η σκέψη χανόταν …
Ότι και αν έγραφα ήταν πολύ και ήταν λίγο …
Τελικά έγραψα …και το λίγο τελικά ήταν πιο «πολύ»…

Κατερίνα Καρυπίδου
03/07/2017