Photo - Paolo Roversi, Lucie De La Falaise |
Ξημερώματα σχεδόν,
το παραθύρι ανοιχτό,
ακούγεται ο σκύλος που αλυχτά
και η σελήνη τραγουδά καπνίζοντας άφιλτρα τσιγάρα,
στρίβοντας την περιστροφή μου τόσες μοίρες
όσες ο πόνος του δένδρου της πλατείας...
Είναι στιγμές που δεν σου φτάνει η πρώτη του νέου μήνα,
στα ξέσκεπα χέρια νοτίζει η μοναξιά
κι η νεαρά στην γωνιά ορκίζεται αιώνια αγάπη...
Οι φωνές στο σκοτάδι μεγαλώνουν,
οι σκιές μικραίνουν,
τα τσιγάρα τελειώνουν
κι ο πίνακας του Σεπτέμβρη μελαγχολικός ατενίζει
τις αδέσποτες φράσεις
στο πινάκιο ενός φτωχού και λειψού κόσμου,
οπού δεν θα εκδικαστεί ποτέ η υπόθεση,
καθώς η πρόβλεψη μιλά για θηρία σε κλουβιά,
για φρενήρεις λογισμούς,
για ψηφίδες, για πιθανότητες...
Αν εξοστρακιστεί το φεγγάρι, ίσως γίνω μοίρα
στον τελευταίο πόνο του δένδρου
στο πινάκιο ενός φτωχού και λειψού κόσμου...
Κι ο πίνακας του Σεπτέμβρη μελαγχολικός θ' ατενίζει..
--------------------------------
''Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ" Μαρίνα Σολδάτου
** ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ**
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου