ΒΛΑΧΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ { Ο δικός μου έρωτας..}

Ο δικός μου έρωτας
δεν είναι αυτό που λένε
αγγελικά πλασμένος.
Κι όπως τον δείχνουν
σε καρτ ποσταλ
δεν είναι.

Έχει πρόσωπο
δουλεμένο από τις βροχές
και τους καιρούς.
Και χαρακιές πολλές
έχει, αστραπόμορφες
Για μαλλιά
έχει φύκια
που στάζουν
θάλασσες συνέχεια
Το χαμόγελο του
έχει πάρει κάτι
από τα γεμάτα τα φεγγάρια
που λένε κι οι ποιητές.

Οι παλάμες του δεν είναι απαλές
μα έχουν ρόζους
κι είναι τραχιές.
Τα νύχια στα δάχτυλά του
τα χει φάει το χώμα
το σίδερο
και η σκουριά του ουρανού..
Στις χούφτες του
χωράει λίγο νερό
ίσα ισα για να ξεδιψάω
κάθε φορά
και αρέσκεται
να προσφέρει
με τρόπο τρυφερό
αγκάθια
που χουν κίτρινα λουλουδάκια
πάνω τους.
Τα πόδια του
έχουν βγάλει ρίζες
και τα φτερά στην πλάτη του
είναι λερωμένα.

Τον δικό μου έρωτα
δεν τον αναγνωρίζει κανείς.
Κάθεται σ ένα παγκάκι
και μασουλάει λέξεις ξεπλυμένες
μέσα σα μάτια των ανθρώπων
περιμένοντας
την επερχόμενη άνοιξη
να την ευλογήσει
μ’ ένα χάδι σιωπηλό
πάνω στο μάγουλο
μιας κουρασμένης εργάτριας
που περιμένει στη στάση
το λεωφορείο
να κουβαλήσει τη μνήμη της
γερμένη όπως θα ναι
πάνω στο τζάμι του μεγάλου του παράθυρου.

Ο δικός μου ο έρωτας
σιδερώνει ταράτσες,
τραβάει δίχτυα,
φοράει μανσέτες,
φτιάχνει λάσπη,
πουλάει κάστανα,
ανακατεύει τα σκουπίδια,
ξεχνιέται στους ωκεανούς,
οδηγεί νταλίκα,
σκάβει και σπέρνει και οργώνει
φτιάχνει λάδι και αλεύρι,
βρίζει και πίνει και μεθάει,
πηγαίνει στα σπίτια τους
κουρασμένες πουτάνες
δε καταδέχεται μεταλαβιές
και κοροϊδεύει τις εξομολογήσεις.

Ο δικός μου ο έρωτας
Δεν υπάρχει σε καμιά φωτογραφία.
Είναι λένε οι επαΐοντες
μπανάλ
και δεν πουλάει. 
Ιδιαίτερα
Όταν γιορτάζει 
Ο άγιος Βαλεντίνος. 
γ,β
......
"Γραμματα στην Αάβησαρ"