ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΕΛΗ " ΧΟΡΟΣ "

Με ρώτησε : χορεύεις ; τραγουδάς ; 
Είπα πως ,ναι .Ξέρω .
Κι άρχισε να μου μιλά για φιγούρες ,τραγούδια ...
Κι είπαμε τόσα που έπρεπε να τα ζήσουμε πια .
Άλλο δεν πήγαινε .
Του είπα : ξέρεις δεν μπορώ να χορέψω .
Είπε : εγώ αγάπησα το μυαλό σου ,την καρδιά σου .
Οτι κι αν συμβαίνει ,εγώ είμαι εδώ .Πάμε να μας ζήσουμε ....
Τόλμησα και τραγουδώντας ανέβηκα μαζί του στην πίστα .
Κι έζησα για λίγο τ αναπάντεχο τ όνειρο ...
Χόρεψα .Μισό κορμί ,ολόκληρη ζωή κάθε κίνηση μικρή ...
Δεν ονειρεύτηκα το ΠΑΝΤΑ
Μα καθε χορός κρατούσε ένα πάντα κρυμμένο στη μελωδία του .
Κι έσκυβε ψιθυριστά στη φλέβα του λαιμού δίπλα
κι άφηνε αλήθειες που μοιάζαν ψέμματα ,
τόσο δυνατά που έκαναν το αίμα να κυλά ,φρενιασμενο .
Συνέχιζα να τραγουδώ ,μα μικρές απουσίες απ την πίστα μας ,ράγισαν κάθε βεβαιότητα .
Έπαψα να ψιθυρίζω ,έπαψε να με χορεύει .
Δεν πειράζει .Έτσι είναι αυτά ,είπα .
Όμως αργότερα όταν ήρθε άλλος πρόθυμος χορευτής
δεν τούπα ,ούτε αν ξέρω ,ούτε αν μπορώ
να τραγουδω και να χορεύω .
Ίσως δεν αξίζει τη σιωπή μου
μα εγώ δεν αντέχω να σπάω την καρδιά μου
σε νότες ενος τραγουδιού που ίσως δεν μπορεί ν ακούσει
κι η ψυχή μου δεν αντέχει να δοθεί στον τελευταίο της χορό .
Γιατί ξέρει πως θάναι ο τελευταίος χορός .
Άργησες ξένε ....Πολύ .