"Οι περισσότεροι, κλεισμένοι πίσω από παράθυρα, περιμένανε με αγωνία λίγο φως, βαρεθήκανε στις βροχές, στ' απανωτά χειμωνιάσματα/
μερικοί θαρραλέοι το τολμήσανε κι αυτό, βγήκανε στο δρόμο, άλλοι μάλιστα αγκαλιάστηκαν, φωνάζοντας δυνατά συνθήματα/
τους είπαν τρελούς, επιπόλαιους, νέους στις αντιδράσεις τους, αδύναμους να καταλάβουν κινδύνους, ακόμα και προδότες/
όσο τα ερπυστριοφόρα πλησίαζαν, μαζί με εκείνα τα βήματα της μπότας, που σκότωναν χρόνια τις ψυχές, κανείς δεν ήξερε τι θα μείνει και τι θα χαθεί."
Γιάννης Βέλλης
Θαυμάσιο κείμενο, με εικόνες δυνατές..
ΑπάντησηΔιαγραφή