ΝΕΛΛΑ ΣΥΝΑΔΙΝΟΥ "ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ "

Dreamland by Mohammed Sattar 

… τη νύχτα η μοναξιά σαν Ερινύα την κατάτρυχε, 

«ουου, μοναχή σου, μόνη, μόνη», 

χλευαστικά την προπηλάκιζε 

σαν την ηχώ από σαρδόνιο γέλιο, 

ένιωθε μία από την ινδική κάστα των Ανέγγιχτων, 

την ώρα που η ακτίνα του Ολόγιομου από τις γρίλιες 

μέσα στο δώμα της είχε δραπετεύσει, 

την είχε σύρει έξω το Άστρο του Ουρανού 

στα ολισθηρά του κλίτη να γυρεύει,

 απόκριση για τη γύμνια της, 

για το αποτρόπαιο χάσμα μες τα σωθικά της 

από το στέρνο ως τη γαστέρα, πιο βαθιά ως τη μήτρα της, 

αδημονούσε, 

άμποτε ένα κομμάτι αγκαλιάς που να συνάρμοζε 

την άδικη παρέκκλιση του σώματός της, 

όσο την έλουζε το σεληνόφωτο καταιγίδες ασημιού, 

όσο παράπαιε ως το δέντρο…

Με ασπίδα μου την ομπρέλα αμυντικής ανάδρασης 

Μέχρι ρανίδας αμύνομαι ενάντια στο φεγγοβόλημα 

Ραγδαίες ριπές σεληνόφωτος υποβάλλουν επήρεια 

Η πανσέληνος του μεσοχείμωνου εξαπολύει γητειά 

Ενισχύω την άμυνά μου με το οχυρωματικό δέντρο 

Ασκαρδαμυκτί την ατενίζω για ένα τέταρτο και συν 

Στα δύο τέταρτα και πλην πάλλουν τα βλέφαρά μου 

Στίλβουσα η στρογγυλάδα της ωθεί στα σωθικά της 

Με εγκιβωτίζει μες τον δίσκο της μέχρι διύλισής μου

… του χρόνου όλου τα φεγγάρια είναι ανάλγητα, 

ίχνος για μένα λύπησης δεν έχουν…

… του χρόνου όλου τα φεγγάρια με ληστεύουνε, 

ούτε ομπρέλα ούτε δέντρο μου απολείπουν…

… για μένα τα φεγγάρια αποφάνθηκαν φυλάκιση, 

στην κάστα των Ανέγγιχτων απ’ τις Ινδίες…

ν.σ.