ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ. " Πανσέληνος έρωτας "

Χιλιόμετρα διάβηκα,
από κοντά και το κορμί,
και η ζωή παράλληλη,
να χτυπιέται σε χωματόδρομους
ψυχικούς,
να τρυπιέται σε στύλους
ερώτων
να κρατάει η καρδιά μου
το ίσο
σε ανάδρομα θέλω
σε κατευθύνσεις αμφίδρομες.
Μου γνέφει μια ηττημένη
ισορροπία
νεύμα αδελφό,
πως ολάκερη χύθηκα
σε καζάνι με κάρβουνα,
πως παράκουσα
και αψήφησα,
πως δονήθηκα στους παλμούς
της ψυχής
μα πως δε μου κακιώνει,
σήκωσε πέπλα
και γω,
στις εξαιρέσεις της τρύπωσα,
κι από τότε κοιμάμαι
στο άναρχο στρώμα των επιθυμιών.
Νυχτώνει,
μα τα εντός μου,επαγρυπνούν,
ποθούνε ακόμα,
κι είναι μια νύχτα γεμάτη,
χορτασμένη απ το φως τ ασημένιο,
έναστρη η νύχτα
σκορπάει στα σπλάχνα μου
τ άστρα της
μα τη σελήνη της όχι,
αυτή τη φυλάει για σένα,
όταν σε βρω,
θα ξοδέψει φεγγάρια πολλά
και ρανίδα ρανίδα
τις αντοχές της,
όταν θαρθεις και
θα λατρευτούμε,
θα ευλογούμε ισόβια
πανσέληνο έρωτα..................