Περνούσα με συχνότητα από τα μέρη των σκέψεων
δίχως να σηκώνω το κεφάλι
ήξερα πως ο άνεμος φυσούσε δυτικά
διέτρεχε το κορμί μου η σιγουριά της όρασης
η ασφάλεια πως λευκές πόλεις υπάρχουν.
Στην συνείδηση να προσθέσω φεγγάρια ή λόφους
γεννήθηκαν ερωτήματα αν χρειαζόταν να προσθέσω
και συναισθήματα όπως μελαγχολία ,αγάπη
και κάτι άλλα ξεχασμένα όπως αρχίζω από την αρχή
φανταστικούς διαλόγους με πρόσωπα εξουσίας
που ανοίγουν άθελα σου τις πόρτες
επιλεγμένων οργάνων στο σώμα.
Μα δεν πίστευα ποτέ σε εξουσίες
οι σκέψεις μου ήταν ολότητες
που δεν είχαν την ανάγκη
καν μιας φευγαλέας ματιάς
αρκούσε η αίσθηση του περπατήματος
που θα μπορούσε να γίνει χορός.
Άφησα μια δυνατή συγκίνηση για εκείνα που θα έρθουν
την ένταση για την διαφωνία με τον εαυτό μου
με την παραδοχή πως με ομορφαίνουν αυτά που αγαπώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου