Εγώ ο ποιητής,πετώ στις καταιγίδες,
σ'απρόσιτα φαράγγια και γκρεμούς,
ομίχλη,καταχνιά φιλώ στο στόμα,
τα γκρίζα σύννεφα περνάω μ' ελιγμούς.
Εγώ ο ποιητής, ωκεανούς αναταράσσω,
με τα γιγάντια κουπιά που κουβαλώ!
Στέλνω τα κύματα να γλείψουν τ' ακρογιάλια,
τους γλάρους σε συμβούλιο καλώ!
με τα γιγάντια κουπιά που κουβαλώ!
Στέλνω τα κύματα να γλείψουν τ' ακρογιάλια,
τους γλάρους σε συμβούλιο καλώ!
Εγώ ο ποιητής, μ' αθέατο το κοσμικό μου σώμα,
μ'αόρατο της έμπνευσης το πνεύμα τριγυρνώ!
Τα μυστικά της σκέψης μου σε σας τα καταθέτω,
γυμνώνω την ψυχή,αλήθειες μοναχά κυοφορώ.
μ'αόρατο της έμπνευσης το πνεύμα τριγυρνώ!
Τα μυστικά της σκέψης μου σε σας τα καταθέτω,
γυμνώνω την ψυχή,αλήθειες μοναχά κυοφορώ.
Εγώ ο ποιητής αντλώ καθάριο το νερό,
απ' το βαθύ κι ασάλευτο πηγάδι,
των πιο αγνών και φρέσκων λογισμών,
μακριά απ'το φθονερό ανθρώπινο κοπάδι!
απ' το βαθύ κι ασάλευτο πηγάδι,
των πιο αγνών και φρέσκων λογισμών,
μακριά απ'το φθονερό ανθρώπινο κοπάδι!
Εγώ ο ποιητής, τις νύχτες περπατώ,
το σκότος κι οι αμίλητες σκιές με συντροφεύουν!
Η ταραχή του κόσμου και η βία μ'απωθούν,
τ'αστέρια,το φεγγάρι,το ημίφως με μαγεύουν!
το σκότος κι οι αμίλητες σκιές με συντροφεύουν!
Η ταραχή του κόσμου και η βία μ'απωθούν,
τ'αστέρια,το φεγγάρι,το ημίφως με μαγεύουν!
ΖΕΡΒΟΥ ΠΑΝΤΑΖΗ ΤΡΙΑΔΑ
13/2/16
13/2/16
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου