Μέσα στης νύχτας την αγκαλιά
Κρυμμένη από το βλέμμα ανθρώπων και θεών
Βγάζω κραυγή να σκορπιστεί
Να αφυπνίσει του κόσμου τα στοιχειά.
Την γνέθει ο άνεμος χρυσή κλωστή
Την πλέκει στα μαλλιά της,
Η θάλασσα φτεροκοπά
Υγραίνει την λαλιά της,
Βάνει η βροχή υγρό πανί
Δροσοσταλιά την κάνει
Και καμαρώνει η κραυγή
Καθώς ανάλαφρα πατά της λυγαριά τα άνθη
Χαράζοντας λικνιστικά το μέγα μήνυμά της
΄΄Ζωή σ’αγαπώ’
Πόπη Πασχαλίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου