ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ - Εικόνα και Λόγος , Σκέψεις μέσα από φωτογραφίες

Στην τόση ανοχή,αποδοχή,εμπλοκή,
στην ταλαίπωρη υπομονή,
σ'έναν κόσμο "μικρό"για όνειρα μεγάλα
η δική μας ταινία δεν χρειάζεται κομπάρσους...
Μια πολύχρωμη εκδοχή της πόλης μας
της δικής μας πόλης που ονειρεύεται...
Που διεκδικεί και πεισματικά ζωγραφίζει...
Δικαίωμα!
Ζωή Δ.
----------
φωτο Άνω Πετράλωνα-"Συνοικία το όνειρο"

Πολύχρωμα φτερά και χάντρες φανταχτερές,
χειροτεχνήματα καλοδουλεμένα
ξεθωριάζουν οι ιστοί στo πρώτο φως...
Ωρίμανση δίχως μαγικά φίλτρα...
Επίθεση κατά μέτωπο...
Παγιδεύοντας όνειρα
δε νικάς εφιάλτες!
Ζωή Δ.

Όποιος γυρίζει,μυρίζει λένε...τί ακριβώς θα σας γελάσω και δεν το θέλω!Φωτογραφίζοντας λοιπόν,σκέφτομαι πόσο δυστυχείς είναι στην ουσία οι κάθε λογής πινόκιο κι όχι εμείς που ζούμε ανάμεσά τους.Διότι δεν φτάνει που έχεις ξύλινη καρδιά και σε κάθε ψέμα η μύτη σου σε προδίδει(πάντα θα υπάρχει κι ένας προδότης)είσαι και κατευθυνόμενος σαν μαριονέτα...δύσμοιρε Πινόκιο των ώριμών μας χρόνων,τις πταίει?"Τη λευτεριά σου σαν τη θες πρέπει να κόψεις τις κλωστές"έλεγε ένα παιδικό τραγουδάκι...Πάνω σε αυτήν την υποτιθέμενη μύτη,κάποιοι χτίζουν,μπερδεύουν,(εξ)αγοράζουν,αναζητούν αγάπη σε λάθος μέρη και κάποιοι άλλοι ονειρεύονται ουρανούς και ψάχνουν για δανεικά φτερά...Κι επειδή καλά τα παραμύθια αλλά η πραγματικότητα συνεχίζει να μας εκπλήσσει,μια ξύλινη μύτη εύκολα καίγεται,η Σταχτομπούτα προσέχει και δε χάνει πλέον το γοβάκι της,οι εφτά νάνοι βρίσκουν παρέα στο δάσος και γίνονται δέκα,την ώρα που η Χιονάτη αποφασίζει πως δεν είναι δα και τόσο εύθραυστη...Λίγοι όμως τα προσέχουν αυτά κι ακόμη λιγότεροι νοιάζονται...

Επιμύθιον:Mάλλον πρέπει να κόψω τις πολλές βόλτες! 

emoticon smile

Zωή Δ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΚΕΙΜΕΝΑ : ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ