ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ " Έρωτας θανατηφόρος."

Μόνο το πάφλασμα των κουπιών ακουγότανε 

και ο βόγκος του νερού, 

στα φώτα που αχνοφαίνονταν δυο σκιές με πάθος 

χαιδολογούσε ο άνεμος.

Ο γονδολιέρης με δέος τις κρυφοκοίταζε 

άραγε υπάρχουν ακόμη αγάπες? 

Τίποτα δεν τους άγγιζε τίποτα, 

με τα μάτια τους ζωγράφιζαν τα όνειρα 

που τους προσπερνούσαν.

Κι άρχισε να τους τραγουδά το μοιρολόγι 

της νύχτας που να μην τέλειωνε ποτέ 

μα ποτέ αυτή η αγάπη, 

στο λίγο ταξίδεμα θα την κρύψω στα μπλουζ 

της νύχτας τραγούδαγε με πάθος.

Πίσω από τις μάσκες τα μάτια γιόμιζαν 

ολάκερη αγάπη κοπιλατώντας στις φλέβες 

που χτυπούσαν ακανόνιστα. 

Κι όλα να υφαίνονται στους ιστούς από ήχους 

άσεμνα ολόγυμνου έρωτα κι ο θάνατος να παραμονεύει 

σαρώνοντας κάθε φραγμό.

Σε μια βάρκα κρυμμένοι κάτω απ΄την πανσέληνο 

μια ελπίδα θύελλας τρικυμισμένη 

ποιος θάνατος να τους χωρέσει εδώ! 

Δεμένοι στον ιστό της αράχνης 

διασχίζανε τον έρωτα.

Κάτω από την λάμψη φεγγαριού η γλώσσα 

η άσπλαχνη τους σημάδεψε με άστρα 

στου λυκόφως το χλώμιασμα. 

Έρωτας κυκλικός απ΄την ανατολή με σωσίβια 

Θανάτου, 

ως τα πέρατα της δύσης παραπαίει η αυγή, 

ποιος θα υπερβεί το αδιέξοδο εκτός ορίων!

Κραυγή ακούστηκε λυγμική, 

Αγάπα με έρωτα αγάπα με θανατηφόρα.

Γρηγορία Πελεκούδα
Από τη νέα Συλλογή " Πλεύσις..."