ΠΕΤΚΑΡΗ ΣΤΕΛΛΑ - 5 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Η ιστορία ξέρει να εκδικείται
τις συνειδήσεις των βολεμένων…
που την υποτίμησαν!

Κι όσο τ΄ όνειρο αγρυπνά,
μ' ένα σεντόνι κατάσαρκα,
εσύ αδελφέ, αγωνίσου…

για ν΄ αντέξεις,
στην παγωνιά της μοναξιάς των λίγων
και στη μιζέρια του μυαλού... των πολλών!

Στέλλα Πετκάρη

Οι ευαίσθητοι άνθρωποι...
έχουν την ακλόνητη βεβαιότητα,
πως την αγάπη που καταθέτουν
στις ζωές των άλλων,
την τοκίζει η μοίρα.
Έτσι... καρτερούν
στο Ταμείο της αδικίας απλήρωτοι,
μ ένα χαμόγελο γεμάτο αναμνήσεις,
χάνοντας τη δική τους ζωή!

Στέλλα Πετκάρη

Δεν είμαι αχάριστος άνθρωπος…
Πήρα κι έδωσα πολύ αγάπη στη ζωή μου!
Ίσως γι΄ αυτό…
δεν φουντάρω το βαρκάκι
της μοναχικότητάς μου 
στον ωκεανό του συμβιβασμού.
Έχει τόση φασαρία…
από ανασφαλείς καρδιές!

Στέλλα Πετκάρη

Η ψυχή, στις παιδικές της νύχτες,
γεννάει φανταστικά πλασματάκια.
Τους δίνει ονόματα και τα λογαριάζει
για εχέμυθους «φίλους».
Μεγαλώνοντας, τ΄ απαξιώνει
και στο τέλος τα λησμονεί.
Η "χειραψία" της αθωότητας,
με τη λευκή σελίδα της συνείδησης...
δεν θα επαναληφθεί ποτέ!

Στέλλα Πετκάρη

Ότι πίστεψα και σ΄ όσα ξοδεύτηκα
όλα μισά… μπασταρδεμένα!
Μα συνεχίζω να...
καταθέτω την ψυχή μου 
σ ένα μεράκι... χάρισμα.
Σ΄ ένα αύριο… 
γνήσιο κι αυθεντικό…
μπαμπακερό για τους ανθρώπους!
Κι ας μην προλάβω 
να τ΄ ανταμώσω… 
το «ξεφτιλισμένο»…!

Στέλλα Πετκάρη