Γερανιώτης Δημήτριος-Κοπέλα σε Αγρό, 1905 |
Στο πρώτο φιλί της πεταλούδας στα αγουροξυπνημένα πέταλα της μυγδαλιάς. Στο πρωινό χάδι του ήλιου στης θάλασσας την απέραντη γαλήνη. Στα τερετίσματα των χελιδονιών. Στον αέρα που μέθυσε από τη μοσχοβολιά του λεμονανθού. Στα κόκκινα χείλη της παπαρούνας. Στο γέλιο το κελαρυστό του μικρού ερωτιδέα που τη φαρέτρα του οπλίζει. Γλυκόπιοτο κρασί στο δισκοπότηρο της φύσης. Στα μυστικά λόγια της ζωής που " εδώ είμαι " ψιθυρίζει. Στα ανοιχτά παραθυρόφυλλα της καρδιάς. Κι όλα ξαναγυρνούν στην αρχή. Σαν κοριτσάκι με τη βελούδινη μενεξεδιά κορδέλα που κυλιέται στην ολόδροση χλόη γελώντας, περιπαίζοντας το χρόνο. Ελπίδα, προσμονή κι απαντοχή. Γλυκύτατό μου έαρ, πάντα εν Σοφία πάντα εν Λόγω. Άνοιξη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου