ΚΑΙΤΗ ΚΟΥΜΑΝΙΔΟΥ " ΝΥΧΤΑ ΧΩΡΙΣ ΦΕΓΓΑΡΙ "

Την αφρούρητη νυχτιά αυτή
Την νύχτα χωρίς φεγγάρι
Που επιτρέπει την μεγάλη απόδραση....στην άλλη μεριά του φεγγαριού...και νομιμοποιεί την
αυθαιρεσία των απατηλών ονείρων........αυτή την νυχτιά...που
Ο ίσκιος της αβάσταχτης μοναξιάς
είναι βαρύς και τα σισύφεια δεσμά αναβλύζουν πόνο ενορχηστρώνοντας την απώλεια...
ανέμισμα φευγαλέο του νου
έκλεισε τα τραύματα της λύπης
έσβησε τις ασκήμιες...
και σε σκηνοθεσία ονειρική
γέλασε η άνοιξη και αναστήθηκε
η.χαρά..

Η Μορφή σου
Παιχνίδισμα του νου και Μόνο
Ξανθές ελπίδες χάρισε
Με κόκκινες ανεμώνες..
Σκορπίζοντας παντού ευωδιές
Και ήχους μυστικούς...
Το χαμόγελο σου
αύρα πρωινής δροσιάς
πηγή ελπίδας στην καρδιά του.χειμώνα....ξαναγέννησε
αισθήματα στις ξεχτένιστες
ελπίδες...σιωπώντας έγνοιες και στεναγμούς μες την σιγαλιά
του κόσμου...διακονευοντας
το άλλοθι από την αιώρα
του ποιήματος αυτού.

Χαίρε εσύ
νύχτα χωρίς φεγγάρι
Που κρατάς στην αγκαλιά σου
Ολάκερα τα μυστικά του κόσμου.

Από την συλλογή - ΑΜΦΙΔΡΟΜΟΣ
ΚΑΘΡΈΠΤΗΣ - 2014 ... 12 /1 /.2014.