ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΝΤΙΝΑ " ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ "

Ήταν σαν άνοιξη καρποφορούσα πασχαλιές
τις ροζ που αγαπούν να βάζουν στα μαλλιά.
Εκείνα με ποδήλατα στις μπλούζες να τρέχουν
να κόψουν από τα δάση πρασινάδες
να ταίζουν ελάφια και πυγολαμπίδες
να ορμηνεύουν τα χαρακωμένα δέντρα
από τα χέρια ερωτευμένων
και να ντύνονται ήλιοι.
Αργότερα ακουμπούσαν αγόρια με πάθος
και τους μετέδιδαν μια φλόγα που έβγαινε από το κορμί
που ούτε ήξεραν πως υπήρχε
και ήταν ο τρόπος να κάνουν έρωτα με ότι έφτιαχνε
η καρποφορία του νου και του σώματος.
Η απλότητα έδειχνε πως δεν ήταν πράξεις επανάληψης
η συγχώρεση δεν αφορούσε παρά μια έννοια αφαίρεσης
με τα αγόρια που γέλαγαν από την απιστία
λουζόντουσαν μαζί τα χαράματα και τα δειλινά
και έπειτα τα άφηναν να φύγουν για να γυρίσουν
με τα χέρια υγρά από τις στάλες του ιδρώτα τους.
Εκείνα τα κορίτσια δεν έμαθαν να ονειρεύονται βατράχους
μα τους φιλούσαν για να λάμπει το πρασινωπό τους χρώμα
κένταγαν πανωφόρια προστασίας ελπίδων
που ύστερα τα χάριζαν σε αμετανόητους εγωισμούς
και στην κραυγή που έβγαζαν οι λουλουδάτοι φράχτες.
Δεν έμαθαν ποτέ δεν είχε και ενδιαφέρον
πως η Άνοιξη αργούσε ακόμα
σαν μάγισσες έλεγαν ακατάληπτα λόγια του ρυθμού
κερνούσαν με κρασί την αβεβαιότητα των πουλιών
αν ήρθε ο καιρός να επιστρέψουν
και έπειτα φορούσαν τα ρούχα της δουλειάς
και περπατούσαν σαν αερικά στη πόλη.


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ -Pierre Schmidt art 
Με επεξεργασία της  Ντίνας  Γεωργαντοπούλου