ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ - Λαχανιασμένες του έρωτα ζωές

Catrin Welz Stein - art

Μικρά τρομαγμένα πουλιά.
Που, ώρες καρτερούσαν για
να φτεροκοπήσουν 
στο σύμπαν της σκέψης,
να ξεχυθούν 
σαν λαοθάλασσα.
Κατακλυσμιαία.
Έτσι μου όρμηξαν τα συναισθήματα,
και βούλιαξα στου έρωτα την πληγή,
ένα μαγκάλι γεμάτο κάρβουνα λόγια,
πεταλούδες καψαλισμένες
στα μάτια σου
οι υποσχέσεις.
Σφριγηλός ο έρωτας, με μάγκωσε
στη μυρωμένη σου αύρα,
κι ύστερα πια, όλα τα νυχτολούλουδα
μύριζαν μόνο για μένα,
ω, πάντα ευωδιάζει επιτήδεια η πλάνη
κι εγώ,σαν φλόγα,στη δάδα της έλιωσα.
Ενα τσίμπημα εγωισμού 
στιγμιαίο,
ένα μονάχα κι ύστερα,
με κατάπιε συνεπαρμένη το κύμα,
μουσκεμένη η ακτή σου 
από δροσοσταλίδες λαγνείας,
έσβησαν μονοκοντυλιά
κάθε πριν και μετά,
ζέσταιναν μόνο το τώρα μου.
Σ αγαπώ.
Μ ακροδάχτυλα βουτηγμένα
στην ανατριχίλα
γράφω τη νουβέλα τού ερωτικού μας
κατακλυσμού,
ω, ξέμεινα στην κιβωτό
τής μελαγχολίας μου
για ένα ταξίδι στη μέση τού πουθενά,
πόση έξαψη ξόδεψα να ξερες
γι αταξίδευτα όνειρα,
ω, τι πελώρια φωτιά η αγάπη,
τι ιδρωμένοι ακροβάτες
εμείς οι εραστές,
να παλεύουμε ν ακουμπήσουμε
στο υγρό ντουβάρι τής αγωνίας
τις λαχανιασμενες ζωές μας,
το υγρό χτυποκάρδι........




.