ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ - ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΜΙΚΡΟΜΑΝΑ!

Η φωτογραφία ανήκει  στο οικογενειακό αρχείο της  Μάριον Μίντση 

Αχ επαναστάτρια νιότη…πόσο βιάζεσαι το άνθος της ήβης να ματώσεις!

Μα γιατί ρωτάς; Δεν βλέπεις την διαδρομή που ακολουθώ;
Με βήματα σημειωτόν, ένα μπρος και δυο τροχάδην …εκεί, στα κρυμμένα βάθη, την καλοσύνη να χαϊδέψω, τη μιζέρια του μίσους ν΄αρνηθώ , την ιερή μου στιγμή να προσκυνήσω.

Κι ύστερα, με τη μουσική της έφηβης λαχτάρας μου να λικνιστώ, με δάκρυ, ήλιο και σιωπή, στο ΕΙΝΑΙ μου να βυθιστώ και να ευτυχήσω!

Πού να βρεθεί καιρός με τον Xρόνο ν΄αναμετρηθώ , την πεσμένη βλεφαρίδα ν΄αντικρύσω … αφού, σαν γνήσιος αρσενικός, θέλει να έχει πάντα τα πρωτεία.

Περνάει λοιπόν … όσο του επιτρέπεται αγγίζει για να δηλώσει
παρουσία κι ύστερα με θυμωμένο κομπασμό για την απόρριψη, τρέχει
αλλού… να ‘’σεξουαλιστεί’’ και να προδώσει, καγχάζοντας με την ήττα της κάθε τοξικής καρδιάς.

Δώσε θάρρος στον αμείλικτο, να σ΄ανέβει στο στρώμα της κατάθλιψης και στης ρυτίδας το κρεβάτι, γι΄αυτό…

Κάνε lifting στην ψυχή και botox στην αγάπη,
για να΄χεις το πρόσωπο που σου αξίζει, όταν μεγαλώσεις!

Αχ νιότη ανυπότακτη , φευγαλέα νιότη!
" Αυτό το βλέμμα του χωρισμού, έχει μια γλύκα τόση "
Που Καλημέρα θα σου λέω, ακόμη κι αν Νυχτώσει…

*** ***

ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΣΑΛΟΝΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ