Ο
Τζάκομο Καζανόβα (Giacomo Girolamo Casanova, 2 Απριλίου 1725 – 4
Ιουνίου 1798) ήταν Ιταλός τυχοδιώκτης και συγγραφέας, τα απομνημονεύματα
του οποίου περιέχουν μεταξύ άλλων μια μακριά σειρά αποπλανήσεων που
έκανε το όνομά του συνώνυμο του ακαταπόνητου στην αναζήτηση της ηδονής,
και -κυρίως- του ευτυχούς εραστή.
Γόνος ζεύγους ηθοποιών της Βενετίας, σπούδασε νομικά και, κατά τα γραφόμενά του, πήρε δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Πάντοβας στα δεκάξι του. Παρά τις σπουδές του -αν αληθεύουν τα περί διπλώματος- ζούσε μέσα στην φτώχια παίζοντας βιολί στους δρόμους και στις ταβέρνες, μέχρι την στιγμή που έσωσε από βαρύ τραυματισμό τον γερουσιαστή κόμη Μπραγκαντίν. Η πράξη του αυτή του προσπόρισε χρήματα για ένα ταξίδι στην Γερμανία και στην Γαλλία, όπου, στο Παρίσι, μυήθηκε στον Τεκτονισμό.
Το 1753 επέστρεψε στην Βενετία κι αμέσως κίνησε την προσοχή των αρχών της Δημοκρατίας με τις αποκρυφιστικές του διδασκαλίες που, κατά τους ανακριτές, σκοπό είχαν την απομύζηση διαφόρων θυμάτων και ιδίως του Μπραγκαντίν. Επί πλέον έγινε ύποπτος ελευθεροφροσύνης.
Ο Μπραγκαντίν -ανακριτής (inquisitore) κι ο ίδιος κάποτε- τον συμβούλεψε να εγκαταλείψει την Βενετία αλλά ήταν αργά. Ο Καζανόβα συνελήφθη και κλείστηκε στα Piombi, στις μολυβδοσκέπαστες φυλακές του δουκικού ανακτόρου (Palazzo Ducale). Αποφασίστηκε χωρίς δίκη η πενταετής φυλάκισή του, αλλά ύστερα από μερικούς μήνες, το 1757, δραπέτευσε.
Πήγε στο Παρίσι, πρόσθεσε στ’ όνομά του τον τίτλο «ιππότης de Seingalt» (Σαινγκάλ) και άρχισε να εκμεταλλεύεται τους αφελείς. Παρίστανε των ειδικό επί διαφόρων ελιξηρίων, έκλεβε στα χαρτιά, κάτι για το οποιο στα απομνημονεύματά του έγραφε με ντροπή, ταξίδεψε στις Βρυξέλλες, όπου πέτυχε ένα δάνειο για λογαριασμό της Γαλλίας από τις Ηνωμένες Επαρχίες (Ολλανδία), επισκέφθηκε τον Ρουσσώ στο Μονμορανσύ και σύμφωνα με τα απομνημονεύματά του είχε φιλοσοφικές συζητήσεις με τον Βολταίρο στο Φερνέ. Ταξίδεψε επίσης στην Αγγλία και στην Ρωσία, προσπαθώντας να πουλήσει μιαν ιδέα διοργάνωσης κρατικών λαχείων. Σε κάθε ταξίδι είχε ερωτικές περιπέτειες με γυναίκες του κόσμου και σε κάθε σταθμό αποπλανούσε όποια του τύχαινε.
Όπου κι αν πήγαινε κατόρθωνε να εισχωρήσει σε αριστοκρατικούς κύκλους ελευθεροτεκτόνων, ροδοσταυριτών ή οπαδών του αποκρυφισμού και να επωφελείται από την ευπιστία των αφελών και από τα χαρτοπαικτικά του τεχνάσματα, μονομαχώντας συχνά –νικηφόρα βέβαια πάντοτε. Αργά ή γρήγορα όμως οδηγούνταν στην φυλακή ή στα σύνορα.
Το 1775, μετά από επανειλημμένες αιτήσεις, του επετράπη να επιστρέψει στην Βενετία. Η κυβέρνηση τον χρησιμοποίησε ως κατάσκοπο αλλά οι αναφορές του περιείχαν περισσότερη φιλολογία παρά πληροφορίες. Απολύθηκε, έγραψε μια σάτιρα εναντίον ενός ευγενούς και αναγκάστηκε να φύγει στην Βιέννη και στο Παρίσι.
Τα τελευταία του χρόνια
Στο Παρίσι γνώρισε τον κόμη φον Βαλντστάιν που τον προσέλαβε ως βιβλιοθηκάριο στον πύργο του τού Ντουξ στην Βοημία. Ο Καζανόβα έζησε εκεί τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια της ζωής του. Αυτός που είχε συναντήσει τόσες προσωπικότητες της εποχής, τον Μεγάλο Φρειδερίκο, την Μεγάλη Αικατερίνη και τόσους άλλους, βρισκόταν τώρα σε μια θέση λίγο ανώτερη από αυτήν του υπηρέτη. Τότε έγραψε στα γαλλικά τα απομνημονεύματά του, την Ιστορία της ζωής μου, εν μέρει επαληθευόμενη και εν μέρει διαψευδόμενη από τα ιστορικά γεγονότα. Πέθανε αφού έπεσε το παλιό καθεστώς και το καθεστώς της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας.
Το 1753 επέστρεψε στην Βενετία κι αμέσως κίνησε την προσοχή των αρχών της Δημοκρατίας με τις αποκρυφιστικές του διδασκαλίες που, κατά τους ανακριτές, σκοπό είχαν την απομύζηση διαφόρων θυμάτων και ιδίως του Μπραγκαντίν. Επί πλέον έγινε ύποπτος ελευθεροφροσύνης.
Ο Μπραγκαντίν -ανακριτής (inquisitore) κι ο ίδιος κάποτε- τον συμβούλεψε να εγκαταλείψει την Βενετία αλλά ήταν αργά. Ο Καζανόβα συνελήφθη και κλείστηκε στα Piombi, στις μολυβδοσκέπαστες φυλακές του δουκικού ανακτόρου (Palazzo Ducale). Αποφασίστηκε χωρίς δίκη η πενταετής φυλάκισή του, αλλά ύστερα από μερικούς μήνες, το 1757, δραπέτευσε.
Πήγε στο Παρίσι, πρόσθεσε στ’ όνομά του τον τίτλο «ιππότης de Seingalt» (Σαινγκάλ) και άρχισε να εκμεταλλεύεται τους αφελείς. Παρίστανε των ειδικό επί διαφόρων ελιξηρίων, έκλεβε στα χαρτιά, κάτι για το οποιο στα απομνημονεύματά του έγραφε με ντροπή, ταξίδεψε στις Βρυξέλλες, όπου πέτυχε ένα δάνειο για λογαριασμό της Γαλλίας από τις Ηνωμένες Επαρχίες (Ολλανδία), επισκέφθηκε τον Ρουσσώ στο Μονμορανσύ και σύμφωνα με τα απομνημονεύματά του είχε φιλοσοφικές συζητήσεις με τον Βολταίρο στο Φερνέ. Ταξίδεψε επίσης στην Αγγλία και στην Ρωσία, προσπαθώντας να πουλήσει μιαν ιδέα διοργάνωσης κρατικών λαχείων. Σε κάθε ταξίδι είχε ερωτικές περιπέτειες με γυναίκες του κόσμου και σε κάθε σταθμό αποπλανούσε όποια του τύχαινε.
Όπου κι αν πήγαινε κατόρθωνε να εισχωρήσει σε αριστοκρατικούς κύκλους ελευθεροτεκτόνων, ροδοσταυριτών ή οπαδών του αποκρυφισμού και να επωφελείται από την ευπιστία των αφελών και από τα χαρτοπαικτικά του τεχνάσματα, μονομαχώντας συχνά –νικηφόρα βέβαια πάντοτε. Αργά ή γρήγορα όμως οδηγούνταν στην φυλακή ή στα σύνορα.
Το 1775, μετά από επανειλημμένες αιτήσεις, του επετράπη να επιστρέψει στην Βενετία. Η κυβέρνηση τον χρησιμοποίησε ως κατάσκοπο αλλά οι αναφορές του περιείχαν περισσότερη φιλολογία παρά πληροφορίες. Απολύθηκε, έγραψε μια σάτιρα εναντίον ενός ευγενούς και αναγκάστηκε να φύγει στην Βιέννη και στο Παρίσι.
Τα τελευταία του χρόνια
Στο Παρίσι γνώρισε τον κόμη φον Βαλντστάιν που τον προσέλαβε ως βιβλιοθηκάριο στον πύργο του τού Ντουξ στην Βοημία. Ο Καζανόβα έζησε εκεί τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια της ζωής του. Αυτός που είχε συναντήσει τόσες προσωπικότητες της εποχής, τον Μεγάλο Φρειδερίκο, την Μεγάλη Αικατερίνη και τόσους άλλους, βρισκόταν τώρα σε μια θέση λίγο ανώτερη από αυτήν του υπηρέτη. Τότε έγραψε στα γαλλικά τα απομνημονεύματά του, την Ιστορία της ζωής μου, εν μέρει επαληθευόμενη και εν μέρει διαψευδόμενη από τα ιστορικά γεγονότα. Πέθανε αφού έπεσε το παλιό καθεστώς και το καθεστώς της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας.
Εργογραφία
Ο Καζανόβα έγραψε αρκετά έργα, μεταξύ των οποίων και μια έμμετρη μετάφραση της Ιλιάδας. Αλλά η Histoire de ma vie (Ιστορία της ζωής μου, 1794) είναι το έργο που διασώζει την φήμη του μέχρι της μέρες μας ως υπαρκτού Δον Ζουάν και μεγάλου αποπλανητή. Ανεξάρτητα από το πόση αλήθεια περιέχει, καθώς για τα πάσης φύσεως κατορθώματα του συγγραφέα επιβάλλονται επιφυλάξεις, είναι ένα ανάγνωσμα που διηγείται περιπέτειες που τον έχουν κάνει γνωστό για τις περιπέτειες και τις ερωτοτροπίες του με τις γυναίκες.
Λόγια του ....
Δεν κατακτώ, υποκύπτω.
Είναι μεγάλη δυστυχία για μια ωραία γυναίκα να την ασχημίζει το χαμόγελο. Το χαμόγελο, που μπορεί να ομορφύνει μια άσχημη.
Το μόνο που είναι απαραίτητο είναι να έχεις θάρρος, γιατί η δύναμη χωρίς αυτοπεποίθηση είναι περιττή.
Κάθε γυναίκα με απασχολεί για τρεις μέρες: τη μία μέρα για να την κατακτήσω, τη δεύτερη για να την ικανοποιήσω και την τρίτη για να την ξεχάσω.
Εξετάζοντας την ομορφιά μιας γυναίκας, το πρώτο πράγμα που παρατηρώ είναι οι γάμπες.
Ένας λαός χωρίς δεισιδαιμονίες θα ήταν φιλόσοφος, και οι φιλόσοφοι δεν υπακούν ποτέ.
Η αγάπη είναι κατά τα τρία τέταρτα περιέργεια.
Οι Γάλλοι ζηλεύουν τις ερωμένες τους, ποτέ τις γυναίκες τους.
Ανάμεσα στην ομορφιά και στην ασχήμια, η διαφορά είναι συχνά ανεπαίσθητη.
Έζησα σαν φιλόσοφος και πεθαίνω σαν χριστιανός.
(τα τελευταία του λόγια)
Το Γαλλικό έθνος θα ήταν πιο σοφό αν είχε λιγότερο πνεύμα.
https://www.klik.gr/
O Καζανόβα μέσα από τα μάτια του ζωγράφου Ράφαελ Μενγκς.
πηγή http://www.andro.gr/
CASANOVA GIACOMO - Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ
Εκδότης ΠΛΑΝΗΤΗΣ 70
Χρονολογία Έκδοσης Μάρτιος 2015
Αριθμός σελίδων 796
Διαστάσεις 21x14
Μετάφραση ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ Κ.
Συγγραφέας/Δημιουργός (Ελληνικά) ΚΑΖΑΝΟΒΑ ΤΖΙΑΚΟΜΟ
Χρονολογία Έκδοσης Μάρτιος 2015
Αριθμός σελίδων 796
Διαστάσεις 21x14
Μετάφραση ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ Κ.
Συγγραφέας/Δημιουργός (Ελληνικά) ΚΑΖΑΝΟΒΑ ΤΖΙΑΚΟΜΟ
Καζανόβας, λέμε για να χαραχτηρίσουμε την υπερβολή ανδρικού ερωτισμού. Το τελικό σίγμα μαρτυρά την πολιτογράφηση του όρου στα ελληνικά, είναι το πιστοποιητικό απονομής της ελληνικής ιθαγένειας. Δεν υπάρχει έλληνας που να μην ξέρει τον Καζανόβα. Κι ωστόσο πόσοι ξέρουν αν υπήρξε ποτέ πραγματικά μ' αυτό το όνομα ένας άντρας με σάρκα και οστά; Μήπως πρόκειται για ένα επινοημένο σύμβολο; Μα και τι μας ενδιαφέρει να ξέρουμε το ιστορικό πρόσωπο, εφόσον βέβαια υπήρξε; Τι ενδιαφέρει επίσης τον καθένα που μεταχειρίζεται την έκφραση "πλούσιος σαν Κροίσος" η ιστορικότητα του Κροίσου;
Η ανύψωση σε σύμβολο καλύπτει το συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο κι ως ένα βαθμό μας το κάνει αδιάφορο. Αυτή η δόξα που απ' τη μια σώζει από τη λήθη τέτοια πρόσωπα, τα καταδικάζει απ' την άλλη σε παραμόρφωση. Οι μεταγενέστεροι αποδίδουν στο ιστορικό πρόσωπο τη μια και μόνη ιδιότητα του συμβόλου, ενώ όλες οι άλλες πραγματικές αρετές κι αδυναμίες του, τα γνωρίσματα του χαρακτήρα του έχουν χαθεί στη σιωπή των αιώνων.
Έτσι έχει το πράγμα και με τον Καζανόβα. Γιατί στην Ελλάδα γενικά αγνοούμε πως ο Καζανόβα έχει αφήσει, μαζί μ' άλλα, ένα μεγάλο έργο με τις αναμνήσεις από τη ζωή του. Στο εξωτερικό αυτά τα απομνημονεύματα εκδόθηκαν και ξαναεκδόθηκαν σε εκπληκτικούς αριθμούς. Στη Γερμανία έγιναν 104 εκδόσεις, 91 στη Γαλλία, στην Αγγλία 43, στην Ιταλία 41, 17 στη Σουηδία κ.λπ.
Από τότε που οι αναμνήσεις του Καζανόβα "Η Ιστορία της Ζωής μου" είδαν για πρώτη φορά τη δημοσιότητα, υπήρξαν πολλοί που αμφισβήτησαν την ιστορικότητα του συγγραφέα, που θεώρησαν ότι το έργο είναι λογοτεχνικό εφεύρημα. Οι ερευνητές όμως, που μαγεύτηκαν, όπως κι ο απλός αναγνώστης απ' αυτή τη συναρπαστική ιστορία, συγκέντρωσαν πλούσιο υλικό κι οδηγήθηκαν σε συμπεράσματα που δεν επιτρέπουν καμιά αμφιβολία για την πραγματική ύπαρξη του Καζανόβα. Ο J. Rives Childs στο "Casanoviana. An Annotated World Bibliography of Jacques Casanova de Seingalt and of Works Concerning Him" αναφέρει 1.037 σχετικές μελέτες μέχρι το 1956.
Έτσι ο Καζανόβα σώζεται από τη μοίρα του συμβόλου. Μέσα από τα απομνημονεύματά του ξεπηδά ολοζώντανος μπροστά μας, πολύπλευρος, με τα εκπληκτικά και λαμπερά του προσόντα και τις μεγάλες αδυναμίες του. [...]
Η "Ιστορία της Ζωής μου" είναι ένας τεράστιος πίνακας της εποχής του διαφωτισμού και του ροκοκό. Μέσα στις τέσσερις δεκαετίες, από το 1733 μέχρι το 1774, των αναμνήσεων, παρακολουθώντας την ανήσυχη, περιπετειώδη, νομαδική ζωή του Καζανόβα, γνωρίζουμε ολόκληρο τον τότε κόσμο κι ένα πλήθος γεγονότα αυτής της ιδιαίτερα σημαντικής εποχής, από πρώτο χέρι κι από έναν οξύ και κριτικό παρατηρητή. Κι όλα τούτα περιγράφονται με μια ακρίβεια εκπληκτική, που, όπως απόδειξε η έρευνα, ισχύει ακόμα και για τις πιο ιδιαίτερες λεπτομέρειες της ιδιωτικής ζωής του Καζανόβα, που τις εξομολογείται κι αυτές με ειλικρίνεια και χωρίς αισθήματα μετάνοιας. Γι' αυτή την ανεπανάληπτη περιγραφή ο Στέφαν Τσβάιχ είχε πει: "Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με το μόχθο ενός ευρηματικού φαντασιοκόπου, αλλά με το δάσκαλο όλων των ποιητών, με την ίδια τη ζωή. Όμως εκείνος, ο Καζανόβα, πρέπει να αρκεστεί μονάχα στην πιο σεμνή απαίτηση του καλλιτέχνη: Το ελάχιστα αξιόπιστο να το κάνει πιστευτό". [...] (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
Περιεχόμενα
Η ανύψωση σε σύμβολο καλύπτει το συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο κι ως ένα βαθμό μας το κάνει αδιάφορο. Αυτή η δόξα που απ' τη μια σώζει από τη λήθη τέτοια πρόσωπα, τα καταδικάζει απ' την άλλη σε παραμόρφωση. Οι μεταγενέστεροι αποδίδουν στο ιστορικό πρόσωπο τη μια και μόνη ιδιότητα του συμβόλου, ενώ όλες οι άλλες πραγματικές αρετές κι αδυναμίες του, τα γνωρίσματα του χαρακτήρα του έχουν χαθεί στη σιωπή των αιώνων.
Έτσι έχει το πράγμα και με τον Καζανόβα. Γιατί στην Ελλάδα γενικά αγνοούμε πως ο Καζανόβα έχει αφήσει, μαζί μ' άλλα, ένα μεγάλο έργο με τις αναμνήσεις από τη ζωή του. Στο εξωτερικό αυτά τα απομνημονεύματα εκδόθηκαν και ξαναεκδόθηκαν σε εκπληκτικούς αριθμούς. Στη Γερμανία έγιναν 104 εκδόσεις, 91 στη Γαλλία, στην Αγγλία 43, στην Ιταλία 41, 17 στη Σουηδία κ.λπ.
Από τότε που οι αναμνήσεις του Καζανόβα "Η Ιστορία της Ζωής μου" είδαν για πρώτη φορά τη δημοσιότητα, υπήρξαν πολλοί που αμφισβήτησαν την ιστορικότητα του συγγραφέα, που θεώρησαν ότι το έργο είναι λογοτεχνικό εφεύρημα. Οι ερευνητές όμως, που μαγεύτηκαν, όπως κι ο απλός αναγνώστης απ' αυτή τη συναρπαστική ιστορία, συγκέντρωσαν πλούσιο υλικό κι οδηγήθηκαν σε συμπεράσματα που δεν επιτρέπουν καμιά αμφιβολία για την πραγματική ύπαρξη του Καζανόβα. Ο J. Rives Childs στο "Casanoviana. An Annotated World Bibliography of Jacques Casanova de Seingalt and of Works Concerning Him" αναφέρει 1.037 σχετικές μελέτες μέχρι το 1956.
Έτσι ο Καζανόβα σώζεται από τη μοίρα του συμβόλου. Μέσα από τα απομνημονεύματά του ξεπηδά ολοζώντανος μπροστά μας, πολύπλευρος, με τα εκπληκτικά και λαμπερά του προσόντα και τις μεγάλες αδυναμίες του. [...]
Η "Ιστορία της Ζωής μου" είναι ένας τεράστιος πίνακας της εποχής του διαφωτισμού και του ροκοκό. Μέσα στις τέσσερις δεκαετίες, από το 1733 μέχρι το 1774, των αναμνήσεων, παρακολουθώντας την ανήσυχη, περιπετειώδη, νομαδική ζωή του Καζανόβα, γνωρίζουμε ολόκληρο τον τότε κόσμο κι ένα πλήθος γεγονότα αυτής της ιδιαίτερα σημαντικής εποχής, από πρώτο χέρι κι από έναν οξύ και κριτικό παρατηρητή. Κι όλα τούτα περιγράφονται με μια ακρίβεια εκπληκτική, που, όπως απόδειξε η έρευνα, ισχύει ακόμα και για τις πιο ιδιαίτερες λεπτομέρειες της ιδιωτικής ζωής του Καζανόβα, που τις εξομολογείται κι αυτές με ειλικρίνεια και χωρίς αισθήματα μετάνοιας. Γι' αυτή την ανεπανάληπτη περιγραφή ο Στέφαν Τσβάιχ είχε πει: "Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με το μόχθο ενός ευρηματικού φαντασιοκόπου, αλλά με το δάσκαλο όλων των ποιητών, με την ίδια τη ζωή. Όμως εκείνος, ο Καζανόβα, πρέπει να αρκεστεί μονάχα στην πιο σεμνή απαίτηση του καλλιτέχνη: Το ελάχιστα αξιόπιστο να το κάνει πιστευτό". [...] (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
Περιεχόμενα
Σημείωμα του εκδότη
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι: Ιστορία της οικογένειας. Γέννηση. Πρώτες παιδικές αναμνήσεις. Αρρώστεια. Με μεταφέρουν στην Πάδουα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ II: Η γιαγιά μου με φέρνει οικότροφο του δρα Γκότσι. Η πρώτη μου τρυφερή γνωριμία
ΚΕΦΑΛΑΙΟ III: Η Μπετίνα δήθεν τρελή. Ο πατήρ Μάντσια. Η ευλογιά. Η αναχώρησή μου απ' την Πάδουα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV: Ο Πατριάρχης της Βενετίας με εντάσσει στην κατώτερη ιεραρχία. Η γνωριμία μου με το γερουσιαστή Μαλιπιέρο, με την Τερέζα Ίμερ, με την ανηψιά του παπά, με τη σινιόρα Ορίο, με τη Νανέτα και τη Μαρτίνα, με την Καβαμάτσι. Γίνομαι ιεροκήρυκας. Η περιπέτειά μου στο Πασιάνο με τη Λουκία. Συνάντηση στο τρίτο πάτωμα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V: Μια άχαρη νύχτα. Ερωτεύομαι τις δυο αδερφές και ξεχνώ την Άγγελα. Χορός στο σπίτι μου. Η ταπεινωμένη Τζουλιέτα. Η επιστροφή μου στο Πασιάνο. Η δυστυχία της Λουκίας. Μια καταιγίδα πολύτιμος βοηθός
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI: Ο θάνατος της γιαγιάς μου και οι συνέπειές του. Χάνω την εύνοια του σινιόρ Μαλιπιέρο. Δεν έχω πια σπίτι. Η Τιντορέτα. Με βάζουν σ' ένα σεμινάριο. Με πετούν έξω. Με κλείνουν σ' ένα κάστρο
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII: Η σύντομη παραμονή μου στο φρούριο του Αγίου Ανδρέα. Το πρώτο ερωτικό μου ατύχημα. Η χαρά μιας εκδίκησης και ένα πετυχημένο άλλοθι. Σύλληψη του κόμητα Μποναφέντε. Η απελευθέρωσή μου. Άφιξη του Επισκόπου. Εγκαταλείπω τη Βενετία
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VIII: Το ατύχημά μου στην Τσιότζια. Ο πατήρ Στέφανος. Η καραντίνα στην Ανκόνα. Η ελληνίδα σκλάβα, το προσκύνημά μου στο Λορέτο. Πηγαίνω με τα πόδια στη Ρώμη κι από κει στη Νεάπολη για να βρω τον Επίσκοπο, μα δεν τον βρίσκω. Η τύχη μου δίνει τα μέσα να ταξιδέψω στο Μαρτιράνο, απ' όπου όμως ξαναφεύγω για να γυρίσω στη Νεάπολη
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IX: Η σύντομη, αλλά ευτυχισμένη παραμονή μου στη Νεάπολη. Ο ντον Αντόνιο Καζανόβα. Ο ντον Λέλιο Καράφα. Ταξιδεύω με γοητευτική συντροφιά στη Ρώμη κι εκεί μπαίνω στην υπηρεσία του καρδινάλιου Ακουαβίβα. Μπαρμπαρούτσια. Τεστάτσιο. Φρασκάτι
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Χ: Ο Βενέδικτος 14ος. Εκδρομή στο Τίβολι. Η αναχώρηση της Ντόνα Λουκρέτσια. Η μαρκησία Ζ. Η Μπάρμπαρα Νταλάκουα. Το ατύχημα κι η αναχώρησή μου απ' τη Ρώμη
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι: Η σύντομη κι ανήσυχη παραμονή μου στην Ανκόνα. Τσετσίλια, Μαρίνα και Μπελίνο. Η Ελληνίδα σκλάβα της καραντίνας. Ο Μπελίνο αποκαλύπτεται
ΚΕΦΑΛΑΙΟ II: Η ιστορία του Μπελίνο. Με συλλαμβάνουν. Η αθέλητη δραπέτευσή μου. Η επιστροφή μου στο
Ρίμινι και η άφιξή μου στην Μπαλόνια
ΚΕΦΑΛΑΙΟ III: Αποβάλω το ιερατικό ένδυμα και φορώ στρατιωτική στολή. Η Τερέζα φεύγει στη Νεάπολη. Πηγαίνω στη Βενετία και μπαίνω στην Υπηρεσία της πατρίδας μου. Ταξιδεύω για την Κέρκυρα και βγαίνω στην Ορσάρα στη στεριά
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV: Κωμική συνάντηση στην Ορσάρα. Το ταξίδι για την Κέρκυρα. Η επιστροφή μου στην Κωνσταντινούπολη. Ο Μπονεβάλ. Η επιστροφή μου στην Κέρκυρα. Η σινιόρα Φ. Ο ψευτοπρίγκηπας. Η φυγή μου απ' την Κέρκυρα. Οι ανοησίες μου στο νησί Κάσωπος. Κλείνομαι φυλακή στην Κέρκυρα. Η ταχύτατη απελευθέρωσή μου και ο θρίαμβός μου. Οι επιτυχίες μου με την σινιόρα Φ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V: Πρόοδος στην αγάπη. Το ταξίδι μου στο Οτράντο. Μπαίνω στην υπηρεσία της σινιόρας Φ.
Ένας τυχερός τραυματισμός
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI: Με βρίσκει ένα φοβερό ατύχημα. Ψυχρότητα στην αγάπη. Η αναχώρησή μου απ' την Κέρκυρα και η επιστροφή μου στη Βενετία. Δίνω παραίτηση απ' την Υπηρεσία και γίνομαι βιολιστής
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII: Γίνομαι στα σίγουρα χαμένο κορμί. Μια μεγάλη τύχη με γλυτώνει απ' την καταφρόνια και
γίνομαι ένας πλούσιος κύριος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΧ: Κάνω ακατάστατη ζωή. Ζαβοΐσκι. Ρινάλντι. Λ' Αμπαντί. Η νεαρή κοντέσσα. Ο Ντον Στέφανι γίνεται καπουτσίνος. Ανκίλα. Η Ραμόν. Μπαίνω σε μια γόνδολα στο Σαν Τζιόμπε για να πάω στο Μέστρε
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IX: Ερωτεύομαι τη Χριστίνα και της βρίσκω έναν αξιόλογο γαμπρό. Ο γάμος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Χ: Μικρές ανησυχίες με αναγκάζουν να εγκαταλείψω τη Βενετία. Τι μου συνέβη στο Μιλάνο και την Μάντουα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ XI: Πηγαίνω στην Τσεζένα να βρω ένα θησαυρό. Μένω στο σπίτι του Φράντσια. Η κόρη του Γενοβέφα
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι: Ιστορία της οικογένειας. Γέννηση. Πρώτες παιδικές αναμνήσεις. Αρρώστεια. Με μεταφέρουν στην Πάδουα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ II: Η γιαγιά μου με φέρνει οικότροφο του δρα Γκότσι. Η πρώτη μου τρυφερή γνωριμία
ΚΕΦΑΛΑΙΟ III: Η Μπετίνα δήθεν τρελή. Ο πατήρ Μάντσια. Η ευλογιά. Η αναχώρησή μου απ' την Πάδουα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV: Ο Πατριάρχης της Βενετίας με εντάσσει στην κατώτερη ιεραρχία. Η γνωριμία μου με το γερουσιαστή Μαλιπιέρο, με την Τερέζα Ίμερ, με την ανηψιά του παπά, με τη σινιόρα Ορίο, με τη Νανέτα και τη Μαρτίνα, με την Καβαμάτσι. Γίνομαι ιεροκήρυκας. Η περιπέτειά μου στο Πασιάνο με τη Λουκία. Συνάντηση στο τρίτο πάτωμα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V: Μια άχαρη νύχτα. Ερωτεύομαι τις δυο αδερφές και ξεχνώ την Άγγελα. Χορός στο σπίτι μου. Η ταπεινωμένη Τζουλιέτα. Η επιστροφή μου στο Πασιάνο. Η δυστυχία της Λουκίας. Μια καταιγίδα πολύτιμος βοηθός
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI: Ο θάνατος της γιαγιάς μου και οι συνέπειές του. Χάνω την εύνοια του σινιόρ Μαλιπιέρο. Δεν έχω πια σπίτι. Η Τιντορέτα. Με βάζουν σ' ένα σεμινάριο. Με πετούν έξω. Με κλείνουν σ' ένα κάστρο
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII: Η σύντομη παραμονή μου στο φρούριο του Αγίου Ανδρέα. Το πρώτο ερωτικό μου ατύχημα. Η χαρά μιας εκδίκησης και ένα πετυχημένο άλλοθι. Σύλληψη του κόμητα Μποναφέντε. Η απελευθέρωσή μου. Άφιξη του Επισκόπου. Εγκαταλείπω τη Βενετία
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VIII: Το ατύχημά μου στην Τσιότζια. Ο πατήρ Στέφανος. Η καραντίνα στην Ανκόνα. Η ελληνίδα σκλάβα, το προσκύνημά μου στο Λορέτο. Πηγαίνω με τα πόδια στη Ρώμη κι από κει στη Νεάπολη για να βρω τον Επίσκοπο, μα δεν τον βρίσκω. Η τύχη μου δίνει τα μέσα να ταξιδέψω στο Μαρτιράνο, απ' όπου όμως ξαναφεύγω για να γυρίσω στη Νεάπολη
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IX: Η σύντομη, αλλά ευτυχισμένη παραμονή μου στη Νεάπολη. Ο ντον Αντόνιο Καζανόβα. Ο ντον Λέλιο Καράφα. Ταξιδεύω με γοητευτική συντροφιά στη Ρώμη κι εκεί μπαίνω στην υπηρεσία του καρδινάλιου Ακουαβίβα. Μπαρμπαρούτσια. Τεστάτσιο. Φρασκάτι
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Χ: Ο Βενέδικτος 14ος. Εκδρομή στο Τίβολι. Η αναχώρηση της Ντόνα Λουκρέτσια. Η μαρκησία Ζ. Η Μπάρμπαρα Νταλάκουα. Το ατύχημα κι η αναχώρησή μου απ' τη Ρώμη
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι: Η σύντομη κι ανήσυχη παραμονή μου στην Ανκόνα. Τσετσίλια, Μαρίνα και Μπελίνο. Η Ελληνίδα σκλάβα της καραντίνας. Ο Μπελίνο αποκαλύπτεται
ΚΕΦΑΛΑΙΟ II: Η ιστορία του Μπελίνο. Με συλλαμβάνουν. Η αθέλητη δραπέτευσή μου. Η επιστροφή μου στο
Ρίμινι και η άφιξή μου στην Μπαλόνια
ΚΕΦΑΛΑΙΟ III: Αποβάλω το ιερατικό ένδυμα και φορώ στρατιωτική στολή. Η Τερέζα φεύγει στη Νεάπολη. Πηγαίνω στη Βενετία και μπαίνω στην Υπηρεσία της πατρίδας μου. Ταξιδεύω για την Κέρκυρα και βγαίνω στην Ορσάρα στη στεριά
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV: Κωμική συνάντηση στην Ορσάρα. Το ταξίδι για την Κέρκυρα. Η επιστροφή μου στην Κωνσταντινούπολη. Ο Μπονεβάλ. Η επιστροφή μου στην Κέρκυρα. Η σινιόρα Φ. Ο ψευτοπρίγκηπας. Η φυγή μου απ' την Κέρκυρα. Οι ανοησίες μου στο νησί Κάσωπος. Κλείνομαι φυλακή στην Κέρκυρα. Η ταχύτατη απελευθέρωσή μου και ο θρίαμβός μου. Οι επιτυχίες μου με την σινιόρα Φ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V: Πρόοδος στην αγάπη. Το ταξίδι μου στο Οτράντο. Μπαίνω στην υπηρεσία της σινιόρας Φ.
Ένας τυχερός τραυματισμός
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI: Με βρίσκει ένα φοβερό ατύχημα. Ψυχρότητα στην αγάπη. Η αναχώρησή μου απ' την Κέρκυρα και η επιστροφή μου στη Βενετία. Δίνω παραίτηση απ' την Υπηρεσία και γίνομαι βιολιστής
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII: Γίνομαι στα σίγουρα χαμένο κορμί. Μια μεγάλη τύχη με γλυτώνει απ' την καταφρόνια και
γίνομαι ένας πλούσιος κύριος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΧ: Κάνω ακατάστατη ζωή. Ζαβοΐσκι. Ρινάλντι. Λ' Αμπαντί. Η νεαρή κοντέσσα. Ο Ντον Στέφανι γίνεται καπουτσίνος. Ανκίλα. Η Ραμόν. Μπαίνω σε μια γόνδολα στο Σαν Τζιόμπε για να πάω στο Μέστρε
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IX: Ερωτεύομαι τη Χριστίνα και της βρίσκω έναν αξιόλογο γαμπρό. Ο γάμος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Χ: Μικρές ανησυχίες με αναγκάζουν να εγκαταλείψω τη Βενετία. Τι μου συνέβη στο Μιλάνο και την Μάντουα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ XI: Πηγαίνω στην Τσεζένα να βρω ένα θησαυρό. Μένω στο σπίτι του Φράντσια. Η κόρη του Γενοβέφα
CASANOVA GIACOMO - ΒΕΝΕΤΙΑ, ΚΕΡΚΥΡΑ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ (ΕΠΙΛΕΚΤΑ)
Λεπτομέρειες
ISBN13 9789608460591
Εκδότης ΜΙΛΗΤΟΣ
Χρονολογία Έκδοσης Δεκέμβριος 2004
Αριθμός σελίδων 238
Διαστάσεις 24x17
Πρόλογος ΚΟΥΜΑΡΙΑΝΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
Μετάφραση ΓΥΠΑΡΑΚΗ ΜΑΡΙΑ
Επιμέλεια ΤΣΑΓΚΟΓΙΩΡΓΑ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ ΑΝΝΑ
Συγγραφέας/Δημιουργός (Ελληνικά) ΚΑΖΑΝΟΒΑ ΤΖΙΑΚΟΜΟ
ISBN13 9789608460591
Εκδότης ΜΙΛΗΤΟΣ
Χρονολογία Έκδοσης Δεκέμβριος 2004
Αριθμός σελίδων 238
Διαστάσεις 24x17
Πρόλογος ΚΟΥΜΑΡΙΑΝΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
Μετάφραση ΓΥΠΑΡΑΚΗ ΜΑΡΙΑ
Επιμέλεια ΤΣΑΓΚΟΓΙΩΡΓΑ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ ΑΝΝΑ
Συγγραφέας/Δημιουργός (Ελληνικά) ΚΑΖΑΝΟΒΑ ΤΖΙΑΚΟΜΟ
Ο Καζανόβα δεν είναι ούτε στοχαστής ούτε φιλόσοφος, είναι η "άτυπη" μορφή μιας μυθιστορηματικής comedia που επωμίζεται πολλαπλούς ρόλους: τσαρλατάνος, απατεώνας, μυστικός απεσταλμένος, κληρικός, στρατιωτικός, τέκτονας, ταξιδιώτης... και λιμπερτίνος χάρη στην παρουσία της γυναίκας, το σώμα της οποίας γίνεται γοητεία, συγκίνηση, εμμονή και συνείδηση, εν τέλει, όλων όσων γράφει. Το αφηγηματικό του πεδίο είναι απολύτως διάφανο και ο ερωτισμός του δίχως ελιγμούς, υπεκφυγές ή επιφυλάξεις· η πρακτική του θα πρέπει να ειδωθεί και να κατανοηθεί ως μια αιρετική άποψη, που ναι μεν υποστηρίζεται από τη γραφή αλλά σφυρηλατείται με τη βοήθεια μιας εικονοκλαστικής αφήγησης που απομακρύνει τα δεδομένα (τα στοιχεία από τα οποία δομείται ο λόγος του) από κάθε υποψία λογοτεχνικού συμβιβασμού ή προσαρμογής φραστικών περιστάσεων. Στον Καζανόβα η χρήση των λέξεων είναι εμμονή, αναζήτηση, ερωτική επιθυμία, αναζωπύρωση μνήμης και επίδειξη παρελθόντος προς δελεασμόν μέλλοντος. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
"Αγάπησα τις γυναίκες με πάθος αλλά ποτέ δεν τις έβαλα πιο πάνω από την ελευθερία μου..." γράφει κάπου στα απομνημονεύματά του ο Καζανόβα, κάνοντας, τρόπον τινά, τις προσωπικές του αποτιμήσεις. Όσο και να φαίνεται απίστευτο κανείς από τους αναγνώστες της Ιστορίας της ζωής μου δεν πρόκειται να το αμφισβητήσει. Κάθε μετακίνηση, κάθε αλλαγή στη ζωή του, κάθε μεγάλη περιπέτειά του συνοψίζεται στο τριαδικό: γυναίκα - ίντριγκα - ελευθερία. Το ταξίδι και η παραμονή στην Κωνσταντινούπολη και την Κέρκυρα -σε μια ειδυλλιακή δηλαδή Ανατολή- του νεαρού "ερωτύλου" και φιλοπερίεργου είναι ένα από τα πρώτα κεφάλαια ενός τεράστιου μυθιστορηματικού οικοδομήματος, που θα εξελιχθεί, μαζί με τον αιώνα του, θα επισκιάσει το αυστηρά προσωπικό περίγραμμα και θα γίνει η "μυθική βίβλος" του Λιμπερτινισμού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
"Αγάπησα τις γυναίκες με πάθος αλλά ποτέ δεν τις έβαλα πιο πάνω από την ελευθερία μου..." γράφει κάπου στα απομνημονεύματά του ο Καζανόβα, κάνοντας, τρόπον τινά, τις προσωπικές του αποτιμήσεις. Όσο και να φαίνεται απίστευτο κανείς από τους αναγνώστες της Ιστορίας της ζωής μου δεν πρόκειται να το αμφισβητήσει. Κάθε μετακίνηση, κάθε αλλαγή στη ζωή του, κάθε μεγάλη περιπέτειά του συνοψίζεται στο τριαδικό: γυναίκα - ίντριγκα - ελευθερία. Το ταξίδι και η παραμονή στην Κωνσταντινούπολη και την Κέρκυρα -σε μια ειδυλλιακή δηλαδή Ανατολή- του νεαρού "ερωτύλου" και φιλοπερίεργου είναι ένα από τα πρώτα κεφάλαια ενός τεράστιου μυθιστορηματικού οικοδομήματος, που θα εξελιχθεί, μαζί με τον αιώνα του, θα επισκιάσει το αυστηρά προσωπικό περίγραμμα και θα γίνει η "μυθική βίβλος" του Λιμπερτινισμού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ, ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΚΟΥΜΑΡΙΑΝΟΥ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΛΙΑΣ
ΣΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ
ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΤΖΙΟΒΑΝΝΙ ΤΖΙΑΚΟΜΟ ΚΑΖΑΝΟΒΑ
ΣΚΙΕΣ ΚΑΙ ΛΑΜΨΕΙΣ
ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΤΟ 1744
Η «ΕΥΤΥΧΗΣ ΣΥΓΚΥΡΙΑ»
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ
ΕΠΙΜΕΤΡΟ, ΜΑΡΙΑ ΓΥΠΑΡΑΚΗ
Ο ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ
ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
Ο ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ
ODOR DI FEMINA
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΛΙΑΣ
ΣΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ
ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΤΖΙΟΒΑΝΝΙ ΤΖΙΑΚΟΜΟ ΚΑΖΑΝΟΒΑ
ΣΚΙΕΣ ΚΑΙ ΛΑΜΨΕΙΣ
ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΤΟ 1744
Η «ΕΥΤΥΧΗΣ ΣΥΓΚΥΡΙΑ»
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ
ΕΠΙΜΕΤΡΟ, ΜΑΡΙΑ ΓΥΠΑΡΑΚΗ
Ο ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ
ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
Ο ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ
ODOR DI FEMINA
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ
Λεπτομέρειες
Ξενόγλωσσος τίτλος IL DUELLO
ISBN13 9789603250647
Εκδότης ΑΓΡΑ
Χρονολογία Έκδοσης Ιούλιος 1993
Αριθμός σελίδων 152
Διαστάσεις 17x12
Μετάφραση ΣΙΔΕΡΗ ΑΛΟΗ
Επιμέλεια ΠΕΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
Συγγραφέας/Δημιουργός (Ελληνικά) ΚΑΖΑΝΟΒΑ ΤΖΙΑΚΟΜΟ
Ξενόγλωσσος τίτλος IL DUELLO
ISBN13 9789603250647
Εκδότης ΑΓΡΑ
Χρονολογία Έκδοσης Ιούλιος 1993
Αριθμός σελίδων 152
Διαστάσεις 17x12
Μετάφραση ΣΙΔΕΡΗ ΑΛΟΗ
Επιμέλεια ΠΕΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
Συγγραφέας/Δημιουργός (Ελληνικά) ΚΑΖΑΝΟΒΑ ΤΖΙΑΚΟΜΟ
[...] Στον βασιλιά και πολλούς μεγιστάνες είχαν σταλεί διάφορα γράμματα που απεικόνιζαν τον δύστυχο Βενετσιάνο ως τον απεχθέστερο των ανθρώπων: τον παρουσίαζαν εξόριστο, όχι μόνο από την πατρίδα του, αλλά από όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης, εδώ για καβγάδες του καφενείου, εκεί για προδοσίες, για απαγωγές, για φρικαλέες αισχρότητες και, από την πατρίδα του, για πράξεις γενικώς βδελυρές, εφόσον δεν μπορούσαν να ξέρουν. Όλ' αυτά ήταν βέβαια συκοφαντίες, άλλα μήπως οι συκοφαντίες δεν έχουν το ίδιο αποτέλεσμα με τις κατηγορίες που βασίζονται σε γεγονότα ;
Η μονομαχία, γραμμένη στα ιταλικά μετά την επιστροφή του ΚΑΖΑΝΟΒΑ στη Βενετία, είναι μια μοναδική αυτοβιογραφική αφήγηση που συμπυκνώνει όλες τις λογοτεχνικές ιδιότητες και δυνατότητες που θα δώσουν τόση ακτινοβολία στα Απομνημονεύματά του.
Στη σύντομη αυτή αφήγηση, ο Καζανόβας διηγείται ένα δραματικό ζήτημα τιμής που λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή κατά τη διάρκεια της διαμονής του στη Βαρσοβία το 1766.
Με το κείμενο αυτό ο Καζανόβας προσπαθεί να αποκαταστήσει μια αλήθεια, τη δική του αλήθεια, σ' ένα ζήτημα αμφιλεγόμενο και φαινομενικά περίπλοκο που προήλθε από μια προσβολή που υπέστη εξαιτίας μιας Ιταλίδας χορεύτριας.
Όπως όλοι οι σπινθήρες που οδηγούν σε φιλονικίες και εν συνεχεία σε μονομαχίες, το συμβάν φορτίζεται με αμφιβολίες και ποικίλα σχόλια. Ο σαρανταεννιάχρονος Καζανόβας, σ' αύτη τη λεπτότατη αγόρευση, αφήνει να διαφανούν, με τη μορφή αφήγησης, οι τάσεις που χαρακτηρίζουν την κοινωνία του 18ου αιώνα, στα μάτια της οποίας ο Βενετσιάνος ιππότης επεδίωκε να εμφανίσει την εικόνα του.
Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1780 με τον τίτλο Il Duello. Η ελληνική έκδοση, σε μετάφραση της Αλόης Σιδέρη, συνοδεύεται από εισαγωγή και εκτενές βιογραφικό σημείωμα του Καζανόβα και της περιπετειώδους ζωής του. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
Περιεχόμενα
Η μονομαχία, γραμμένη στα ιταλικά μετά την επιστροφή του ΚΑΖΑΝΟΒΑ στη Βενετία, είναι μια μοναδική αυτοβιογραφική αφήγηση που συμπυκνώνει όλες τις λογοτεχνικές ιδιότητες και δυνατότητες που θα δώσουν τόση ακτινοβολία στα Απομνημονεύματά του.
Στη σύντομη αυτή αφήγηση, ο Καζανόβας διηγείται ένα δραματικό ζήτημα τιμής που λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή κατά τη διάρκεια της διαμονής του στη Βαρσοβία το 1766.
Με το κείμενο αυτό ο Καζανόβας προσπαθεί να αποκαταστήσει μια αλήθεια, τη δική του αλήθεια, σ' ένα ζήτημα αμφιλεγόμενο και φαινομενικά περίπλοκο που προήλθε από μια προσβολή που υπέστη εξαιτίας μιας Ιταλίδας χορεύτριας.
Όπως όλοι οι σπινθήρες που οδηγούν σε φιλονικίες και εν συνεχεία σε μονομαχίες, το συμβάν φορτίζεται με αμφιβολίες και ποικίλα σχόλια. Ο σαρανταεννιάχρονος Καζανόβας, σ' αύτη τη λεπτότατη αγόρευση, αφήνει να διαφανούν, με τη μορφή αφήγησης, οι τάσεις που χαρακτηρίζουν την κοινωνία του 18ου αιώνα, στα μάτια της οποίας ο Βενετσιάνος ιππότης επεδίωκε να εμφανίσει την εικόνα του.
Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1780 με τον τίτλο Il Duello. Η ελληνική έκδοση, σε μετάφραση της Αλόης Σιδέρη, συνοδεύεται από εισαγωγή και εκτενές βιογραφικό σημείωμα του Καζανόβα και της περιπετειώδους ζωής του. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
Περιεχόμενα
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ
Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΟΒΑ
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ «ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΩΝ»
Η ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ
Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΟΒΑ
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ «ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΩΝ»
ΤΑΙΝΙΑ - Καζανόβας
Ταινία του 1976 σε σκηνοθεσία Φεντερίκο Φελίνι. Παίζουν: Ντόναλντ Σάδερλαντ και Τίνα Ομόν.
Βιογραφική δημιουργία του Φεντερίκο Φελίνι, γύρω από τη ζωή και τη δράση
του Καζανόβα, δοσμένη με το γνωστό γκροτέσκο στυλ του μεγάλου Ιταλού
σκηνοθέτη.
Στίχοι:
Σέβη Τηλιακού
Μουσική:
Mario Panas| 1. | Βίκυ Λέανδρος |
Έι Καζανόβα δεν είμαστε πια
στην εποχή την παλιά
Δεν κλαιν οι γυναίκες για χάρη σου πια
κι ούτε πεθαίνουν για μια σου ματιά
Έϊ Καζανόβα μην παίζεις κρυφτό
θα μετανιώσεις γι’ αυτό
Μακριά την αγάπη σαν τόπι πετάς
είσαι ωραίος μα δεν αγαπάς
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
δεν έχεις μυαλό
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
μαζί σου γελώ
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
μαντίλια λευκά
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
δεν έχουμε πια
Έϊ Καζανόβα τρελέ εραστή
άντρες υπάρχουν
πολύ πιο πιστοί
Έϊ Καζανόβα πως μοιάζει η ζωή
μ’ ένα ποτήρι κρασί
Τα νιάτα τελειώνουν γουλιά τη γουλιά
και τα φτερά σου θα γίνουν κι αυτά
Δε θα δακρύσω για σένα ποτέ
εγωιστή μου κουτέ
Μπορεί στην αγάπη να ξέρεις πολλά
μα την καρδιά μου την κρύβω καλά
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
δεν έχεις μυαλό
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
μαζί σου γελώ
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
πατίνια λευκά
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
δεν τρέχουμε πια
Έϊ Καζανόβα τρελέ εραστή
άντρες υπάρχουν
πολύ πιο πιστοί
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
δεν έχεις μυαλό
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
μαζί σου γελώ
στην εποχή την παλιά
Δεν κλαιν οι γυναίκες για χάρη σου πια
κι ούτε πεθαίνουν για μια σου ματιά
Έϊ Καζανόβα μην παίζεις κρυφτό
θα μετανιώσεις γι’ αυτό
Μακριά την αγάπη σαν τόπι πετάς
είσαι ωραίος μα δεν αγαπάς
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
δεν έχεις μυαλό
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
μαζί σου γελώ
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
μαντίλια λευκά
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
δεν έχουμε πια
Έϊ Καζανόβα τρελέ εραστή
άντρες υπάρχουν
πολύ πιο πιστοί
Έϊ Καζανόβα πως μοιάζει η ζωή
μ’ ένα ποτήρι κρασί
Τα νιάτα τελειώνουν γουλιά τη γουλιά
και τα φτερά σου θα γίνουν κι αυτά
Δε θα δακρύσω για σένα ποτέ
εγωιστή μου κουτέ
Μπορεί στην αγάπη να ξέρεις πολλά
μα την καρδιά μου την κρύβω καλά
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
δεν έχεις μυαλό
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
μαζί σου γελώ
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
πατίνια λευκά
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
δεν τρέχουμε πια
Έϊ Καζανόβα τρελέ εραστή
άντρες υπάρχουν
πολύ πιο πιστοί
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
δεν έχεις μυαλό
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
μαζί σου γελώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου