ΝΤΙΝΑ ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ " Ατιτλο "

Εργο του χαράκτη Απ. Κούστα

Οι λησμονημένες φιγούρες των λέξεων μας,
σκίτσα ακοθόριστα.
Υπάρχει κέρδος πως κάποτε τελειώνουν τα μολύβια.
ξύσε ξύσε ,φέρνεις το σχέδιο στο άρτιο αποτέλεσμα.
Πιθανότατα θα μπει σε κορνίζα,ενθύμιο που θα ξεχαστεί,
θα καεί από τις στάχτες της ανασύστασης νέων υλικών.
Στην επικράτεια μας με το κύρος της οποιαδήποτε τέχνης,
προσπάθησε το παραπέρα,
οι φιγούρες δε μιλάνε,σου υπενθυμίζουν ηγεμονικά την κυριαρχία τους
στο χρόνο,
κι είναι καλό που λιώνουν τα μολύβια,
είναι στο χέρι μας να πάψουν οι λέξεις να ΄χουν πρόσωπο.
Ποιητικές ανοησίες,οι λέξεις σε κοιτούν κατάματα,
έχουν τη χάρη των πρωτολείων γραμμών
που πάνω τους ακροβατούσαν ,θαυμαστικά και παύσεις.
Συμφώνησαν κουνώντας το κεφάλι πως τα καλύτερα σκίτσα,
ήταν εκείνα που έκαναν με το μυαλό.