Κωνσταντίνος Μπασούρης "Ένα φύλλο πέφτει"

Είναι κι αυτός ο αέρας
που λυσσομανάει.
Εδώ και τρία μερόνυχτα
δεν έχει σταματήσει.
Σκορπίζουν στο πέρασμά του
στιγμές κι ανάλαφρες ημέρες,
απομεινάρια μίας άλλης εποχής,
ό, τι δεν είχε από κάπου να πιαστεί
κι απόμεινε ένα έρμαιο,
δίχως βάρος, δίχως υπόσταση.

Κι αυτό το παράξενο βουητό
σαν ψίθυρος χωρά απ’ τις χαραμάδες.
Τι κι αν είναι βράδυ ή πρωί,
Αύγουστος αν είναι ή Γενάρης,
μια Τετάρτη αν είναι ή Κυριακή.
Φεύγουν όπως έρχονται
τα λόγια του αέρα.

Κι αυτό το φύλλο που τώρα πέφτει.
Κοιτάζω τον στερνό στροβιλισμό του,
αδύναμο καθώς αιωρείται
ανάμεσα στη σιωπή του
και του ανέμου τη βουή.
Ποιος να ξέρει
ως πού θα φτάσει, τελικά.
Πολλοί θα το προσπεράσουν,
ούτε που θα το προσέξουν
με το αδιάφορο βλέμμα
και τα βιαστικά τους βήματα.
Δεν έχουν τον χρόνο.

Κρυφή κρατώ ελπίδα
πως κάπου, κάποτε
θα υπάρξουν τα βλέμματα εκείνα,
που θα βρουν τον χρόνο
να αφιερώσουν τον χρόνο που αξίζει
σ’ ένα φύλλο που πέφτει,
πριν ο άνεμος φυσήξει
και το σκορπίσει μακριά.

Κωνσταντίνος Μπασούρης

Η φωτογραφία δημιουργήθηκε με ΑΙ