ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ "ΑΤΙΤΛΟ"

Άσε με στην σάρκα του βιβλίου
απάνω να γράψω,
στίχους στη δύση του ήλιου
για το δάκρυ της νοσταλγίας
για την ερημιά των τόπων.

Κι όταν βραδιάζει
να παίρνω στους ώμους
ό,τι μας βαραίνει,
στην άβυσσο του νου
στην πυρά της αγάπης.

Για να περνά η μέρα
στα ασάλευτα πρόσωπα
ό,τι πετά τριγύρω και μακριά μας.
ένα τραγούδι μου,
από μικρά στιχηρά στα πλήκτρα
των φύλλων να ακούω
του αγέρα τις νότες.

Δυο χέρια που να μπορούν
να αφουγκράζονται
όλους τους παλμούς της γης
δυο μάτια να σταυρώνουν
την αγάπη,
δυο χείλη να φιλούν
τα ολοπόρφυρα για να ξυπνούν
τα ρόδα της αγάπης.

Γρηγορία Πελεκούδα