ΒΕΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ " ΑΤΙΤΛΟ"

Είμαι σε ηλικία που έπαψα να μπερδεύω την αξιοπρέπεια με τον εγωισμό... που δε φοβάμαι να διεκδικήσω την αγάπη των άλλων με τον τρόπο που λαχταράω και νιώθω ότι αξίζω να αγαπηθώ... που αποζητώ την κοινωνικότητα αλλά απολαμβάνω και τη συντροφιά με τον απαράδεκτο εαυτό μου...

Είμαι σε ηλικία που συγχωρώ αλλά δεν ξεχνώ... που δε χαραμίζω δεύτερη ευκαιρία αλλά έμαθα να παίρνω πίσω και την πρώτη... που κατάλαβα πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν χαρακτήρα αλλά συμπεριφορές ανά περίσταση... και πως τα εντυπωσιακά ρούχα ή οι καλοί τρόποι μπορεί να μην φτιάχνουν ωραίους ανθρώπους, ωστόσο... περίεργο...αλλά οι ωραίοι άνθρωποι είναι πάντα ευγενείς και καλοντυμένοι...

Είμαι σε ηλικία που αντέχω να αυτοσαρκάζομαι και να γελώ με τα λάθη μου...που εξακολουθώ να εκτιμώ των προσωπικό μου αγώνα στη ζωή, αλλά έπαψα να επαίρομαι γι΄αυτόν, γιατί κατάλαβα ότι υποστηρίχτηκε από ευκαιρίες που κάποιοι άλλοι στερήθηκαν...

Είμαι σε ηλικία που γνωρίζω καλά ότι αυτός ο κόσμος δε θ΄αλλάξει ποτέ... αφού τα μέλη της συμμορίας που λέγεται ’’όλοι μαζί'' δεν όρισαν ποτέ συγκεκριμένο τόπο συνάντησης... δεν οργάνωσαν ποτέ κοινό σχέδιο ούτε plan B σε περίπτωση αλλαγής στρατηγικής...

Είμαι σε ηλικία που έπαψα να ψάχνω την τελειότητα στη ζωή... που δεν κάνω μεγάλα σχέδια και κουράστηκα να γίνομαι κοινωνός της επιτηδευμένης και απεγνωσμένης ελπίδας που στενάζει μέσα στα συντρίμμια των μεγαλεπήβολων στόχων...

Είμαι σε ηλικία που προτιμώ, αγναντεύοντας από το μικρό μου παράθυρο τη ζωή, ν΄απολαμβάνω τις μικρές στιγμές που γεννούν μ΄ένα πόνο την ελπίδα την ανόθευτη... αυτή της αισιοδοξίας...

Είμαι σε ηλικία που εκτιμώ... τι καλό που κάνει ένας καφές...


Από Η μικρή γλωσσού