Δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ
να σε περιγράψω Μοναδική μου...
Και δεν είναι ότι δεν υπήρξες...υπήρξες !
Υπήρξες με σάρκα και οστά...με πνεύμα και ψυχή...
με γλυκύτητα και τρυφερότητα...με πόθο και πάθος...
υπήρξες...κοντά και μακριά... πάνω και κάτω...
εκείθε κι εδώθε...εχθές και αύριο...Μοναδική μου !...
Γυμνή ή ημίγυμνη... σκεπαστή ή ασκέπαστη...
τολμηρή ή σεμνόθωρη...υπήρξες !...
ελαφίνα και τίγρισσα... αλκυόνα και έποπας...
αετομάχος και ειρηνόφιλη...
Μοναδική μου... υπήρξες!...
Και τώρα εγώ,
προσπαθώ με λέξεις άϋλες κι ανείπωτες,
ως Καρυάτιδα του δικού μου Παρθενώνα
να σε περιγράψω,
στους αιώνες για πάντα δική μου να μείνεις...
Μοναδική μου !...
Νίκος Δημογκότσης
Φωτό : από το διαδίκτυο
Κι'επειδή τολμώ,εκτιμώ πως είναι το ...ωραιότερό σου!
ΑπάντησηΔιαγραφή{Ισως γιατί, γίνεσαι πιο οικείος και τρυφερός κατορθώνοντας ν' αγγίξεις την ευαισθησία μου, με λέξεις καινούργιες, εκφράζεις με λυρισμό το βιωμένο συναίσθήμα σου]. Κύριε Δημογκότση και Φίλε μου,συγχαρητήρια !!