ΑΡΕΤΗ ΓΟΥΡΓΙΩΤΟΥ "ΤΟ ΚΑΛΝΤΕΡΙΜΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ"

Το λιθόστρωτο έβγαζε στην θάλασσα.
Φθαρμένες οι πέτρες από τον χρόνο.
Πόσες ψυχές εκείθε διάβηκαν,
το θώρι της απεραντωσιάς λαχταρώντας!
Θρόιζαν οι φτέρες από το ανεμοφύσημα,
έδιναν την σκυτάλη στ’ αρμυρίκια,
που την παρέδιδαν στην απόγειο αύρα.

Εκείνη, σκυφτή, τα βήματά της πά στο καλντερίμι μετρούσε.
Δεν βιαζόταν, σπιθαμή προς σπιθαμή το μονοπάτι γνώριζε.
Ήξερε!
Ήξερε πως τίποτα δεν την περίμενε
στην στροφή. Μόνον το ξαγνάντεμα στο Αιγαίο, το ίδιο εδώ και τόσα χρόνια.
Θα άπλωνε το βλέμμα στο γαλάζιο,
θα άκουγε των νερών το τραγούδισμα
και των γλάρων τα φτερουγίσματα.
Ύστερα ο ήλιος θα πορφύρωνε το ουρανοθάλασσο
και κείνη θα αποχαιρετούσε το σύθαμπο.
Αύριο πάλι…

Εκείνος, μισοκρυμμένος στον γεροντόβραχο,
τις νεροσυρμές αφουγκραζόταν,
που τα περασμένα τραγουδούσαν.
Μέσα από τους αφρούς ξεπρόβαλλε το γέλιο της.
Τα μάτια της ποντοπόρα αρμενίζοντας
στης καρδιάς του το λιμάνι προσέδεναν, ακόμη.
Επέστρεψε!
Τα βήματα μόνα τους πορεύτηκαν στης αγάπης τους το καλντερίμι.
Η σκέψη του φυλακίστηκε στου έρωτά τους τις στιγμές.
Γνώριζε πως δεν τον περίμενε τίποτα πια.

Εκείνη σκαπέτησε από το γύρισμα
του λιθόστρωτου.
Το άρωμά της ενώθηκε με το στυφό των φυκιών, το ανάερο της αλμύρας κι αντάμα
χορό έστησαν τριγύρω του.
Θεία όσφρηση, αέναη, ενωτική!

Ανασηκώθηκε.
Βλέμματα και καρδιές αντάμωσαν!
Το μακρινό Χτες έγινε παντοτινό Τώρα

Αρετή Γουργιώτου

" ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ "

Η εικόνα : Καλντερίμι από την Νταμούχαρη Πηλίου
 Από   http://www.odos-kastoria.gr/