ΒΕΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ "Περί αρσενικών ο λόγος "

Υποκλίνομαι στα παλαιάς κοπής αρσενικά ... του "μετά από εσάς Κυρία μου" της φιλοφρόνησης... της γενναιοδωρίας... της θρησκευτικής ευλάβειας στο πρωτόκολλο... σ΄αυτό το προστατευόμενο είδος αρσενικού που αρνείται πεισματικά να απολέσει το ρόλο του άντρα κυνηγού...
Σ΄αυτούς που βαδίζουν προστατευτικά μισό βήμα πίσω από την Κυρία που συνοδεύουν κρατώντας την διακριτικά από τη μέση......Που της προτείνουν ρομαντικά δείπνα με κεριά, παραλαμβάνοντας την από το χώρο της και όχι από τη μέση του δρόμου, σαν ζιγκολό της συμφοράς και βεβαίως την επιστρέφουν σε αυτόν, αποχωρώντας μόνο όταν διαπιστώσουν ότι έχει περάσει ασφαλώς την πόρτα του σπιτιού της ...
Που είναι έτοιμοι να πληρώσουν αδρά για να κερδίσουν τις εντυπώσεις της πρώτης βραδιάς και να ικανοποιήσουν την υποσυνείδητη επιθυμία του θηλυκού να στηριχτεί στα στιβαρά μπράτσα του αρσενικού (ναι !!! ναι !!! ομολογείστε το αγαπητές σουφραζέτες!!!) ... Και δε χαίρονται όταν η Κυρία που συνοδεύουν επιμένει να πληρώσει το μερίδιό της στο λογαριασμό (εεε... μη την προσβάλλω κιόλας !!! )... γιατί γνωρίζουν ότι ο μόνος λόγος να το κάνει, είναι γιατί δε θα υπάρξει δεύτερο ραντεβού (εεε... μη του ΄χω και υποχρέωση του καραγκιόζη !!!).
Που δεν προσπαθούν να σπάσουν τον πάγο με κρύα ανέκδοτα, δε φλυαρούν ακατάπαυστα για τη μαμά τους και δε συμπεριφέρονται σαν σε reunion με τους συμμαθητές τους... Που δεν έρχονται στο πρώτο ραντεβού ντυμένοι σαν κλαρινογαμπροί σε βλάχικο γάμο, με πουκάμισο καρώ ανοιχτό χύμα (πως αλλιώς θα επιδείξουν το δασύτριχο στήθος τους, την αντρίλα κάργα ???) Και κυρίως σ΄αυτούς που αποχαιρετούν με ένα διακριτικό άγγιγμα ή μ΄ένα κλεφτό φιλί στο μάγουλο, συγκρατώντας τις γενετήσιες ορμές τους και δαμάζοντας την υπερχειλίζουσα τεστοστερόνη τους (άστα μεγάλε... το μάθαμε... κυκλοφορεί και στο διαδίκτυο σε ενέσιμη μορφή)... χωρίς να χαρακτηρίζουν ορμονικά διαταραγμένη, ονειροπαρμένη ή μεγαλοκοπέλα (να μην πω γεροντοκόρη και το χοντρύνω), τη γυναίκα που δε θα τους προσφέρει με προθυμία σεξ από το πρώτο ραντεβού...
Γιατί γνωρίζουν ότι ή άρνησή μας δεν οφείλεται στο σύνδρομο της αιώνιας Σταχτοπούτας ούτε στις συμβουλές της μαμάς (προίκα μαζί με τους τσεβρέδες) όπως πολλοί ισχυρίζονται....ότι δε φοβόμαστε το όνειδος μη και μας βεβηλώσουν το αμόλυντο κορμί μας (και τι κορμί... φιδίσιο !!!) ή μη και βρεθούμε δακτυλοδεικτούμενες άγαμες μητέρες στο έλεος της κοινωνικής κατακραυγής...ότι απλά μας αρέσει που δε μας στερούν τη μαγεία.
Γιατί στην εποχή της μεγάλης προσφοράς, της αφθονίας και των ψεύτικων προκλήσεων, δίνοντας γενναιόδωρα την προσοχή τους και το χρόνο τους, μας κάνουν να νιώθουμε μοναδικές ...
Αυτοί αγαπητοί είναι τα αποκαλούμενα "βαρβάτα" αρσενικά... αλλά κυρίως τα έξυπνα...γιατί αυτό που δίνουν, το εισπράττουν στο πολλαπλάσιο....όταν μας έχουν ήδη κάνει ...αλοιφή για τους κάλους...
Κύριοι respect...
Όλοι οι άλλοι... με συγχωρείτε ....αλλά για τα μπάζα !!!

—

Από Η μικρή γλωσσού