«Η κάθε πλευρά, η κάθε πέτρα του άγιου αυτού μνημείου,
δεν αντιπροσωπεύει μόνο μιά σελίδα της ιστορίας της χώρας,
αλλά επίσης της ιστορίας της επιστήμης και της τέχνης».
Victor Hugo, «Notre Dame de Paris», 1831
Παρίσι, Ιούλιος 2014
Κυριακή πρωί. Σήμερα λέω να επισκεφτώ την Παναγιά.
Βγαίνοντας από τη στάση του μετρό Saint-Michel, ακολουθώ την όχθη του Σηκουάνα, περνώντας μπροστά από τους bouquinistes. Είχε βρέξει προηγουμένως, και η ατμόσφαιρα ήταν ευχάριστη, ταιριάζει στο Παρίσι, σκέφτηκα. Παλιά βιβλία, αφίσες παλιές και καινούργιες, cartes-postales, γκραβούρες, παλιά περιοδικά μόδας με εικονογραφήσεις εποχής κέντρισαν την περιέργειά μου.
 |
|
|
Προχωρώ αργά χαζεύοντας, δεξιά μου, ανάμεσα στα δέντρα, διακρίνω τα καμπαναριά της. Διασχίζω τη γέφυρα, και βρίσκομαι μπροστά στην πλατεία γεμάτη τουρίστες απ’ όλα τα μέρη του κόσμου. Μπροστά μου, επιβλητικός και μεγαλοπρεπής, Notre Dame de Paris, ο μητροπολιτικός ναός. Με καθηλώνει για λίγο. Προχωρώντας, έρχεται όλο και πιο κοντά μου, γίνεται τεράστιος στα μάτια μου.
Ο ναός βρίσκεται σε μια τοποθεσία που υπήρξε η καρδιά της πόλης από τους ρωμαϊκούς χρόνους, τότε που η Lutetia βρισκόταν εδω, στο Île de la Cité. Το σημείο που βρίσκεται χρησιμοποιείται ως μηδενικό σημείο μέτρησης των αποστάσεων στο Παρίσι. Η ανέγερσή του άρχισε το 1163 και ολοκληρώθηκε το 1345. Είναι ένα αρχιτεκτόνημα μεταξύ ρωμανικού και γοτθικού ρυθμού. Χτίστηκε από συντεχνίες μαραγκών, λιθοξόων, σιδηρουργών και υαλοποιιών που δούλεψαν όλοι με το καθαρά μεσαιωνικό πνεύμα του κοινού θρησκευτικού έργου. Εδώ στέφτηκε αυτοκράτορας, στις 2 Δεκεμβρίου 1804, ο Ναπολέων Βοναπάρτης.
Τρεις επιβλητικές ασύμμετρες πύλες περίτεχνα διακοσμημένες, και δυο πύργοι ύψους 69 μέτρων βρίσκονται μπροστά μου. Εντύπωση προκαλεί ο τεράστιος ρόδακας πάνω από την κεντρική πύλη. Η πρόσοψη διακοσμημένη με υπέροχα αγάλματα, αναπαραστάσεις, τερατώδεις πέτρινες φιγούρες δαιμόνων, πουλιών και παράξενων θηρίων
 |
| | |
 |
| | |
 |
| | |
 |
| | |
Μπαίνοντας στον ναό με κατακλύζει ο θαυμασμός, ο χώρος αχανής και κατανυκτικός. Κυριακή σήμερα, η θεία λειτουργία τελείται στο βάθος. Δεξιά και αριστερά του κεντρικού κλίτους υπάρχουν πλάγιες πτέρυγες με παρεκκλήσια. Τα παράθυρα, με τα έξοχα βιτρώ με τα καταπληκτικά χρώματα και τις απίθανες παραστάσεις, αφήνουν να μπει ένα φως σχεδόν απόκοσμο. Ο εσωτερικός διάκοσμος περιλαμβάνει πανέμορφα αγάλματα και διάφορα γλυπτά, καθώς και πανέμορφες τοιχογραφίες ή και αναπαραστάσεις πάνω σε ξύλο. Τα λουλούδια και το φως των κεριών, σε συνδυασμό με την αγγελική φωνή της κοπέλας που ψάλλει τον ύμνο της θείας λειτουργίας, δημιουργούν μια τέλεια ψυχική ανάταση. Σηκώνω το βλέμμα ψηλά και αντικρίζω τον θόλο με τις κολόνες δεξιά και αριστερά. Μεγαλείο, πανέμορφο.
Κατευθύνομαι αργά προς την έξοδο μαγεμένη και εκστασιασμένη. Το δυνατό φως της μέρας με υποδέχεται καθώς και το πλήθος των τουριστών. Επιστροφή στη γη.
Σε λίγο, σκοπεύω να επισκεφτώ την παλιά συνοικία Marais ( le quartier du Marais) αφού πιώ πρώτα ένα καφεδάκι σε ένα από τα καφέ που βρίσκονται έξω από το ναό.
´Ελενα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου