ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΤΟΥΣΗ "Θάλασσα"

Θάλασσα, λίκνο της ζωής,
αιώνια αγκαλιά!
Αμόλευτη σε βρήκε και σε άφησε
ο άνθρωπος της πέτρας.
Κι ύστερα γέμισες θεούς...
Αιθέριες του μυστηρίου σου υπάρξεις.
Τρίαινες της τρικυμίας,
Ποσειδώνες, άρχοντες των κυμάτων
και Λευκοθέες ψυχόπονες των ναυαγών...
Σήκωσες στη γαλανή σου πλάτη
λαούς ταξιδευτές,
ειρηνοφόρες περιπέτειες,
πολιτισμών δοκιμές.
Τα πάθη τους ταξίδεψες
με άγριες καταιγίδες της φωτιάς.
Σε μόλυναν κουφάρια
απ' τη ζωή που έδωσες.
Σε μόλυναν ναυάγια ανόσια
στης εξουσίας τη ματαιότητα.
Ναυάγια φρικτά και σκοτεινά
της απληστίας.
Θάνατο πικρό σου δίνει,
σοφός πια ο άνθρωπος,
με την πέτρινη καρδιά
και την αχόρταγη ματιά
του... θαυμαστού πολιτισμού του.
Λάμπει η όψη σου,
φιλάρεσκος του ήλιου καθρέφτης.
Ονειρεύεσαι ακόμα
φεγγαρίσιους δρόμους
και πεφτάστερα...
Μα πιο βαθιά πονάς
για μια βεβήλωση.
Κρατάς τους χτύπους
της νερένιας σου καρδιάς
με αγωνία για το αύριο,
με φρίκη για της σοφίας τον άνθρωπο...
Και νοσταλγείς τον άνθρωπο της πέτρας.

Θάλασσα εσύ, το λίκνο της ζωής,
φοβάσαι πια μη γίνεις
λίκνο του θανάτου.

Μ.Κ.

Η φωτογραφία ανήκει στη Μαρία Κουτούση