Σάββατο 13 Απριλίου 2019

ΓΑΒΡΙΛΗΣ ΙΣΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ "Θέα απ’ την βεράντα μου"

Φωτογραφία - Γιάννης Φλουρής

Η αρμονία, η γαλήνη, η λεία αίσθηση και η απόλαυση
της αέναης διαμόρφωσης του χρόνου,
το φλάουτο των δελφινιών και η τρελή χαρά τους,
η θάλασσα και το ταγκό της με τον έφηβο Ποσειδώνα,
η αέρινη σιωπή του βουνού, το αναδυόμενο πράσινο,
το έμβρυο όνειρο που σκάει το πρώτο του χαμόγελο
στην αγκαλιά ενός τόσο δα τρισευτυχισμένου ουρανού,
το ''πάμε μια βόλτα'' στο φεγγάρι με το τρεχαντηράκι
να πεταρίζει στην χαίτη του ατακτούλη Γρέγου,
η στιγμή, ω ναι, η άγια στιγμή που κάνει τον νου
εκστατικό ονειρευτή του κάλλους,
που χορογραφεί τις σκιές του Χορν και του Ελύτη
στον πιο ζωντανό τους εαρινό εναγκαλισμό,
το παιχνίδι της σαύρας με το σκαθάρι στην ξερολιθιά
η αόρατη ιεροτελεστία του αμφιβληστροειδούς της Πλάσης,
κι ο καθαρός χρησμός μιας επαναστατημένης Άνοιξης,
είναι λίγοι μόνο από τους δεκάδες μικρούς θριάμβους
που αβίαστα, μαζί με την λατρεμένη μου ποίηση,
αντιπαραθέτω στη στέρφα και αλλοπρόσαλλη εικόνα
της ανίερης και χαλκευμένης μας καθημερινότητας.

Γαβρίλης Ιστικόπουλος / 13 - 4 - 2019















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου