ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΠΑ - ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ Β'

Πίνακας - Φερέλπιδες

35χ50cmpencil-watercolor

TO EΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΜΟΤΙΤΛΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΧΑΡΗ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑ

ΠΟΙΗΜΑ - ΦΕΡΕΛΠΙΔΕΣ

Τα χρόνια περνούν
οι στιγμές ανυπομονούν
όπως και οι επαναστάσεις,
σφίξε τα χέρια μου στα χέρια σου
σε μια ατσάλινη γροθιά,
μη μένεις πια πίσω
μεσ΄τις αφόρητεςμέρες της δυστυχίας.

Μύρισε το τριαντάφυλλο
κρατησέ το σφιχτά με το αγκάθι
είναι δικό μας και μας ανήκει,
με το αίμα μας ποτίζουμε
τους νεκρούς ήρωες μας.

Φερέλπιδες να μείνουμε
και όχι ονειρευόμενοι,
με πουκάμισα ίδρώμενα
την γνώση να θερίζουμε,
ψωμί ζυμωμένο να μοιράζουμε
αυτή είναι η περιουσία μας.

Στρώμα μας το άχυρο
προσκέφαλο μας η αγάπη,
το πιο γευστικό φαί΄μας
τα κόλυβα των μνημοσύνων.

Δεν πρέπει να γερνάνε
καταπιεσμένες οι αναμνήσεις μας.

Χάρης Παπασάββας 

Πίνακας - Φως επί φωτός 

acrylic, 70x100cm

ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΜΟΤΙΤΛΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ  ΠΟΙΗΤΗ-ΡΑΨΩΔΟΥ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΟΥ Γιώργου  Ψαθά 

ΠΟΙΗΜΑ - ΦΩΣ ΕΠΙ ΦΩΤΟΣ

....Φως επί φωτός
φως ασκίαστο επί της γης
φως του πνεύματος και της ζωής
ΕΣΥ ΕΛΛΑΔΑ
Φως των σοφών και της ελπίδας
φως ελευθερίας ,της Δημοκρατίας
ΕΣΥ ΕΛΛΑΔΑ
..............
Εσύ Ελλάδα που με την φλόγα των Ολυμπίων
ταξιδεύεισ σε όλα τα πέρατα της Γής
εσύ που κρατάς το φως της ψυχής
με πνεύμα επ' αόριστον δίχως σύνορα
γιατί θέλεις να ζείς πάντα ελεύθερα
..........................
ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΛΛΗΝΑ
Ταξιδευτή του σύμπαντος και του φωτός
εσύ που όσο κι αν σε πολεμούν
η φωνή σου ασίγαστη επί του μέλλοντος
αιώνια θα φωτίζει....

Εσύ που κρατάς το φως της ψυχής
με πνεύμα επ αόριστον
γιατί θέλεις να ζείς
πάντα Ελεύθερα
ΕΣΥ ΕΛΛΑΔΑ
.....................
Μα και συ φιλλέλην
που τιμάς κάθε τι Ελληνικό
δεν είναι ανάγκη να γεννήθεις Έλληνας
αρκεί να σκέφτεσαι σαν πνεύμα
γιατί πνεύμα σημαίνει
πνεύμα υπεράνων όλων.
Γι αυτό χαίρε φως επι Γής
ΧΑΙΡΕ ΦΩΣ ΖΩΗΣ

Γιώργος  Ψαθάς 

Πίνακας - Αλικο λουλούδι
pencil-watercolor
56x76cm

TO ΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ...''ΓΥΝΑΙΚΑ'' ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΡΑΜΑΝΔΑΝΗ 

ΠΟΙΗΜΑ -ΓΥΝΑΙΚΑ

Άλικο λουλούδι,της Ερήμου η ουσία,
ιερός βωμός σαν μυστικό Αγίου Τόπου,
βουβή ικεσία και μητρική παρρησία,
αγάπης πόθος και φως θείου ονείρου.
Ποιά φλόγα με φουντώνει πάθος
και ποιά μοίρα μ'ομορφαίνει άνθος;
Ποιά ρότα μπροστά με οδηγεί γυμνή
και ποιά δύναμη μ΄ανασταίνει την ψυχή;
Φορώ τα σπίρτα μάτια ενός θηλυκού,
τα μύρα του αγνού μου θηλασμού,
τα θεία σημάδια του ηρωισμού,
και τα έντονα ρίγη του ερωτισμού.
Μεθύσι μπρούσκο της ζωής
που αν μονορούφι με πιείς
όλα γλυκά κι όμορφα τα ζεις
σαν ήπια άρπα με πάθος ακοής.
Ω των παθών μου εμμονή
οσο κι αν πέτρα είμαι μαγική
μέσα στα στήθη κρύβω μια προσμονή
και μια αναφτεριά ερωτική.

Κατερίνα Ραμανδάνη 

Πίνακας - Το μυστικό μου 

pencil-watercolor
35x50cm

ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΜΟΤΙΤΛΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ  ΠΟΙΗΤΗ ΧΑΡΗ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑ 

ΠΟΙΗΜΑ - ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΟΥ

Σαν έφυγες,το μυστικό της ψυχής μου
το πήρες μαζί σου,
χάντρα το΄ κανες στο κομπολόι της ζωής σου,
το κλέψαν μικρά παιδιά
και παίζαν με την ψυχή μου.
Μα.......οι αναμνήσεις μου
ποτάμια γάργαρα νερά
λένε πολλά
σε μένα....
δεν θέλουν χωρίς οίκτο να πεθάνουν
μ΄ όνειρα λησμονημένα....
Ω, πώς γίνανε όλα στάχτη σε μια νυχτιά!
Κι εγώ
σαν αδέσποτο σκυλί τριγυρνώ
ψάχνω στα χαμένα
μοιράζοντας αγάπη στον καθένα
και περιμένω εσένα
μήπως από κάπου φανείς......

Χάρης Παπασάββας 

Πίνακας  - Ωκεανέ μου 

ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΜΟΤΙΤΛΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΔΕΚΟΥΛΟΥ  ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ   

ΠΟΙΗΜΑ - ΩΚΕΑΝΕ ΜΟΥ 

Ωκεανέ  μου,
μυρωμένη αλμύρα μου,
σαν τον καιρό ανταμώνω να σου χαράζει το πρόσωπο,
πόσα ακόμα ναυάγια να ευχηθώ να ζήσω
κάθε που η ψυχή μου κάβους λύνει.

Σαν μετρώ τα κύματα στο βλέμμα σου,
τις νύχτες ερωτεύομαι τις θύελλες
και η εικόνα σου φέγγει σαν φάρος
στης σιωπής τη λησμονιά.

Δάκρυ μου άγιο,
κάποτε ζούσα για να φτερουγίζω σιμά στο φως
που σκόρπιζε ο λύχνος.

Μα τα φτερά μου κάηκαν
κι η στάχτη τους σκορπίστηκε στα πέλαγα
που κλείνεις στα δυο χέρια σου.

Και μιαν αυγή,
θάλασσα γίνηκα για χάρη σου εγώ,
να μ' αρμενίζεις στ' άπειρο.

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
Επαινος ποίησης, 15ος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός ΕΤΕΠ Κερατσινιου 2015
http://st-dekouloupapadimitriou.blogspot.gr/

Πίνακας  -  Ανθός η Γυναίκα

pencil-watercolor

56x76cm

ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΤΙΤΛΟ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ''ΑΝΘΟΣ Η ΓΥΝΑΙΚΑ''ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ  ΠΟΙΗΤΗ  ΣΑΚΕΛΑΡΗ ΚΑΜΠΟΥΡΗ

ΠΟΙΗΜΑ - Ανθός η Γυναίκα 

Τα δέντρα,όταν πεθαίνουν,επιστρέφουν στη γη
και ερωτευμένα κορίτσια,ξαναγεννιούνται,
σε αγκαλιές φλογερών εραστών.
Οι γυναίκες όταν επιστρέφουν στη γη,
στης στολισμένης Άνοιξης την αγκαλιά,
ώς ανθοί ξαναγεννιούνται.
εγώ,ερωτεύομαι τα Σάββατα,
την ώρα εκείνη που τ΄αρώματα της γης,
συνουσιάζονται με τις μορφές σας τις αγαπημένες....
φλόγα ας ξαναγεννηθώ......

Σακελλάρης Καμπούρης

Πίνακας - Πορεία 

pencil-watercolor
35x50cm

ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΜΟΤΙΤΛΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ  ΠΟΙΗΤΗ  ΧΑΡΗ ΠΑΠΑΣΣΑΒΑ 

ΠΟΙΗΜΑ - ΠΟΡΕΙΑ

Το πνεύμα σου
άρωμα,
καβάλα στα ρεύματα
του αγέρα.

Σε αναπνέω,
ανάμεσα μας
πυρρόχρους έρωτας.

Βγες
απ'την αφάνεια
στον κόρφο μου να ζήσεις

Ο χρόνος πορεύεται μαζί μας,
θα μας επιστραφεί
αναπνέοντας το μέλλον.

Χάρης Παπασάββας 

Η αγριοτριανταφυλλιά 
pencil-watercolor
56x76cm

 ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ  ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ Κατερίνας Καρυπίδου 

Ποίημα - Eτσι γεννήθηκες.....Γυναίκα!

Έτσι γεννήθηκες … Γυναίκα !
Στο λιόγερμα, λίγο πριν η νύχτα, με το μαύρο
μεταξένιο πέπλο της, σκεπάσει την Πλάση…
Αναδύθηκες από το σαγηνευτικό άρωμα
εκατόφυλλης, κατακόκκινης τριανταφυλλιάς,
σκορπίζοντας γύρω σου δοξαστικές λάγνες λέξεις…
Από αυτές, που αυθάδικα τρυπώνουν στο μυαλό,
άγουρων μικρών αντρών, αλλά και των άλλων,
των πιο μεστωμένων…
Αναρριχήθηκες αργά, μελωδικός ήχος Χερουβείμ
σ’ ακολουθούσε… Νότες αγάπης εξακοντίζονταν
από την ζεστασιά της ψυχής σου..
Έτσι γεννήθηκες … Γυναίκα!
Νύμφη μυθική, αιθέρια, σαν μια θεά μια άλλη Αφροδίτη…
Λευκό κορμί αδιάντροπο στο κάλεσμα της φύσης…
Γι αυτό που έχει φιλήδονα φτιαχτεί…
Σ’ αυτό που μέσα του σημαίνει ένας καινούριος κτύπος ζωής…
Με τις αισθήσεις πανέτοιμες να σιωπούν και βαθιά μέσα τους να
συνθλίβουν το ξοδεμένο πάθος μιας εκούσιας εφήμερης ηδονής…
Σ αυτό που όταν ο παθιασμένος έρωτας, στην καρδιά της εισβάλλει,

 θυσία να δίνεται, σε αφέγγαρα βράδια,
που η ίδια το φως έχει κλέψει…
Έτσι γεννήθηκες … Γυναίκα!
Και υπάρχεις στο Φως …
Εκεί που μυστικά κρατείς τα αδαπάνητα όνειρα σου…
Εκεί που έμαθες να απλώνεις, να στεγνώνει,
από δάκρυα ευτυχίας, η χαρά σου …
Και υπάρχεις και στο σκοτάδι…
Σ’ αυτό που πόνο, οδύνη και απογοήτευση κρύβεις
από ψεύτικες αιώνιες υποσχέσεις…
Έτσι γεννήθηκες … Γυναίκα!

Κατερίνα Καρυπίδου
01/11/2016

 —

Μαζί μάνα

pencil-watercolor

55x70cm

ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΜΟΤΙΤΛΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΓΚΟΥΜΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ''Κόκκινη Κλωστή Δεμένη"

ΠΟΙΗΜΑ - Μαζί μάνα

Βγήκα από τη μήτρα σου
δάκρυ πλέκοντας στο λαιμό σου
φωνούλα κέντησα στο στήθος σου.
Στην αγκαλιά σου μάνα
το πρώτο χαμόγελο
Με το χέρι σου
το πρώτο βήμα
Της ψυχής σου
η πρώτη αγάπη
Μεγάλωσα
Με λιώνει η ζωή
Θολό το χρώμα της
λίμνη με λάσπη χορτασμένη
αέρας βρώμικος τη χαιδεύει
μνημόνια κεντούν βουνά
Άφησα την αγκαλιά σου
με 'ονειρα ποτάμι αχόρταγο
ορμητικό με ελπίδες αναστατωμένες
Μεγάλωσα
Με πονάει ο άνθρωπος
Θεριό που τρώει ανάσες
Τάφους χτίζει σε σπίτια
Αίμα σέρνει πίσω του
βαμμένο θρήνουςπαιδιών
Μάνα στο χάδι σου οι ανάγκες μου
σπηλιά βαθιά σκάβουν
τρομαγμένες σκύβουν στην ανάσα σου
παρηγοριά κα στήριγμα
μάνα κι εγώ να σταθώ όρθια
περήφανη κι άξια στα στα γεννήματά μου
Μάνα εσύ
Μάνα εγώ
Μαζί ν' ανατείλουμε ήλιους
Μαρία Γκούμα

Αγκάλιασέ με 

56Χ76CM

pencil-watercolor

ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ''ΑΞΙΕΣ'' ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ ΚΑΙΤΗΣ  ΤΙΜΗ

ΠΟΙΗΜΑ....ΑΞΙΕΣ( ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)

Ένα βραχάκι,μια ακτή
το δέντρο,μι΄ ανεμώνα,
είναι αυτά που αγαπώ
κι αυτά που θε΄να βλέπω.

Βαρέθηκα τα πλούσια
τα ψεύτικα σαλόνια,
να σου ματώνουν την καρδιά
υπόγεια, καταχθόνια.........

.........................................
......έλα και πάρε με αγκαλιά,
άγγιξε την ψυχή μου
και μπες μεσ' το κορμί μου.

Είναι ωραία η Ζωή
σαν βλέπεις ανοιχτά,
πέρα απ τα μαύρα σύννεφα
κι΄ από την καταχνιά.

Γι΄ αυτό σου ζωγραφίζω,
γι αυτό στα γράφω αυτά
πέρασε απο μέσα τους
να λάμψει διάφανη η χαρά.
Να δεις την ξαστεριά

ΚΑΙΤΗ ΤΙΜΗ

'' Προσμονή " Από τη σειρά  ''Ανθός η Γυναίκα ".

ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ Άννας Γεωργαλή ''

Προσμονή "

ΠΟΙΗΜΑ - '' Προσμονή "

Έφυγες και τίποτα δεν ζήτησες δικό μου
μόνο εσύ εγκατέλειψες
τη σκιά σου μέσα μου
έτσι έμαθα τα βράδια που κοιμάμαι
ν΄αφήνω πάντα μια χαραμάδα ανοιχτή
και τις λέξεις μου ν άγρυπνουν
μήπως και φανείς
να σε καλωσορίσω
γιατί μου λείπεις
μου λείπει η ψυχή μου
είναι που σώμα και ψυχή
μαζί σου είναι το ίδιο πράγμα.
Κι αν ίσως δεν φανείς ποτέ
εγώ πάλι θα σε κουβαλώ μέσα μου
όταν θα σε συλλογιέμαι
σε κάθε γωνιά του μυαλού
στις άκρες των δαχτύλων
στίς άδειες παλάμες
είσαι κομμάτι της ζωής μου
έτσι κι αλλιώς
μη το ξεχνάς
μέσα μου βαθειά άφησες τόνομα σου
μοναξιά δεν σε λένε?
Άννα Γεωργαλή

" Χωρίς Μορφή "

Το έργο ''Χωρίς Μορφή"είναι έμπνευση από το ποίημα ''Απουσία " της ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΣ ΣΤΑΘΑΚΟΠΟΥΛΟΥ και επιλέχθηκε για την ομαδική έκθεση του energy Athens 2017-2018 που θα έχει διάρκεια μέχρι 25/2/2018 ΣΤΟ Contemporary Space Athens...Μητροπόλεως 74,Αθήνα

ΠΟΙΗΜΑ - Απουσία

Ξέρεις γιατί θλίβομαι πιο πολύ?

Γιατί έφυγες και δε μ΄άφησες κάτι για ενθύμιο..... 

Ούτε καν, του προσώπου σου μορφή..... 

Σε ποιά μάτια θα βυθίσω τώρα αιχμές απ΄την αγρύπνια μου? 

Καλή τύχη ψυχή μου....... 

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου

Το λουλούδι της Αγάπης

pencil-watercolor, 32x76cm

ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΟΙΗΜΑ -ΤΡΑΓΟΥΔΙ .

Από το αίμα του Χριστού κι απ’ το κρυφό του δάκρυ
στου Γολγοθά τους λόφους γεννήθηκα εγώ,
έρχομαι με την άνοιξη, Αγάπη τ’ όνομα μου,
από τους μύθους έρχομαι, βαθιά, απ’ τον καιρό.
Από το αίμα του Χριστού κι απ’ το κρυφό του δάκρυ
κι απ’ των αθώων τα όνειρα είμαι πλασμένη εγώ.

Το πνεύμα της Παπαρούνας στην Αγέλαστη πολιτεία των αδερφών Κατσιμίχα, μόλις εμφανίστηκε, τούτα τα λόγια τραγούδησε. Γιατί ήθελε η παράδοση το αίμα του Ιησού απ’ το σταυρό να πέφτουν στο χώμα και να δημιουργούν τούτο το όμορφο, κατακόκκινο λουλούδι

.

ΜΕΛΩΔΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

pencil-watercolor

56x76cm

ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ''Όραμα Άνοιξης'' ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΠΑΠΑΣΣΑΒΑ

Ποίημα- ΟΡΑΜΑ ΑΝΟΙΞΗΣ(απόσπασμα)

Στις καμάρες της γης
δροσοσταλίδες ελπίδας στάζουν.
Στις αυλές των ποιητών τα
αηδόνια το λυκαυγές υμνούν.
..............................................
Η Άνοιξη προχωρεί με ευωδιές
κρεμασμένες σε ανθισμένα όνειρα,
πάμε όλοι μαζί με μάτια στεγνά
που δεν θέλουν να πεθάνουν.
Τα πρόσωπα μας φωτεινά τριαντάφυλλα
τη σκοτεινή πλευρά του κόσμου να φωτίσουν,
οι σάλπιγγες μας,λόγια αγάπης,
τα κοκαλένια τείχη να γκρεμίσουν.
Χάρης Παπασάββας

ΕΙΡΗΝΗ-peace
acrylic , 70x100cm

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΑ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΦΑΝΕ ΞΑΝΑ ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ....

O ΒΟΡΒΑΔΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ Ναζίμ Χικμέτ 

(απόδοση Γιάννη Ρίτσου) ΣΤΑΘΗΚΑΝ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΙΝΑΚΑ...

Εγώ είμαι, εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας.
Εδώ ή αλλού, χτυπάω όλες τις πόρτες
ω, μην τρομάζετε καθόλου που είμαι αθώρητη
κανένας μια μικρή νεκρή δεν μπορεί να δει.

Εδώ και δέκα χρόνια εδώ καθόμουνα
στη Χιροσίμα ο θάνατος με βρήκε
κι είμαι παιδί, τα εφτά δεν τα καλόκλεισα,
μα τα νεκρά παιδιά δε μεγαλώνουν.

Πήραν πρώτα φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου
μου καήκανε τα χέρια και τα μάτια
όλη-όλη μια φουχτίτσα στάχτη απόμεινα
την πήρε ο άνεμος κι αυτή σ' ένα ουρανό συγνεφιασμένο.

Ω, μη θαρρείτε πως ζητάω για μένα τίποτα,
κανείς εμένα δε μπορεί να με γλυκάνει
τι το παιδί που σαν κομμάτι εφημερίδα κάηκε
δε μπορεί πια τις καραμέλες σας να φάει.

Εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας, ακούστε με,
φιλέψτε με μονάχα την υπογραφή σας
έτσι που τα παιδάκια πια να μη σκοτώνονται
και να μπορούν να τρώνε καραμέλες.

ΒΑΦΩ

pencil-watercolor

35x40cm

ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΜΟΤΙΤΛΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ  ΠΟΙΗΤΗ Γαβρίλη Ιστικόπουλου

ποίημα.....ΒΑΦΩ

Βάφω κατακόκκινη
τη σάρκα
των χειλιών Σου,
μήπως μεθύσει
ο Έρωτας
στη λάγνα τους
κορμοστασιά
κι αρχίσει
το τραγούδι του
που κάνει
τις ανάσες μας
πνιχτή φωτιά
μες στο φιλί σου.

 Γαβρίλης  Ιστικόπουλος

AΓΑΠΗΣ ΡΟΔΟ

pencil-watercolor, 35x50cm

EΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ''Πίστεψέ με Αγάπη μου...'' ΤΗΣ  ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ  ΝΑΝΤΗ

Πίστεψέ με Αγάπη μου....(απόσπασμα)

..Πιότερο από σε
δεν βάζω,

ούτε το Σύμπαν μα
ούτε κι όλα τα πολύτιμα

αν μου φέρουν
μες στα πόδια μου....

Γιατί Αγάπη μου
Εσύ είσαι Η Ζωή...

Η Γη...
Ο Ουρανός...

Εσύ ΄σαι Η κατακόκκινη
Πανσέληνος,

που τις νυχτιές πυρώνεις
τα σεντόνια μου...

Εσύ 'σαι τα αστέρια
κι οι Ευχές,

της κάθε μου
επιθυμίας....

Εσύ 'σαι Η Πατρίδα
και το χώμα μου...

Πίστεψέ με Αγάπη μου

 Μαρία Νάντη 

ΤΥΛΙΓΜΕΝΗ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ

pencil-watercolor

56x76cm

ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ  "ΘΛΙΜΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ " ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ  ΧΑΡΗ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑ

ΠΟΙΗΜΑ

Πόσο όμορφη φαίνεσαι
στη δημοσιά που διαβαίνεις,
τυλιγμένη με τα γήινα χρώματα
χυμένος έρωτας στα κόκκινα.

Οι χλωμές αχτίνες του ήλιου
με φλογερό πάθος διαπερνούν
το φυλλοβόλο σου σώμα
.
Θλιμμένος παράδεισος το Φθινόπωρο
χωρίς τα πράσινα σου μάτια.

Χάρης Παπασάββας 

ΣΕ ΣΕΝΑ

Pencil-watercolor

56x60cm

ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΚΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΘΡΟ΄Ι’ΣΜΑ ΤΩΝ ΦΥΛΛΩΝ ΣΤ ΑΥΤΙΑ ΜΟΥ 

ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΜΟΡΦΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΦΙΛΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ-ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΥ Χριστίνας Μυτιληναίου-Ιακωβίδου

ΠΟΙΗΜΑ - ΣΕ ΣΕΝΑ

Ό,τι στη ζωή μου πίστεψα,

Εσύ μου το΄δωσες.

Γερά κρατούσες το σκοινί,

Χοντρό σκοινί στην πίντα

δεμένο….

Απ΄τις φθορές του κόσμου

μακριά βρίσκεσαι πια.

Ψυχή που λάμπει ,στ΄άσπρο της

φουστάνι,αρμενίζοντας

στους κήπους της ΕΔΕΜ

χειροπιαστά,ίσως δεμένη

με την ψυχή του πατέρα…

Ο χρόνος γρήγορα πέρασε,

καλπάζοντας σε δύσκολους

καιρούς,φέρνοντας μηνύματα

φθοράς,αγάπης….

Ξέρω πως τρυφερά η γαλήνη

σε τύλιξε στην αγκαλιά της,

Εκεί, στο άπλετο φως του 

Παραδείσου…

Ψυχή ,της δικής μου ψυχής,

Μάνα μου αγαπημένη,απλή

και ταπεινή μανούλα,

σ΄αγαπώ!....

 Χριστίνα Μυτιληναίου-Ιακωβίδου

Η μορφή σου pencil-watercolor

35x50cm

ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΜΟΤΙΤΛΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ Αντωνίας Στεφάνου

ΠΟΙΗΜΑ...Η μορφή σου

Στό βάθος ενός λουλουδιού
είδα το πρόσωπό σου.
Και έγειρα απαλά στα πέταλά του
μη και μαραθεί η μορφή σου.
 Αντωνία Στεφάνου

ΤΑNGO

pencil - 50x70cm

TO ΠΟΙΗΜΑ EINAI ΤΟΥ  ΠΟΙΗΤΗ  XAΡΗ ΠΑΠΑΣΣΑΒΑ

Ποίημα.....TEΛEYTAIO TANΓΚO(απόσπασμα)

Τρομαγμένο με ξύπνησαν
οι ασημένιες σταγόνες της βροχής,
βίαια χτυπώντας το προσκέφαλο μου,
στα συγγράμματα της βιβλιοθηκης μου
σε βρήκα....
σε λευκή σελίδα χαραγμένη την
μορφή σου,
τα μάτια σου κατάμαυρα απ’την αγρύπνια
του μισοσκόταδου,
λαμπύριζαν στις χρυσές σπίθες
απ’ το αναμμένο τζάκι,το πρόσωπο σου μεθυσμένο
απ’το κόκκινο χρώμα του κρασιού,
αντανακλώντας την ομορφιά σου
στο κρυστάλλινο...θολωμένο με μυστήριο
ποτήρι σου,
που πάντα εκεί ακουμπούσα αινηγματικά,
λίγο πρίν χορέψω το τελαυταίο τανγκό
μαζί σου..........

Χάρης Παπασάββας 

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ

70Χ100CM - Acrylic

ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ  ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου

ποίημα...΄΄Με γαλανόλευκη μελάνη''

Ανάρια δαντέλα ο αφρός των κυμάτων
στολίζει με χάρη του πελάγου το κυανό.
Φωτιά και μπαρούτι γιομίζει ο αέρας
τουφέκι που στάζει μελάνι, κρατώ.
Κακό και αντάρα θωρώ να ζυγώνει
τον τόπο που τόσο πολύ αγαπώ
περάσανε χρόνια, δεκάδες αιώνες
κι ακόμα δε βρήκε στη Γη, αδερφό.
Μονάχος πασχίζει, τα ιμάτια σκίζει
να μείνει καθάριο το μπλε τ’ ουρανού
χτυπιέται πονάει, μα πάντα λυγάει
στο άψυχο βλέμμα ενός ναυαγού.
Μικρή μου πατρίδα μεγάλων ηρώων
πώς τάχα αντέχεις χωρίς να δακρύζεις
σαν βλέπεις στη λάσπη να ρίχνονται όσα
τόσους αιώνες να σώσεις πασχίζεις;
Μια χούφτα γενναίοι του κόσμου τα τείχη
προτάξαν τα στήθη μπροστά στο κακό,
ματώσαν, πονέσαν, ξανά δε γυρίσαν
μα στήσαν τον ήλιο στον ουρανό.
Κι ανέτειλε το άσπρο που τόσο αγαπάω
στο μπλε να σχεδιάζει έναν σταυρό
γλυκά να φιλάει, με τιμή να σκεπάζει
όσους χαθήκαν για να γράφω... Εγώ!

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου

Το Α' μέρος της δημοσίευσης  θα το βρείτε  εδώ 
Το Γ' μέρος της δημοσίευσης  θα το βρείτε εδώ 
Το Δ μέρος της δημοσίευσης  θα το βρείτε εδώ