ΒΕΛΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ "ΑΤΙΤΛΟ"

"Εκείνο το απόγευμα δεν τέλειωσε ποτέ, σαν σήμερα ελαφρώς γκρίζο, ελαφρώς γαλάζιο, μακιγιαρισμένο ανάλογα της περίστασης/ 

αναμονή, όσο επιτρέπαν οι συγκυρίες, αναζήτηση, εικόνας διαφορετικής στην τόση μούχλα, με κρύο, περίεργο να ψάχνει να δει τα εσώψυχά σου/ 

δρόμοι γύρω γεμάτοι προβλήματα, παράθυρα καλά σφραγισμένα απ' τους περαστικούς, πολιτισμός στο ανέφικτο, καταστήματα γεμάτα πωλήτριες, ερωτήματα όσα κι οι άνθρωποι, διασκέδαση μπερδεμένη στα τόσα ψέματα/ 

κρατώντας τα βιβλία σου, με τόσες ιστορίες ενδιαφέρουσες μα αδιάβαστες, όπως κι η δική σου που τώρα ξεδιπλώνεις, να περιμένουν, άφησες την αγάπη σου μαζί της πληγωμένη, ξεχάστηκες/ 

όμως είναι ο χρόνος απάτη κι η επιστροφή αναγκαία, σ' ένα μισοσκότεινο δωμάτιο, κρατώντας μια ιδέα φθινόπωρο να σε παρασέρνει, μεθώντας από σκέψεις/ 

όσες μπόρεσες να κλέψεις, για να τις δώσεις πίσω, σε λίγες λέξεις, μικρές εικόνες χαμένες που ξαναζωντανεύουν και στέκονται σ'ενα ποίημα". 

Γιάννης Βέλλης