ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ " Ελλάδα μου "

Με  τα Ρω της αγάπης μας κοίμιζες 

μ΄αυτά μας ξυπνούσες μ΄ένα τραγούδι 

και τα μάτια σου έλαμπαν με καμάρι στο φως. 

Τώρα ο μόνος ήχος είναι το μοιρολόι σου 

κι ο κόσμος των ματιών σου στο πέρασμα του χρόνου 

γίνεται βροχή.

Το φως της αιωνιότητας σ΄αέναο ταξίδι 

μέχρι να σβήσει το τελευταίο άστρο της αυγής 

ο μύθος της ζωής λεηλατήθηκε, 

σύρονται βήματα σε σιωπές ονείρων 

όπου τα χείλη βάφονται μ΄αρμύρα θάλασσας 

που κλει πληθώρα ήχους.

Μοιρολογώντας όι Μάνα όι, 

μας σκιάζουν τα χνάρια από πέλματα 

που σκάβουν τα βράχια 

όι Μάνα όι, αλίμονο στα νιάτα ερχόμενης εποχής, 

ποιος να σπείρει όνειρα και να τα θερίσει 

η ομίχλη θολώνει τα μάτια μας.

Σε ποιο φως να στραφούμε εμείς;