Σαν τι να γυρεύεις εσύ πίσω από του ψέματος τη βαριά κουρτίνα που σκοτεινιάζει το δωμάτιο της ψυχής σου; Μίλησες, άκουσες, σιώπησες και τώρα η ελπίδα σου έγινε μια στάλα στη θάλασσα της απόγνωσης.Τι ψάχνεις; Ποιαν αλήθεια στον κόσμο αυτό τον αφιλόξενο που μέρα και νύχτα σέρνει τη ματαιότητά του ντύμα δικό του ολότελα και της πλάνης του;Σαν τι γυρεύεις εσύ που νιώθεις την ατέλειά σου σε τόσους αψεγάδιαστους που κρίνουν κάθε λέξη, κάθε κίνησή σου μικροί μεγάλοι θεοί του εαυτού τους;
Γύρισε, άνοιξε το βήμα σου, ξεμάκρυνε, φύγε από τις λεωφόρους του συμβιβασμού, της κολακείας. Πάρε το μονοπάτι το δικό σου της σύνεσης ,της αλήθειας, της αξιοπρέπειας.Περπάτησε το με βήμα σταθερό και κοίτα μη χάσεις ποτέ το ξεχωριστό φως που φωτίζει τη ματιά σου ατενίζοντας τους μακρινούς σου ορίζοντες , εκείνους των πανανθρώπινων αξιών . Έχε το νου σου στο τριαντάφυλλο...
* ΥΓ :Μιά μέρα, είπε, οι τσουκνίδες ρώτησαν την τριανταφυλλιά: «Κυρα-τριανταφυλλιά, δε μας μαθαίνεις κι εμάς το μυστικό; Πως φτιάχνεις το τριαντάφυλλο;» Κι η τριανταφυλλιά αποκρίθηκε: «Πολύ απλό ’ναι το μυστικό μου, αδερφές μου τσουκνίδες· αλάκερο το χειμώνα δουλεύω με υπομονή, μ’ εμπιστοσύνη, με αγάπη το χώμα, κι ένα μονάχα έχω στο νού μου, το τριαντάφυλλο. Με δέρνουν οι βροχές, με συρομαδούν οι ανέμοι, με πλακώνουν τα χιόνια, μα εγώ μονάχα ένα έχω στο νού μου, το τριαντάφυλλο. Αυτό ’ναι το μυστικό μου, αδερφές μου τσουκνίδες.»
Νίκος Καζαντζάκης, ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου