ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ. " Σοφά απωθημένα "

Πίνακας - Pascal Dugourd

Μη με γυρέψεις
στο λίκνισμα του γοφού,
έπαψα πια να λικνίζομαι,
τώρα μόνο επιπλέω
πάνω στους λεπτοδείκτες.
Πασχίζω να μη βούλιαξω
στα αδρανή δευτερόλεπτα,
γύπας ο χρόνος,
τα χρόνια μου άρπαξε
και μ άφησε ατέλειωτη αργία,
λεπτά και ώρες
και μήνες σκεφτικούς.
Τα πάντα εν σοφία εποίησε.
Μα ποτέ δε μας μίλησε
για το άτι του πόνου,
πόση απόγνωση διάβηκα
σφηνωμένη στα γρανάζια
ενός ρολογιού,
ν αναπνέω βιαστικά,
να θυμάμαι ασθματικά,
να εικάζω τα πιθανά μου
οφέλη,
καταπέλτες οι αργόσυρτες
μέρες,
ακονίζουν τα στιλέτα
της αυτογνωσίας
και σε γεμίζουν
με σοφές
επουλωμένες πληγές.
Μη με γυρέψεις πια
στο επιπόλαιο τραύμα,
τι δε θα δινα να ήμουν
ακόμα εκεί,
στις φτηνές χαρακιές
της ακριβής εφηβείας,
μα έχω αράξει για τα καλά
πια
στον πανάκριβο καναπέ
του φτηνού ψυχαναλυτή,
έχω μπουκώσει τα σπλάχνα
με σοφή μοναξιά
και απελπισμένα εδέσματα,
τώρα που απόκτησε
κάποια αξία το λίγο μου,
εκεί σουλατσάρω,
θα με βρεις
στο σοφό περήφανο
μικροαστικό λίγο μου,
αυτό που ευδοκιμεί
σωρηδόν
σε "ενάρετους " βίους
μεσήλικων,
αυτών πουν κατάκτησαν
τη σοφία
με " στερητικά ".
Στο " σοφό απωθημένο "
να με γυρέψεις...........................

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ.