Ταγμένος να υπηρετείς
Τ' όνομα της αγάπης!
Χίλιες φορές θα πέθαινες
γιά να ξαναγενιώσουν
αγνός μεσ' απ' την στάχτη της
να' σουνα γέννημά της
Προσάναμμα το σούρουπο
στις ενοχές της μέρας
σ' ό,τι μιαίνει την ψυχή
σ' ό,τι την μαγαρίζει
Να ρίχνονται μεσ' στην πυρά
Μην σπιλωθεί το όνειρο
σαν πάει να πλαγιάσει
στο λίκνο του το αμόλυντο
Μην ντροπιαστεί στην άσπιλη
την μάνα του την νύχτα
Το μπόλι της παρηγοριά
και βάλσαμο
στο πυρετό της ζήσης
Το φως να λάμπει μέσα σου
μ' έναν δικό σου ήλιο
Πίδακας η μεταλαβιά
να αναβλύζει μύρο
Να στάζει από το δάκρυ σου
Τον πόνο την χαρά σου
Κι από ρωγμές χαραγματιές
Και γέλιο και μαράζι
Όπως σταλάζει τη δροσιά
Η αυγή
Όταν γλυκοχαράζει!
Χριστίνα Υπερμάχου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου