Photographer: Juliette Jourdain |
αν με έβλεπες τώρα
καθισμένη σε ένα καφέ της Αθήνας
παραγγέλνω καφέ
μέτριο σαν αφαίμαξη με κόκκους καφέ
κοιτώ γύρω μου χαμένη
ανοίγω μια ομπρέλα μην στάξει το ταβάνι
καθισμένη σε ένα καφέ της Αθήνας
παραγγέλνω καφέ
μέτριο σαν αφαίμαξη με κόκκους καφέ
κοιτώ γύρω μου χαμένη
ανοίγω μια ομπρέλα μην στάξει το ταβάνι
οι περαστικοί γελούν με μένα
και εγώ απλά συνεχίζω
να κρατώ την ομπρέλα
μια πρόθεση, μου αποσπά την προσοχή
είναι μουσική
η μουσική του ανέμου
αρραγής,αρμενίζει τις νότες της
μου σπάει την ομπρέλα
και εγώ απλά συνεχίζω
να κρατώ την ομπρέλα
μια πρόθεση, μου αποσπά την προσοχή
είναι μουσική
η μουσική του ανέμου
αρραγής,αρμενίζει τις νότες της
μου σπάει την ομπρέλα
αν με έβλεπες τώρα
είμαι βρεγμένη και τρομαγμένη
και τα τσιγάρα μού κόβουν την ανάσα
και ο καφές χύθηκε καυτός στα πόδια μου
η μουσική του ανέμου, αρραγής
σαν τις νεραϊδες στους μύθους της γιαγιάς
που πετροβολούν τις περαστικές προθέσεις
είμαι βρεγμένη και τρομαγμένη
και τα τσιγάρα μού κόβουν την ανάσα
και ο καφές χύθηκε καυτός στα πόδια μου
η μουσική του ανέμου, αρραγής
σαν τις νεραϊδες στους μύθους της γιαγιάς
που πετροβολούν τις περαστικές προθέσεις
αν με έβλεπες τώρα
........................................................................................
τα πάντα για μένα είναι βλέμμα .......
τα πάντα για μένα είναι βλέμμα .......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου