Βουβή και προβληματισμένη κάθομαι. … με τις εικόνες μιας Ελλάδας που γιορτάζει το ΟΧΙ που δεν ντρέπεται να θυμάται και μιας παρέλασης από μίνι φούστες και κινητών που δονούνται στις «κωλότσεπες» ακόμα φρέσκιες,… να ρωτάω το κενό: «αυτούς που σαπίζανε στ’ αναχώματα, ….αυτούς που τους κρεμάγανε στα δέντρα των δικών τους αυλών, αυτούς που τους έθαβαν ζωντανούς στα χωράφια που κάποτε οι ίδιοι ποτίζανε και οργώνανε με ιδρώτα και μεράκι, αυτούς που τους εκτελούσαν στο ένα μέτρο… αυτούς με τις ριγέ τις φόρμες και τα σκελετωμένα κορμιά στους ομαδικούς τάφους… αυτούς σε κάτι παλιά καμένα ασπρόμαυρα φιλμ των 8mm .. αυτούς! Αυτούς άραγε τους πίστεψε ποτέ κανείς?»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου