.
Δυο σκοτεινοί ήλιοι τα μάτια σου κι η θλίψη σου : μια θάλασσα δίχως ακρωτήρια και φάρους . Ω ! Χλωμές αλυκές έγιναν τα δάκρυά σου στα ακρογιάλια της λειψής χαράς . Σαν θαλασσοπούλι κρύβομαι στους ναυαγισμένους σταυρούς των στοχασμών σου . Διαβαίνω τις ματωμένες άκρες της θάλασσάς σου, ξεδιψώντας στα κύματά της . Ευλογία μού χάρισαν οι θεότητες της αλμύρας : την καρδιά της θλίψης σου σαν τρίαινα να κρατώ στα χέρια μου. Κι ευτυχισμένος να ‘ μαι που το στήθος μου χαρακώνω, με το αίμα του πόνου σου, αθάνατο σημάδι της αγάπης …
Χρστόφορος Τριάντης
Δυο σκοτεινοί ήλιοι τα μάτια σου κι η θλίψη σου : μια θάλασσα δίχως ακρωτήρια και φάρους . Ω ! Χλωμές αλυκές έγιναν τα δάκρυά σου στα ακρογιάλια της λειψής χαράς . Σαν θαλασσοπούλι κρύβομαι στους ναυαγισμένους σταυρούς των στοχασμών σου . Διαβαίνω τις ματωμένες άκρες της θάλασσάς σου, ξεδιψώντας στα κύματά της . Ευλογία μού χάρισαν οι θεότητες της αλμύρας : την καρδιά της θλίψης σου σαν τρίαινα να κρατώ στα χέρια μου. Κι ευτυχισμένος να ‘ μαι που το στήθος μου χαρακώνω, με το αίμα του πόνου σου, αθάνατο σημάδι της αγάπης …
Χρστόφορος Τριάντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου