ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΠΑ - ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ Δ'

ΕΡΓΟ....'' Ήταν αλμυρό το φιλί......... ''
pencil-watercolor

O TIΤΛΟΣ ΟΜΟΤΙΤΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΟ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΥΠΟ ΕΚΔΟΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ ΑΝΤΩΝΙΑΣ  ΣΤΕΦΑΝΟΥ

ΠΟΙΗΜΑ.'' Ήταν αλμυρό το φιλί... ''

Και αν ξεμάκρυνα
από τον γιαλό
πως να σε ξεχάσω!
Η αλμύρα
μου έμεινε στα χείλη
από το φιλί
που μου έδωκες θαλασσα.
Και τι αίσθηση
απαλή και γαλάζια
όταν αφήνομαι στο σώμα σου.
Στα καλντερίμια
περπατώ και στοχάζομαι
με θύμησες από σένα.
Και ημερεύω
όπως το κύμα καταλαγιάζει
στην καρδιά του βράχου.

 Aντωνία Στεφάνου

Για σένα

pencil-watercolor 35x35cm

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ A. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ

ποίημα.........ΚΑΘΩΣ ΠΡΟΧΩΡΑΕΙ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΝΥΧΤΑ
Εσύ το νερό και το αίμα μου.
Έλα λοιπόν
μάθε μου
την αλφαβήτα του σώματος

ΑΓΝΟΤΗΤΑ

pencil-watercolor

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ - ΚΡΙΝΑ

Όταν τα ολόλευκα τα κρίνα
τη θερμή τη γη αγκαλιάσουν
μαραμένα.....
την ψυχή μου αγνή....
στα χέρια σου θα παραδώσω.

Ανοιχτοί Ανθοί

pencil-watercolor

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ - ΠΕΣ ΜΟΥ

Αν πίστευα στις μαργαρίτες
θα ήταν αγγελία της Άνοιξης,
δεν με ξεγελούν οι ανοιχτοί σου ανθοί
κι όλα τα σέπαλα του σώματος σου.

Πες μου....λοιπόν
για που πετάς,
αδέσμευτή μου αλκυονίδα,
να χτίσω τη φωλιά μας.

''Αείζωος χορός''

pencil-watercolor 30x50cm

AΠΟ ΤΟ ΟΜΟΤΙΤΛΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΧΑΡΗ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑ

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ  - Αείζωος χορός

Τα μάτια σου μια στάμνα
που ξεδιψά ο ορθωμένος ήλιος
μες στον παραχαραγμένο μικρόκοσμο.

Χορεύουν τα μάτια μου όταν με κοιτάς
στην μισάνοιχτη πίστα του αιώνα
και στην υψωμένη ώρα βλεφαροκροτείς
με αποδημητικά δάκρυα.

Παραισθησιακή ζάλη της συμμέθεξης,
στρόβιλος ηδονής τα μάτια σου ,
ένας πυρσός που καίει την φυλακισμένη
κραυγή,είναι ο κόσμος μου όλος θροΐζον
άσυλο του εξαντλημένου μου σώματος.

Ορχηστρικός παφλασμός των σωμάτων μας
στα αφρούρητα βλέμματα της νοσταλγίας.
Στάσου δίπλα στην πόρτα του αειζώου είναι μου ,
ν' ατενίζεις τα πάρκα διεγείροντας
τις αναλλοίωτες θύμησες.

"Η Άνοιξη θα΄ρθει''

pencil-watercolor45x65cm

AΠΟ ΤΟ "Μικρό άτιτλο" της  ποιήτριας Κοσμίδου-Ιορδάνου Βάσω
.
"Μη μου κρύβετε
τον Ήλιο της Ειρήνης...
Πώς θέλετε ν' ανατείλλω;
Ω, Δύση η λογική σας.
Το παιδικό μου βλέμμα
φως Ανατολής!"
 Κοσμίδου-Ιορδάνου Βάσω

'' Αγγιγμα ψυχής ''

35χ50 cm pencil-watercolor

AΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ''Ένα Άγγιγμα,μια Σιωπή,μια ματιά,Αιώνια ''  της ποιήτριας Βάσως Ιορδάνου-Κοσμίδου

ΠΟΙΗΜΑ....''Ένα Άγγιγμα,μια Σιωπή,μια ματιά,Αιώνια ''

Πάρε
Το Άγγιγμα της ψυχής μου
Μη το αφήσεις
Να πέσει
Κάτω...
Είναι ένα θαύμα
Να ξέρει
Να αγγίζει
Η Ψυχή!
Πάρε τη Σιωπή μου
Είναι
Ένα θαύμα
Όταν ξέρει
Πολλά όμορφα
Να ψιθυρίζει!
Πάρε τη Ματιά μου
Είναι
Ένα θαύμα
Όταν ξέρει
Δρόμους
Να δείχνει
Και ν΄ανοίγει
Διόδους Ζωής!
Η Ζωή
Μπορεί να είναι
΄Ενα πέρασμα
Σαν αστραπή
Πάρε
Να έχεις από μένα
Ένα Άγγιγμα
Μια Σιωπή
Μια Ματιά...
Μπορεί
Να γίνουν Αιώνια
Κοσμίδου-Ιορδάνου Βάσω

''Γιατί......? ''  pencil-marker

ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ  ΠΟΙΗΤΗ  ΧΑΡΗ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑ  "Σύμπαν Διπρόσωπο"

ΠΟΙΗΜΑ...Σύμπαν Διπρόσωπο

Σύμπαν Διπρόσωπο,
μια στο αίμα πνίγεσαι
και μια στο μέλι βουλιάζεις.
Οι δικτατορίες του νου
πότε σε διατάζουν
και πότε σε παρακαλούν.
Τ΄αστρα σου σάπια φέρετρα
τις ζωές μας κουβαλούν,
κι οι πλανήτες γύρω μας κατακόκκινοι,
πλουτίζουν απ΄το άδικο το αίμα.
Ω!!!!Κρόνε σταμάτα
να τρώς τα παιδιά σου,
βγάλε πάλλευκα γιασεμιά
στα κόκκινα χώματά σου,
να δω τα παιδιά ξανά
με τ΄άσπρα τους σαντάλια,
αμπάριζα να παίζουν,
ανάσες ζωής να παίρνουν,
στις γειτονιές του κόσμου.
Παράθυρα χωρίς κουρτίνες
τα έξυπνά τους μάτια,
ρόδινους κόσμους
στο σύμπαν ν' άγναντεύουν.

ΟΙ ΧΑΡΤΑΕΤΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ 

ΑΠΟ ΤΟ ΟΜΟΤΙΤΛΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ Ολγας Αχειμάστου

Ποίημα....''ΟΙ ΧΑΡΤΑΕΤΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ''

Σ' αυτή τη κάτασπρη συννεφιά
τα φιλιά σου φαντάζουν
πολύχρωμοι χαρταετοί στις στιγμές μου.

Σ' αυτόν τον ανήλιαγο Ουρανό
που πασχίζει να φανεί γαλανός,
λόγια Αγάπης συνώνυμα της χαράς
λικνίζονται αιωρούμενα καραβάκια
στο άπειρο της συναισθηματικής μου λίμνης.

Ολγα Αχειμάστου

"Γκρίζο τοπίο"pencil-watercolor35x50cm

ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ "ΕΝΑ ΤΟΠΙΟ"ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ Νικολέττας Ρεπάνη

ΠΟΙΗΜΑ...(απόσπασμα)

....Είμαι μόνη μου.
Πνίγω την πλήξη και την ανία μου
σ' αυτό το όμορφο δειλινό,
σε κάθε δειλινό,αυτή την ώρα.
Θα 'θελα να σβήσω έτσι κάποτε
θαυμάζοντας για τελευταία φορά την φύση,
αυτή την γκρίζα ώρα,
που το χρώμα της ταιριάζει απόλυτα
κι ενώνεται με την ψυχή μου.
Απο μακριά ,ακούγεται ο θόρυβος της θάλασσας
το σιγανό πλατάγιασμα των μικρών κυμάτων,
προσφέρει την δική του νότα
στην συναυλία της φύσης...
Έτσι ας είναι και τότε.....

Νικολέττα Ρεπάνη

"Αγρια ρόδα"

pencil-watercolor 56x76cm

AΠΟ ΤΟ ΟΜΟΤΙΤΛΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ  ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ Σταυρούλας Δεκούλου

ΠΟΙΗΜΑ....Άγρια ρόδα

Άγρια ρόδα ξεδιψούν
μέσα στα μάτια μου.
Ντύθηκα πληγή,
σου 'πα να με φιλήσεις.
Μάτωσαν τα χείλη σου
στο αγκάθινο φιλί μου.
Άγρια ρόδα τραγουδούν
σαν αλαργεύει η μέρα.
Ντύνομαι λαχτάρα
κι όταν ανάβουν τ' άστρα
σ' ερωτεύομαι.
Εγώ δεν είμαι σαν τις άλλες.
Εγώ τη σκοτεινιά μου
δεν την έκρυψα.
Τη φόρεσα κατάσαρκα
κι όταν ουρλιάζει η νύχτα
σε νυμφεύομαι.

Σταυρούλα Δεκούλου

'' Mελαγχολία''50χ70cm

pencil-watercolor

ΠΟΙΗΜΑ -  ''Σώπα μη κλαις "

Σώπα...ψυχή μου μην κλαις...
ανασήκωσε το κεφάλι...
στον ουράνιο θόλο η αυγή ξεπροβάλει..
κοίτα με των χρωμάτων της την αρμονία
πως αποδιώχνει με μαγεία
της νύχτας τ 'απομεινάρια
π' άφησε μαύρα σημάδια
στο βαθούλωμα των ματιών σου...
Σώπα..μην κλαις....
άχρωμο το κονσίλερ να καλύψει
αδύναμο να κρύψει
τα μαργαριταρένια δάκρυά σου
ρυάκια της ερήμου
που αναβλύζουν απ την καρδιά σου
κι οργώνουν το πρόσωπό σου
ω, ψυχή μου
στολίζοντας την αγιότητα των ημερών μπροστά σου
το δέντρο της καρδιάς σου

 Χάρης Παπασάββας

''Η γιορτή της Αγάπης'' pencil-watercolor

Ποίημα : Αννα Γεωργαλή : ΛΥΠΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Πριν χρόνια αγαπούσα τα Χριστούγενα...
.
Xριστούγεννα
είναι το πολυπόθητο θαύμα
που σέρνεται κουρασμένο
να φτάσει ως τις μέρες μας
κι ας μη το περιμένουμε πια,
φτωχά Χριστούγεννα πάμφτωχης εποχής
που έφτασες ως το φεγγάρι
.
Xριστούγεννα
ήταν οι χαρμόσυνες καμπάνες
οι ασβεστωμένοι δρόμοι
το τραπέζι στρωμένο με το καλό τραπεζομάντηλο
οι μυρωδιές από τα μπαχάρια
και η γεύση απ’ τους χιονισμένους κουραμπιέδες
ζεστό κρασί
αγιασμένο ψωμί
θερμά φιλιά και αγκαλιές
μοιρασμένα με κάποιους που τώρα πια έχουν φύγει
.
Xριστούγεννα
είμαστε εμείς στην ολόφωτη πολιτεία
που κρύβουμε το φτιασιδωμένο σκοτάδι μας
ποντάροντας στην προσμονή της γιορτής
να ξορκίσει το μέλλον,
εκείνο που ονειρευόμαστε κάποτε
σ'έναν αιώνα που φάνταζε λαμπρός
.
Χριστούγεννα
είναι ο άστεγος που κρυώνει
στην απάνεμη σκιά του φωτεινού δέντρου
στη μέση της πλατείας
και τo παιδί στα φανάρια
- παιδί ενός κατώτερου Θεού -
που θρηνεί τη χαμένη του πατρίδα,
είναι τα πλαστικά δέντρα
που κανείς δεν προσέχει
οι εύθραυστες μπαλίτσες
κρεμασμένες με αγωνία
τα λαμπιόνια που φωτίζουν τη θλίψη όλου του κόσμου
.
Τα Χριστούγεννα γέρασαν
με μια ξεχασμένη κάρτα
από χρόνια παιδικά
που άνθιζαν με αγάπη
τέλος μιας εποχής
φιλόξενης και ζεστής
και πια μου έγιναν μια μέρα μνήμης
των ανθρώπων που αγάπησα...
.
αγαπούσα κάποτε τα Χριστούγενα...

~ Άννα Γεωργαλή ~

Το Α μέρος θα το βρείτε εδώ 

Το Β μέρος θα το βρείτε εδώ

 Το Γ μέρος θα το βρείτε εδώ