ΨΑΡΡΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ - ΑΜΥΧΕΣ

Μπροστά στα μάτια του
απλωνόταν πλανεύτρα η θάλασσα
ανάμεσα σ' αυτόν και την λαχτάρα του
ένα χωράφι αγριάγκαθα
Όταν έφτασε δίπλα της
το παιδί των έξι χρονών είχε κιόλας γεράσει
Τα μαλλιά του ασπρισμένα
και το σώμα γεμάτο αμυχές
απ τ' αγκάθια που γαντζώθηκαν πάνω του
Γύρισε το κεφάλι κοίταξε πίσω
και μετά από τόσα χρόνια που πέρασαν
το χωράφι εκεί με αγκάθια σπαρμένο
Τόσα χρόνια και δεν είχε ανοιχτεί μονοπάτι
για να κάνει τον δρόμο
χωρίς να πληγιάσει τα πόδια του.