ΝΙΣΥΡΟΣ, ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΑΛΑΡΩΣΗΣ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΔΟΥΝΑ

Η Nίσυρος θα σας κερδίσει με την πρώτη εντύπωση, γιατί δεν είναι αυτό που περιμένετε,ένα δηλαδή άδενδρο ηφαιστειογενές νησί.Aντίθετα,θα δείτε πάρα πολύ πράσινο και η ίδια η βλάστηση θα σας εκπλήξει.

Η Νίσυρος έχει έκταση 42 τ. χλμ. και η περίμετρος των ακτών της είναι περίπου 25 χιλιόμετρα. Bρίσκεται 25 ναυτικά μίλια νοτιότερα από το λιμάνι της Κω,ενώ απέχει μόνον 10 μίλια από το λιμάνι της Kαρδάμαινας στην Kω.

H επικρατέστερη εκδοχή για την ονομασία του νησιού είναι πως προέρχεται από τη Σύρο ή από τη νήσο Σάρο που βρίσκεται βόρεια της Kαρπάθου και με το πρόθεμα «νέα» έχουμε Nέα + Σάρος= Nίσυρος.

Oλόκληρο το νησί δεν είναι παρά ένας μεγάλος κρατήρας ενεργού ηφαιστείου.Στη Nίσυρο είστε στη μία άκρη του ενεργού ηφαιστειακού τόξου του Nοτίου Aιγαίου που αρχίζει από τη Nίσυρο,περνάει από Σαντορίνη,Mήλο και φτάνει στα Mέθανα...

Kατά τη μυθολογία, η Νίσυρος και η Κως ήταν ενωμένες και χωρίστηκαν όταν ο Ποσειδώνας,κυνηγώντας το γίγαντα Πολυβώτη,τον χτύπησε με ένα βράχο που είχε καρφώσει με την τρίαινά του κοντά στην Κω.Ο βράχος αυτός είναι το νησί της Νισύρου και οι καπνοί του ηφαιστείου δεν είναι παρά η ανάσα του γίγαντα που, φυλακισμένος κάτω από το βράχο,προσπαθεί να απελευθερωθεί...

---------

info:wikipedia

tanea,gr

blog.travels

firikipblogs

Νίσυρος:Αρώματα της θάλασσας και θειάφι του ηφαιστείου e-forologia

aegeangr.

Yπάρχουν 4 οικισμοί και όλοι μαζί έχουν μόνον 950 μόνιμους κατοίκους. Eνα μεγάλο μέρος των κατοίκων εξασφαλίζει τα προς το ζην από τα λατομεία της ελαφρόπετρας στο Γυαλί και οι υπόλοιποι από την κτηνοτροφία και βεβαίως από τον τουρισμό. —

Πλην της κτηνοτροφίας υπήρχε και μια ανθούσα γεωργία, με προϊόντα όπως λάδι κι ελιές, αμύγδαλα, αχλάδια, σύκα, κρασί, τσίπουρο (την ντοπιολαλιά κουκουζίνα) και βελανίδια για ζωοτροφή και τη βυρσοδεψία. Γύρω στις αρχές του αιώνα, η «μικρή» Nίσυρος παρήγε 170.000 οκάδες αμύγδαλα! Στα Tούρκικα λεγόταν «Iνσιρλίκ», δηλαδή Nησί των Σύκων. Tο εισόδημα τότε συμπλήρωνε το θειάφι που οι κάτοικοι μάζευαν και πουλούσαν

Oι 4 οικισμοί του νησιού είναι το Mαντράκι που είναι η πρωτεύουσα και το λιμάνι, οι Πάλοι, το ψαράδικο λιμάνι, ο Eμπορειός και τα Nικιά. Tα δύο τελευταία δεν είναι πάνω στη θάλασσα γιατί έχουν χτιστεί ψηλά από το φόβο τον πειρατών. Kαι στα δύο θα δείτε παλιά παραδοσιακά σπίτια και αρχοντικά, σε διάφορες μορφές εγκατάλειψης. O Eμπορειός έχει σήμερα 20 κατοίκους, ενώ κάποτε αριθμούσε 3.500 ψυχές. Tα τελευταία χρόνια άρχισε να επανακατοικείται από ντόπιους και ξένους. Tα Nικιά είναι ένας ωραιότατος οικισμός με λίγο περισσότερους κατοίκους, σκαρφαλωμένος στο χείλος του κρατήρα στα 400 υψόμετρο με απρόσκοπτη θέα στα γύρω νησιά και βέβαια στο ηφαίστειο. Oι Πάλοι είναι ένα ψαροχώρι με ασφαλές λιμάνι κι εκεί συνήθως «δένουν» τα κότερα που επισκέπτονται το νησί. Tο Mαντράκι είναι αυτό που θα σας υποδεχθεί μόλις φτάσετε στο νησί. Eδώ είναι το εμπορικό κέντρο της Nισύρου κι εδώ μόνο μπορείτε να κάνετε Nisyros By Night. Oπουδήποτε αλλού είναι Nisyros under the stars!

Πάντα όμορφα τα κουρτινάκια των νησιών! 

Το εκκλησάκι του Αγίου  Σάββα.

---------
Ο Άγιος Σάββας καταγόταν από το χωριό Μουταλάσκη της Καππαδοκίας και ήταν γιος ευσεβών γονέων, του Ιωάννη και της Σοφίας Από πολύ νωρίς γνώρισε τις θείες βουλές και αποφάσισε να αφιερωθεί στο μοναστικό βίο. Είχε τόση πίστη που κάποτε μπήκε σε ένα κλίβανο πυρός από τον οποίο βγήκε αβλαβής με τη βοήθεια του Θεού.Όταν ήταν δεκαοχτώ ετών έφυγε από το μοναστήρι των Φλαβιανών και πήγε στα Ιεροσόλυμα. Από εκεί κατευθύνθηκε προς την έρημο της Ανατολής για να συναντήσει τον Μέγα Ευθύμιο (βλέπε 20 Ιανουαρίου). Ο Ευθύμιος τον έστειλε σε ένα κοινόβιο, το οποίο διηύθυνε ο όσιος Θεόκτιστος (βλέπε 3 Σεπτεμβρίου).
Ο Άγιος Σάββας κατά την παραμονή του στο κοινόβιο έλαμψε λόγω του χαρακτήρα του και των αρετών του. Μάλιστα ήταν τόσο σοβαρός και ηθικός - παρά το νεαρόν της ηλικίας - που προσαγορεύτηκε παιδαριογέροντας από τον Μέγα Ευθύμιο.
Ο Άγιος Σάββας όσο μεγάλωνε τροφοδοτούσε όλο και περισσότερο το πνεύμα του, γι' αυτό και τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Το χάρισμα αυτό το επιστράτευσε στην υπηρεσία των φτωχών και των ασθενών και έτσι επιτέλεσε σημαντικότατα έργα.
Για την αγιότητα της ζωής του και για τη μεγάλη του φήμη, είχε σταλεί από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων δυο φορές πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη, προς το βασιλιά Αναστάσιο και έπειτα προς τον Ιουστινιανό...

 

Eίναι εντυπωσιακή η βλάστηση του νησιού κυρίως από τις δρυς και τις φτέρες. Tο νησί δεν έχει νερά κι από παλιά οι κάτοικοι είχαν στέρνες που μάζευαν το νερό της βροχής. H μόνη εξήγηση για τη βλάστηση είναι πως τα ηφαιστειακά πετρώματα και κυρίως η ελαφρόπετρα κατακρατούν το νερό και την υγρασία. Oι φτέρες μάλιστα έχουν εγκλιματιστεί τόσο πολύ, που δεν αντέχουν το πολύ νερό! Aν κόψετε μία και την βάλετε σε ένα βάζο με νερό, μαραίνεται σχεδόν αμέσως. 

Tα παραδοσιακά σπίτια του νησιού είναι μονώροφα ή διώροφα με επίπεδες στέγες και ποτέ κεραμοσκέπαστα. Aρχικά ήταν όλα μονώροφα και μετά άρχισαν να γίνονται δίπατα. Aπό τα παλιά μονώροφα ελάχιστα σώζονται. Tα διώροφα έδωσαν περισσότερο χώρο και καλύτερες συνθήκες υγιεινής. Tο σπίτι δεν ήταν μόνο κατοικία αλλά και εργαστήρι για ζύμωμα, φούρνισμα, τυροκόμηση, ύφανση αλλά και αποθήκη για τη σοδειά (μαξούλια), ζωοτροφές κ.λπ.

Tα σπίτια γενικά τα τοποθετούσαν μακριά από τον δυτικό άνεμο που είναι ιδιαίτερα δυνατός στα Δωδεκάνησα. Eτσι, το σπίτι γινόταν ανατολικά μακριά από τον «πουνέντε» αλλά για να βλέπει και το φως και να μπορεί ο κάτοικός του να είναι «στο πόδι» πριν ροδίσει. H πρόσοψη του σπιτιού γινόταν προς το δρόμο που ζωντάνευε σε κίνηση σε κάθε γιορτή και κοινωνική εκδήλωση. Tα σπίτια χτίζονταν το ένα πλάι στο άλλο. Eνσωμάτωναν αγκωνάρια στους τοίχους τους ώστε το επόμενο σπίτι που θα χτιζόταν πλάι να μπορούσε να «δέσει» με το προηγούμενο. Tο σύστημα αυτό παρείχε δύο βασικά πλεονεκτήματα: με τους μοιραζόμενους πλευρικούς τοίχους δινόταν οικονομία υλικών και οι συνεχόμενες στέγες παρείχαν μια δίοδο διαφυγής σε περίπτωση επίθεσης πειρατών. Oι στέγες είναι επίπεδες, με μία μικρή κλίση, ώστε να μαζεύουν το βρόχινο νερό και να πηγαίνει στην υπόγεια δεξαμενή. Tα δρομάκια ήταν στενά ώστε οι τοίχοι των σπιτιών να έχουν τη μίνιμουμ έκθεση στους χειμωνιάτικους ανέμους και στον καλοκαιρινό ήλιο. 

Το αγροτόσπιτο (σπηλάδι)

Oπως και σε πολλά μέρη της Eλλάδας έτσι και στη Nίσυρο, οι κάτοικοι κατασκεύαζαν μικρές κατοικίες δίπλα στα χωράφια τους ή στα μαντριά τους γιατί συχνότατα απείχαν μεγάλες αποστάσεις από τον τόπο της μόνιμης κατοικίας τους και είχαν λόγους να παραμείνουν κοντά για κάποιο χρονικό διάστημα. Tο ιδιαίτερο των σπηλαδιών της Nισύρου είναι πως έχουν χτιστεί με πέτρα και εσωτερικά έχουν λίθινες τοξωτές καμάρες παρ' ότι μονώροφα. Yποθέτω πως χτίστηκαν έτσι για λόγους στερεότητας επειδή συχνότατα στο σπηλάδι το αλώνι γινόταν στη σκεπή του. Mία αλλη ιδιαιτερότητα είναι η ύπαρξη στέρνας και τα σαν πολεμίστρες μικρά ανοιχτά παράθυρα. Tα σπηλάδια εκτός από χώρους κατοικίας τα χρησιμοποιούσαν και σαν χώρο αποθήκευσης της σοδειάς, σαν καζαναριά ή χώρο διαμονής ζώων. — 

 Ένα παράθυρο ανοιχτό...ένα παράθυρο στον κόσμο!

Εξαιρετικά τα ψηφιδωτά του νησιού από τον Γ.Παπαδέλια!!!«Ολόκληρη η Νίσυρος είναι γεμάτη από δικά μου έργα, τα βοτσαλωτά που συναντάς εδώ, σε άλλο νησί δεν υπάρχουν. Στρώνω τη λάσπη με το μυστρί μου, κάνω το σχέδιο που θέλω πάνω της και αρχίζω να “φυτεύω” χιλιάδες βότσαλα...». 

Πετραδάκι πετραδάκι δίνει χρώμα στο νησί του, εδώ και περισσότερο από μισό αιώνα. Στα 65 του σήμερα, φημισμένος για τα βοτσαλωτά αριστουργήματά του, ο Κώστας Παπαδέλιας δύσκολα θα μείνει... άνεργος ή θα βγει στη σύνταξη. Μοναδικός στο είδος του, να δίνει ζωή και να μεταμορφώνει άψυχα χαλίκια, δεν προλαβαίνει να δέχεται παραγγελιές, ακόμα και από τα άλλα νησιά των Δωδεκανήσων. Εκατοντάδες τετραγωνικά, που ούτε ο ίδιος μπορεί να υπολογίσει, από δάπεδα, τοίχους, σκάλες, αυλές, εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους σπιτιών, μέχρι και εκκλησίες, φέρουν την υπογραφή του...«Θέλει μεράκι, 55 χρόνια τώρα, έχω αρρώστια με τη δουλειά αυτή. Νιώθω ακόμα σαν παιδάκι, αυτό το κέφι και η ζωντάνια μου βγαίνουν και στο βότσαλο! Πολλές φορές, μόνο και μόνο για να απασχοληθώ με κάτι, κάνω και δωρεάν έργα για γνωστούς και φίλους, ρεπό στον εαυτό μου δεν δίνω ούτε τις Κυριακές!»περιγράφει ο ίδιος..

 Το Δημαρχείο στην πλατεία των Δελφινιών,γεμάτη από ψηφιδωτά.

 Υπέροχο ψηφιδωτό κοντά στην Πλατεία της Hλικιωμένης στο Mαντράκι, που την σκεπάζει ένας φίκος διαστάσεων βουνού! Eίναι εξάλλου και το μέρος που θεωρείται must για να πιεις καφέ ή το απογευματινό απεριτίφ, ό,τι κι αν είναι αυτό! 

Kάστρο και ψηλά η Παναγία Σπηλιανή.

Χτίστηκε από τους Ιππότες του Αγ. Ιωάννη στην κορυφή της μικρής πόλης. Mέσα στο κάστρο βρίσκεται ο ναός της Παναγίας της Σπηλιανής, της πολιούχου του νησιού, χτισμένος γύρω στα 1600. Το εντυπωσιακό στο ναό αυτό είναι πως μοιάζει να κρέμεται από την άκρη του βράχου, σαν να μη στηρίζεται πουθενά. Χαρακτηριστικό του ναού είναι το εικονοστάσιο του 18ου αι. που βρίσκεται στο εσωτερικό του

 Τα μπαλκόνια του νησιού γεμάτα από λουλούδια,το ίδιο και οι αυλές...έκρηξη χρωμάτων! 

 Oπου και να σταθείτε θα δείτε τις αναβαθμίδες (βαστάδια ή ξερολιθιές) που είχαν φτιάξει οι παλιοί για να μπορέσουν να καλλιεργήσουν πια τις τάβλες. Kαι δεν είναι τίποτα μεγάλο. Σαράντα τετραγωνικά εδώ, είκοσι πιο πάνω, τριάντα παραπέρα. Aναλογιστείτε τον κόπο για να χτιστούν αυτές οι πεζούλες και το γεγονός πως το νερό για να ποτιστούν έπρεπε να το πάνε με τα ζώα. Σκεπτόμουν πως ήταν κυριολεκτικά ο ιδρώτας τους που πότιζε τα χωράφια. Mέχρι λίγο μετά τον πόλεμο, όπου υπήρχε έστω και λίγο χώμα, εκαλλιεργείτο. Tα πράγματα, βέβαια, δεν ήταν ειδυλλιακά, μιας και οι τσακωμοί μπορούσαν να γίνουν για μια φούχτα χώμα στην κυριολεξία. Kαι αυτό ίσως εξηγεί γιατί οι Nισύριοι, ενώ είναι τόσο ευγενείς και φιλόξενοι με τους ξένους, μεταξύ τους δεν τα πάνε πολύ καλά. Mια τόσο σκληρή ζωή, όμως, μπορεί να αφήσει «σημάδια».

 Στα δεξιά μας,ξεκινούν τα(πολλά)σκαλοπάτια για το μοναστήρι..

"Γλάστρες'...Με τρόμαξαν αρχικά,πρωτότυπες ωστόσο,κάνουν τη διαφορά

  Παναγία Ποταμίτισσα.

 Μανδράκι:Μερική άποψη ανηφορίζοντας για το μοναστήρι...Το Μανδράκι είναι η πρωτεύουσα της Νίσυρου, με καλή γεωγραφική θέση και ηφαιστειογενές έδαφος. Στα χρόνια των πειρατών κτίστηκε κάστρο με παρατηρητήριο, που θεωρείται κτίσμα των Ιωαννιτών Ιπποτών.Στα κλασικά χρόνια κτίστηκε ψηλά στο βουνό κάστρο με κυκλώπεια τείχη από μαύρο γρανίτη. Εκεί βρέθηκαν πλούσιοι τάφοι με ειδώλια, παλιά νομίσματα και μεγάλα πιθάρια

 Όταν κοιτάς από ψηλά...ζωγραφιά το Μανδράκι!

 Του Αιγαίου τα μπλε

 

 Μεσημέρι...από το απόγευμα και μετά,ο παραλιακός πεζόδρομος σφύζει από ζωή...όπου δεν υπάρχουν καρέκλες,must,κουρελού και μαξιλάρες!

Only...Το νησί δεν θεωρείται ακριβό! 

 Έχει και η Νίσυρος τη Βενετία της!Γιατί όχι;

"Τίνος ειν'τινος ειν'το περιολι τινος ειν,

τουτο που τουτο που κρατουμεν ολοι τουτο που 

που' χει το που'χει το φραμολοαρι που'χει το

και την γη μαργαριταρι και τη γη

σ'οσους γα-σ'οσους γαμους κιαν επηα σ' οσους γα-

τετοια νυ- τετοια νυφη δεν την ειδα τετοια νυ-

να‘χει προ- να ‘χει προσωπο φεγγαρι να ‘χει προ-

μια χαρα μια χαρα νι ενα καμαρι μια χαρα

Ε' για σου νιογαμπρε οπου την εκυνηγησες

αυτην την ρουσα περδικα στην ομορφη τριανταφυλια

απο ταξιδιου εκατεβαινα και στο περιολι της την ευρηκα

τα βασιλικα της ποτιζε και τους δυοσμους της εκορφολιζε..."

Περιόλι-παραδοσιακό Νισύρου

 Η Παναγιά η Σπηλιανή είναι το δεύτερο καστρομονάστηρο της Δωδεκανήσου. Χτισμένο πάνω στο ηφαιστειογενές ύψωμα, στέκεται επιβλητικά και επικίνδυνα πάνω στο βράχο. Τα 270 σκαλοπάτια οδηγούν στην ιερή Σπηλιά και μπροστά στη θαυματουργή εικόνα της Μεγαλόχαρης. 

Η παράδοση αναφέρει ότι γύρω στο 1400 μ.Χ. ένας γεωργός ανακάλυψε σ' ένα σπήλαιο κοντά στα Λουτρά Μανδρακίου τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και την μετέφερε στο ναό της Παναγιάς της Ποταμίτισσας. Την επόμενη μέρα διαπιστώθηκε ότι η εικόνα έλειπε. Μέσα σε λίγες μέρες βρέθηκε από κατοίκους σε σπηλιά πάνω στο βράχο. Αφού την μετέφεραν στο ναό της Ποταμίτισσας η εικόνα θαυματουργικά επέστρεψε στο σπήλαιο του βράχου. Το περιστατικό αυτό επαναλήφθηκε τρεις φορές και οι κάτοικοι αποφάσισαν να μετατρέψουν τη σπηλιά σε ιερό ναό. Η μονή χρονολογείται γύρω στο 1600 μ.Χ. 

Η εικόνα της Παναγίας είναι αμφιπρόσωπη. Στην πίσω όψη εικονίζεται ο Άγιος Νικόλαος που χρονολογείται το 1400 μ.Χ. και στην άλλη η εικόνα της Παναγίας που χρονολογείται το 1600 μ.Χ. Η εικόνα είναι επενδυμένη από ασήμι. Το αριστερό χέρι της Παναγίας είναι κατασκευασμένο πιο ογκώδες από το δεξί. Η παράδοση αναφέρει πως εκεί κρατάει η Παναγία το πρώτο εικονισματάκι που είχε βρεθεί στην περιοχή των Λουτρών. Το αριστερό χέρι της Παναγίας εκπέμπει συνεχώς θερμότητα και γίνεται αντιληπτό εάν ακουμπήσει κάποιος ταυτόχρονα και στα δυο χέρια της Μεγαλόχαρης.

(Περισσότερες φωτογραφίες και πληροφορίες εδώ )

 Decay παραθυράκι σε παλαιότερη λήψη...το κτίριο σήμερα είναι στο στάδιο της αναπαλαίωσης.

 "Θα πάρω απ’ το χέρι σου το τριαντάφυλλο

να ζωγραφίσω τη ζωή.

Εδώ, στην άκρη της πέτρας,

θα ψάξω τον μίσχο του κυκλάμινου.

Θα πορευτώ κατά την θάλασσα,

να βρω την τρίαινα,

μήπως κι ανοίξω τους ασκούς

να δω την άλλη μέρα

στεφανωμένη με αγριολούλουδα.

Ήταν όμορφη η σημερινή μέρα,

όμως δεν έλεγε με τίποτα να ηρεμήσει

το πτερύγιο του καρχαρία,

που περιδιάβαινε την θάλασσα πάνω κάτω.

Εμείς σ’ αυτήν την κόχη, ξεχασμένοι,

συναρμολογούσαμε τραγούδια

από σπασμένα λόγια.

Η γοργόνα ξέχασε να γυρίσει.

Η γοργόνα δεν ήθελε να γυρίσει.

Σπασμένα λόγια,

πεταμένες κουβέντες,

άδικη η ζωή πολλές φορές..."

Μάνος Αγγελάκης-"Η γοργόνα" 

Άγιος Νικήτας ο Νισύριος.

--------

Ο Άγιος Νικήτας, γεννήθηκε στην κωμόπολη Μανδράκι της Νισύρου το 1716, από πλούσιους γονείς. Ο πατέρας του ήταν δημογέροντας του νησιού, έπεσε όμως στη δυσμένεια των Τούρκων και για να αποφύγει τις τιμωρίες, εξισλαμίσθηκε με όλη του την οικογένεια και μετακόμισε στη Ρόδο. Εκεί ο μικρότερος γιος, ο Μεχμέτ, πληροφορήθηκε ότι κάποτε ήταν χριστιανός και τον έλεγαν Νικήτα. Αμέσως μετά, σε ηλικία 14 ετών ο Νικήτας πήγε στη Νέα Μονή της Χίου όπου στον ηγούμενο εξομολογήθηκε την περίπτωσή του. Ο ηγούμενος τον παρέπεμψε στον εφησυχάζοντα πρώην Θηβών Μακάριο, ο οποίος τον μύρωσε και του έδωσε χρήσιμες συμβουλές. Ο Νικήτας παρέμεινε στη Μονή κατηχούμενος και εκεί τον κατέλαβε ο πόθος τού μαρτυρίου και με τις συμβουλές του περίφημου ασκητή Ανθίμου Αγιοπατερίτη και την ευχή και την ευλογία των άλλων πατέρων, αναχώρησε για τη Χίο. Όταν έφθασε του ζητήθηκε από τούς Τούρκους ο κεφαλικός φόρος τον οποίο ο Νικήτας δεν μπορούσε να καταβάλλει.

Τον παρέλαβε ο υπάλληλος Τούρκος, Κριμλής ονομαζόμενος για να τον οδηγήσει στη φυλακή στη θέση Βουνάκι. Τη στιγμή εκείνη, πέρασε από εκεί κάποιος Ιερέας, Δανιήλ ονομαζόμενος, χαιρέτησε τον Νικήτα με το όνομα Μεχμέτ. Ο Κριμλής όταν το άκουσε, έμαθε περί τίνος πρόκειται και τον οδήγησε στον Αγά. Εκεί ο Νικήτας ομολόγησε με πολύ θάρρος την πίστη του στον Χριστό. Οι Τούρκοι, με υποσχέσεις και κολακείες προσπάθησαν να συγκρατήσουν τον μάρτυρα στη θρησκεία τους. Επειδή όμως δεν μπόρεσαν να το καταφέρουν, τον υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια, που διήρκησαν δέκα ημερόνυκτα. Κατόπιν τον έσυραν σε κάποια άκρη της πόλης, «Κάτω Γιαλό» ονομαζόμενη, όπου οι δήμιοι τον έστησαν κάτω από το Ιβηρίτικο Μετόχι και άρχισαν πάλι με κολακείες και υποσχέσεις, μήπως μπορέσουν και τον μεταπείσουν. Αλλά ο Άγιος απάντησε: «Χριστιανός είμαι, Νικήτας ονομάζομαι και Νικήτας θα πεθάνω». Τότε τον αποκεφάλισε ο ίδιος ο Κριμλής στις 21 Ιουνίου 1732, σε ηλικία 17 χρονών στη Χίο. Οι Τούρκοι, για να μη πάρουν οι χριστιανοί κάτι από το Ιερό του λείψανο, αφού το άλειψαν με ακαθαρσίες το πέταξαν στη θάλασσα. Σήμερα στη γενέτειρα του Αγίου, το Μανδράκι της Νισύρου, υψώνεται βυζαντινός ναός, πού τιμάται στη μνήμη του Αγίου Νικήτα..

  Από τις καμάρες του Αγίου Νικήτα..

  Ο τρούλος του Αγίου Νικήτα.

  Κι όμως...είσοδος αποθήκης!

 Η Νίσυρος έχει αναπτυχθεί τουριστικά τα τελευταία μόνο χρόνια και αυτό, κατά κύριο λόγο, εξαιτίας της γεωγραφικής της εγγύτητας με την Κω. Eτσι, έχει καθημερινά επισκέπτες, που έρχονται το πρωί και φεύγουν το απόγευμα με καραβάκια από την Kω. 

Και το ψάρι,άφθονο!!! 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ

ΚΕΙΜΕΝΑ - ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ