ΜΙΝΑ ΜΠΟΥΛΕΚΟΥ " Ο Καθρέφτης του Ουρανού "

πηγή φωτογραφίας 

Χίλιες Φωνές μ' ακούσανε
στο κάλεσμα σου.
Μυριάδες λυγμοί
φώναξαν στο Βοριά,
τον πιο παλιό μου φίλο
αντιλαλώντας
τον πιο κρυφό μου στεναγμό.

Εσύ, λατρεμένο μου λάφυρο
σαν πειρατής κούρσεψα τον θησαυρό μου
λάμνοντας τα κουπιά μου.

Γοργά κίνησα
να σ΄ανταμώσω
σε μια Ώρα Μεγάλη.
η των παθών μου τον τάραχο.

Έσταζες ολόκληρος
σε μια θαμμένη κρύπτη.
Θαμπός καθρέφτης
στο νότισμα της Γης.

Γλυκό μου δειλινό,
ζεστή μου αύρα
βασανισμένη θαλπωρή
το άγγιγμά σου...

Έτρεμες,
σαν το αγριολούλουδο στον άνεμο
κουρνιάζοντας στην αγκαλιά μου.

Λέξεις στερητικές
με πλημμύρισαν
σε μια Απουσία Κενή.

Μύχιες σκέψεις
διαπέρασαν το Είναι μου,
μία και μοναδική η σκέψη μου
Εσύ, Εγώ, Εμείς...

Σε κάλεσα απ' το βυθό μου,
σαν την Νηρηίδα πλημμυρισμένη
σε μια απέραντη γαλήνη.

Άπλωσα τα δίχτυα μου,
όπως ο ψαράς, σε θάλασσες βαθιές
καθώς έφευγε η ζωή μας σιγά σιγά
με άγνωστο προορισμό...

Μίνα Μπουλέκου
Από την Ποιητική  Συλλογή
"Πέρα απ' τον ορίζοντα"
Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ 2015