ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΖΑΡΑΝΗΣ ΕΥΔΑΙΜΩΝ " ΑΝΘΡΩΠΕ " 3 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

…ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΝΘΡΩΠΕ

Σαν σπάσω μια μέρα τα σίδερα
που με κρατάν στη γης δεμένο
και περάσω απ’ το τζάμι αόρατα
δίχως πια τίποτα να προσμένω!

Σκυθρωπός τότε.. μα περήφανος
στη ζωή θε να ‘ρθω να βαδίσω
στο έργο μου θα ‘μαι περίφημος
και για τίποτα δεν θα τ’ αφήσω!

Μα.. σαν το σούρουπο πέσει ήρεμα
τον πόνο και τη γη σα θα σκεπάσει
κι’ όλα στη πλάση θα ‘ναι πιο ήμερα
στο σημείο μηδέν που ‘χουν φτάσει!

Θα ‘ρθω όπου να ‘σαι ω… άνθρωπε
της ζωής μου πανάρχαια κοιτίδα
της δικής μου λύπης εκπρόσωπε
να σκορπίσω το δάκρυ μ’ ελπίδα!

«Ευδαίμων Συριανός»


Ω! ΑΝΘΡΩΠΕ!

Άνθρωπε, άνθρωπε, άνθρωπε
γενναίε… μα και παλιάνθρωπε
που την ευκαιρία όλο κυνηγάς
καθώς πάντα πλούτη αναζητάς!

Την ψυχή στο διάολο πουλάς
δίχως αυτό πολύ να το συζητάς
αρκεί να δοθεί κάποια ευκαιρία
για την πολυπόθητη… ευημερία!

Την ζωή σου πάντα θυσιάζεις
ενώ… πάντοτε αναστενάζεις
μ’ άλλους συχνά συζητώντας
και τους άσχετους ρωτώντας!

Θέλεις τον ένα να εξαπατήσεις
μα… και τον άλλο να μισήσεις
μ’ υπέρμετρο πάντοτε εγωισμό
κι’ υπερφίαλο εγωκεντρισμό!

Άνθρωπε, άνθρωπε, άνθρωπε
συναισθηματικέ μα…παλιάνθρωπε
έναν έχεις βάλει μοναδικό σκοπό
να σωρέψεις άμετρο θησαυρό!

«Ευδαίμων Συριανός»


ΑΝΘΡΩΠΕ ΑΚΟΥ! ( Σατιρικό ) 
Άνθρωπε άκου:
Τα κάνανε όπως θέλανε
και όχι όπως μας λέγανε
τώρα που μπατιρίσαμε
δες μας… καταντήσαμε!

Άνθρωπε άκου:
Αυτοί όλα σαν τα φάγανε
κι’ ωραία πάντα περνάγανε
τώρα από μας ξαναζητάνε
ξανά και πάλι να ξαναφάνε!

Άνθρωπε άκου:
Κόψανε απ’ τον φτωχό το ψωμί
μας αφήσανε σχεδόν όλους ταπί
με τα χρήματα αυτά πορεύονται
και εμάς όλους ειρωνεύονται!

Άνθρωπε άκου:
Διαφορετικά σε μας τα ‘πανε
εντελώς άλλα για μας κάνανε
τώρα εμείς τους πληρώσαμε
μα… όσα είχαμε τα δώσαμε!

Άνθρωπε άκου και αυτό:
Να δουλεύουμε τόσα χρόνια
σαν να ‘μαστε ίδια κωθώνια
αυτοί πάντα να θησαυρίζουν
τελικά πάντα εμάς θα βρίζουν!

«Ευδαίμων Συριανός»