 |
| Φωτογραφία: Γιάννης Μπεχράκης |
Ανθρώπινο ποτάμι
τη μαύρη άσφαλτο πλημμυρίζει.
Αναδύεται μεσ'από βράχους απόγνωσης
ξεφεύγοντας το βέβαιο θάνατο.
Δίνες νερού τα κεφάλια των παιδιών
ζηλεύουν τα άλλα, εκείνα της όχθης,
να παίζουν στην ασφάλεια της αυλής τους.
Αφρισμένα τα μάτια των μεγάλων
ψάχνουν σε μακρινό ορίζοντα
ένα σπίτι, που όλο πλησιάζει
κι όλο απομακρύνεται.
Φουσκώνει απελπισμένο
το ποτάμι, φουσκώνει
και τη μαύρη άσφαλτο πλημμυρίζει.
Ε εσείς που δε βρέχετε τα χέρια!
να τα φοβόσαστε τ'ανθρώπινα ποτάμια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου