Καθώς σε σκέφτηκα ,
οι διαδρομές γέμισαν μ’ εσένα .
Εκεί στις μνήμες μου στέκεσαι
( ήσουν κρυμμένη μέσα στους αιώνες ) .
Στα ηλιοπαραθύρια βγαίνεις και χαμογελάς,
μέχρι το δειλινό τη νύχτα ν’ ανταμώσει .
Ω , γλυκιά η μελαγχολία
σαν ευλογώ την ομορφιά σου.
Να ! Η μορφή σου
στα μάτια μου απλώνεται βαθιά ,
ως τους καθρέφτες των εικόνων.
Κι αλλάζει : χρώματα , σκιές και είδωλα .
Ίκαροι , καρδιές, χρυσάφια κι
ουρανοί τριγυρίζουν στα βλέφαρά μου.
Κόκκινο μαγνάδι το κορμί σου
τον πόθο σακατεύει .
Εσύ , ένας κρίνος δροσερός
στα χέρια μου φυτρώνεις
και γραμμές , ρυτίδες , όνειρα
σκεπάζεις .
Θρήνος επιτάφιος
κι ανάσταση μαζί
στον μυστικό νυμφώνα …. Χρστόφορος Τριάντης
Θρήνος επιτάφιος
ΑπάντησηΔιαγραφήκι ανάσταση μαζί
στον μυστικό νυμφώνα!!!
Μα είναι πανέμορφο!!!