Έμαθα πια.
Καθημερινά, κοιτάζω στον καθρέφτη το πρόσωπο μου.
Ρυτίδες, ρωγμές, ράγες του πόνου.
Τις κοιτάζω.
Γνωριζόμαστε πλέον.
Μα, σήμερα, αυτό το σημάδι με τρομάζει.
Δεν το αναγνωρίζω,
δεν ξέρω πώς να πονέσω,
δεν ξέρω τι όνομα να του δώσω.
Πώς με τρομάζει αυτός, ο ανώνυμος πόνος!
Φιλί από μέντα και άψινθο
Σε μια στροφή του Δρόμου,
συγκρούστηκα μ’ ένα φιλί από άψινθο,
μ’ ένα φιλί από μέντα,
μ’ ένα φιλί κι από τα δυο.
Η μια άκρη από τα χείλη μου να κλαίει άρχισε,
κι η άλλη να γελά.
Τις ένωσα και βγήκα απ’ τη στροφή.
Κι έμειναν, το φιλί από άψινθο και το φιλί από μέντα,
ν’ αναζητούν άλλον ταξιδευτή.
Ποιήματα από το βιβλίο «Το ασυγκίνητο ποτάμι» Χρήστος Παπουτσής-Εκδ. Δρόμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου