Ενα ποίημα της Εύας Πετροπούλου Λιανού μεταφρασμένο στα ρώσικα από την Tatiana Terabinoba

Ερχόμαστε με κλάματα, γιατί φοβηθήκαμε το φως....
Φεύγουμε με δάκρυα, γιατί αυτό το φως το αγαπήσαμε βαθιά, το αναλύσαμε, το μάθαμε, το ερωτευτήκαμε...
Ερχόμαστε μόνοι μας..
Φεύγουμε μόνοι μας..
Ενδιάμεσα έχουμε ευκαιρίες να συγχωρέσουμε, να ανακαλύψουμε τα ταλέντα μας, να μείνουμε ευγενικοί, και να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. 

©®Εύα Πετροπούλου Λιανού


Eva Petropoylou Lianoy- "Мы плачем, рождаясь"
.
"Мы плачем, рождаясь"
.
Мы плачем, рождаясь, нас пугает сиянье света...
Уходим в слезах, любя этот свет, давно разгадав его -
познав его зов, влюбились в любовь...
Мы приходим одни...
Мы уходим одни...
Прекрасно прощать, открывать в себе крылья талантов и доброты,
и стремиться быть в лучах лучшего - быть людьми!

Перевод-Татьяна Теребинова, Россия

Μεταφράζει η Ρωσίδα ποιήτρια και μεταφράστρια Tatiana terabinoba


Η φωτογραφία είναι από το https://gr.pinterest.com/