Πίσω απ’ το γέλιο σου έναν φόβο ανιχνεύεις
μετράς διάφανες σιωπές, λευκές κηλίδες
και μια σκιά που μόλις πρόλαβες και είδες
τότε που μάθαινες μακριά να ταξιδεύεις.
Ρίχνεις το βλέμμα σου κρυφά στο είδωλό σου
στον ραγισμένο τον καθρέφτη της ψυχής
και στάλες εύχεσαι να γίνουν της βροχής
οι ένοχες σκέψεις που ταράζουν το μυαλό σου.
Χωρίς προσχήματα δανείζεσαι απ’ τη μνήμη
έν' απαλό κυματισμό, μια νηνεμία
μα είναι αργά για να σου δείξει αδυναμία
κείνο που μέσα σου παγίδεψες αγρίμι.
Φωτογραφία : Κατερίνα Καλαϊτζάκη - Σύρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου