Ήταν η αγαπημένη του φράση, που έλεγε κάθε φορά όταν πάλευε με την οξεία μυελογενή λευχαιμία( AML).
Ήταν Ιούλιος του 2016 όταν ο Δημήτρης Λόης διαγνώστηκε με οξεία μυελογενή λευχαιμία (AML) ένα πολύ επιθετικό καρκίνο του αίματος. Με μιαν σπάνια εσωτερική δύναμη το αποδέχθηκε κρατώντας εντός του αισιοδοξία και απίστευτη υπομονή. Ξεκίνησε την ισχυρότατη χημειοθεραπεία μα παράλληλα εργαζόταν κι έκανε όνειρα για το μέλλον. Είχε αποφασίσει να παλέψει και να νικήσει. Ο αγώνας του έπρεπε να ενισχυθεί με μεταμόσχευση του μυελού των οστών από συμβατό δότη. Ο αδελφός του δεν ήταν συμβατός και έτσι ξεκίνησε μια αγωνιώδης προσπάθεια στην παγκόσμια τράπεζα.
Μπροστά του ανοιγόταν ο πιο δύσκολος δρόμος, που πολλοί πάσχοντες τον γνωρίζουν καθώς η μεταμόσχευση είναι η μόνη ελπίδα που υπάρχει για να συνεχίσει κάποιος ασθενής να ζει. Ο Δημήτρης Λόης όσο κατανοούσε τη δυσκολία να βρεθεί δότης, σκεφτόταν πώς θα μπορούσε ο ίδιος να συνδράμει με τις δικές του δυνάμεις σε αυτήν την αναζήτηση. Ως στέλεχος της εταιρείας στην οποία εργαζόταν είχε την ιδέα να βοηθήσει μέσω της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης.
Όμως μετά αποφάσισε να το κάνει το έργο της ζωής του. Να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο, να αυξηθεί ο αριθμός των εθελοντών δοτών μυελού των οστών, κάτι για το οποίο υπάρχει άγνοια και μόνον όσοι βρίσκονται στον κυκλώνα αυτής της ασθένειας γνωρίζουν πόσο αναγκαία είναι αυτή η προσφορά. Μέσα από τη δική του επίπονη εμπειρία, μέσα από τη δική του δύναμη για ζωή, μέσα από τον υπέρτατο αγώνα του με την αρρώστια σκέφθηκε κι αποφάσισε η ιδέα του να γίνει πραγματικότητα. Ξανά και ξανά όταν οι εξετάσεις του δεν ήταν καλές έλεγε : I choose life.
«Σκέφτηκε όλες τις λεπτομέρειες. Πώς θα το οργανώσει, σε ποιες χώρες θα το επεκτείνει, πως θα βοηθήσει εκείνος. Ονειρευόταν ότι μιλούσε για την προσωπική του περιπέτεια, που θεωρούσε ότι θα είχε βγει νικητής και τι θα τους έλεγε …Καινούργια υποτροπή….Λίγες ώρες πριν φύγει σχεδίασα ένα πρόχειρο logo με ένα ουράνιο τόξο που τόσο αγαπούσε. Του το έδειξα και του είπα: αγάπη μου αυτό είναι το έργο της ζωής σου. Θα το κάνουμε και θα γίνει κάτι μεγάλο. Θα βοηθήσουμε να επανέλθει το χαμόγελο σε αυτούς που νοσούν. Δεν ξέρω τι άκουσε. Τι κατάλαβε. Μετά από λίγο σταμάτησε η αναπνοή του και έφυγε η ψυχούλα του.Ίσως περίμενε να το ακούσει, και όταν είδε ότι αγαπήσαμε το όνειρό του χαλάρωσε και επέτρεψε στον Κύριο να τον πάρει.
Μου είπαν ότι έφυγε γιατί το άρρωστό του σώμα, δεν θα μπορούσε να το κάνει σωστά και έφυγε για να μας το οργανώσει τέλεια από ψηλά. Μετά από δυο σχεδόν χρόνια μέσα στα νοσοκομεία και ζώντας τον πόνο υποσχεθήκαμε να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε όσους νοσούν και τις οικογένειές τους. Αυτά τα σχεδόν δυο χρόνια και όσο περίμενα στην αίθουσα αναμονής για να κάνει τις προγραμματισμένες αιματολογικές εξετάσεις ή τα μυελoγραφήματα. Τόση ώρα προσευχόμουν για όλους τους ασθενείς και τον δικό μου να γίνει γρήγορα καλά και παρακαλούσα την Παναγιά μας να βοηθήσει να εξαλειφτεί η λευχαιμία.
Έβλεπα νέους ανθρώπους να έρχονται με τον συνοδό τους με αισιοδοξία και χαμογελώντας, την επόμενη φορά πιο χλωμούς, πιο κουρασμένους, μετά με λίγα μαλάκια, μετά με ένα σκούφο, μετά υποβασταζόμενοι ή και κάποιες φορές σε καροτσάκι γιατί ήταν τόσο αδύναμοι που δεν μπορούσαν να περπατήσουν. Όμως όλοι χαμογελούσαν. Δεν ξέρω πόσο ψεύτικα ήταν αυτά τα χαμόγελα ή μπορεί να ήταν και αληθινά δεν ξέρω. Ίσως ευγνωμονούσανε που ήταν ακόμα εδώ. Όταν ο Δημήτρης έφυγε ήταν όλα τόσο δύσκολα, ήμουν τόσο αδύναμη… Η Ασπασία μας και Μαρία-Χριστίνα μας μου έδωσαν την δύναμη να βρω το κουράγιο και να προχωρήσω …»λέει η σύζυγός του Μάρη Λόη.
CHOOSE LIFE γιατί: Ο πόνος δεν απαντιέται με επιχειρήματα. Ούτε η αδικία και ο θάνατος αντιμετωπίζονται με τη λογική. Ο πόνος μας βγάζει από τα ανθρώπινα μέτρα. Ο πόνος γεννά αλήθεια, συμπόνια, κοινωνία!
Με ένα ουράνιο τόξο που ανατέλλει μετά από την καταιγίδα και φωτίζει την ελπίδα για ζωή μέσα στην καταχνιά, γεννήθηκε το φιλανθρωπικό σωματείο CHOOSE LIFE μετά το θάνατο του Δ. Λόη.
Με τις άοκνες προσπάθειες της οικογένειας του σπουδαίου αυτού ανθρώπου αυξήθηκαν κατά 10. 800 οι εθελοντές δότες κι έχουν ήδη δώσει την ελπίδα για ζωή σε 11 συνανθρώπους μας που αλλιώς δεν υπήρχε πιθανότητα να ζήσουν. Το μαγικό είναι ότι τα σακουλάκια με τα συγκεκριμένα αιμοποιητικά κύτταρα ταξίδεψαν μερικά σε πόλεις της Ελλάδος, κάποια στην Αμερική, ένα στην Ιταλία και ένα στην Τουρκία.
Παράλληλα ενισχύεται η δυνατότητα έρευνας σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο του Ρίου και το πανεπιστημιακό νοσοκομείο και με την βοήθεια ενός υπέροχου ανθρώπου και επιστήμονα του καθηγητή αιματολογίας και διευθυντή της μονάδας μεταμόσχευσης Αλεξάνδρου Σπυριδωνίδη το CHOOSE LIFE ιδρύει το πρώτο ινστιτούτο κυτταρικών θεραπειών στην Ελλάδα. Νέες σωτήριες θεραπείες όπως τα CarTCells θα γίνονται πια και στην πατρίδα μας.
Επίσης χρηματοδοτούνται έρευνες στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες για την λευχαιμία και την υποτροπή της μετά την μεταμόσχευση. Επιπρόσθετα τείνει αλληλέγγυο χέρι στους ασθενείς και βρίσκει τρόπους βοήθειας στις οικογένειές τους. Κοντά τους βρίσκονται σπουδαίοι άνθρωποι κι επιστήμονες γιατροί, ερευνητές, διαφημιστικές εταιρείες, χορηγοί. Είναι συγκινητική η θέληση όσων αποφασίσουν να δώσουν ζωή σε έναν άγνωστο συνάνθρωπό τους.
CHOOSE LIFE καθώς «Είμαστε κύματα της ίδιας θάλασσας, φύλλα του ίδιου δέντρου, άνθη του ίδιου κήπου». Πυξίδα των προσπαθειών μας είναι ο άνθρωπος που πάσχει. Σκοπός είναι να ανακουφίσουμε τον πόνο, να αγκαλιάσουμε τη δυσκολία, να μοιραστούμε το βάρος με τον ασθενή και την οικογένειά του και να συμπαρασταθούμε με κάθε δυνατό μέσο. Ο ενθουσιασμός μας, η πίστη και η αγάπη, μας επιτρέπουν να ελπίζουμε ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε μια μικρή σπίθα, τον πρώτο βασικό πυρήνα για να εκπληρώσουμε το όραμά μας. Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Η κοινωνία, που συνάδει με την ουσία της ανθρώπινης φύσης μας, είναι φιλάνθρωπη με την πραγματική έννοια του όρου.
Η ανθρώπινη ζωή αποκτά νόημα όταν προσφέρει, ιδίως όταν δεν πρόκειται να αποκομίσει κανένα άλλο όφελος εκτός από ηθική ικανοποίηση- όσο κι όταν λαμβάνει – . Πέραν τούτου σε έναν κόσμο όπου η φιλανθρωπία θα αποτελούσε τον κανόνα, όλοι μας θα βιώναμε το ευχάριστο συναίσθημα της ασφάλειας, μια και θα ξέραμε πως, όταν βρεθούμε σε δυσχερή θέση, θα τύχομε των ευεργεσιών που θα προσφέραμε εμείς αν βρισκόμασταν σε θέση ισχύος. Μήπως η προσφορά μας προς τους συνανθρώπους μας δεν είναι τελικά παρά το «ενοίκιο», όπως εύστοχα έχει λεχθεί, «που πληρώνομε για την ύπαρξή μας στον κόσμο, κι έχομε καθυστερήσει κάποιες δόσεις», τις οποίες, ωστόσο, πρέπει να έχομε πάντοτε κατά νουν να καταβάλομε;
Διαλέγουμε τη ζωή, διαλέγουμε την αλληλοβοήθεια, την αλληλεγγύη απαλύνοντας όσο είναι δυνατό το άλγος του κόσμου τούτου.
Για κάθε ενδιαφερόμενο, CHOOSE LIFE
Γράφει η Αρσινόη Βήτα- Αγγελική Γιαννόπουλου
Η Αγγελική Γιαννοπούλου (Αρσινόη Βήτα) γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας. Σπούδασε ελληνική φιλολογία, ψυχολογία και ιστορία της τέχνης. Εργάστηκε ως καθηγήτρια φιλόλογος. Άρθρα της, δοκίμια, ποιήματα και διηγήματα έχουν δημοσιευθεί σε ιστοσελίδες. Είναι παντρεμένη κι έχει τρεις γιους.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ https://www.thessalonikiartsandculture.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου