H Τασία είχε γιορτάσει τα εικοστά γενέθλιά της !Είχε ορίσει ,πως μόλις θα συμπλήρωνε τα είκοσι, θα άλλαζε ,πάση θυσία, τη ζωή της. Έβλεπε ως τότε τηλεόραση, διάβαζε κοσμικά περιοδικά, κρατούσε φωτογραφίες μοντέλων που ήθελε να μιμηθεί ! Άλλο διάβασμα, βιβλία, εφημερίδες ποτέ. « Θα γίνω η πρώτη μούρη στα μέσα και στα έξω» ,έλεγε! Τάχα η γιαγιά της, της έλεγε πως το χρήμα σε φτιάχνει άνθρωπο! Άνθρωπο όχι παλιάνθρωπο!
΄Eτσι ,κάπως αργά βέβαια, ξεκίνησε να δουλεύει σκληρά ,και το κυριότερο να ντύνεται και να ευπρεπίζεται με δανεικά χρήματα! Όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι ,παντρεύτηκε έναν μεγαλύτερο, με πολλά λεφτά ο οποίος, μόλις της έγραψε δυο κομματάρες γης και την ξεχρέωσε, είδε τα ραδίκια ανάποδα ,κατά το κοινώς λεγόμενο, και η Τασία βρέθηκε μόνη αλλά οικονομικά ελεύθερη!
« Καμιά επιλογή δεν με εξέφραζε», μονολογεί τώρα στα τριάντα , «αλλά ήθελα να ξεφύγω από τη μιζέρια. Λάθος μου, λάθος μεγάλο, λάθη επί λαθών, λάθος σκέψη, λαθεμένες αποφάσεις!Κι ο αδερφός μου ,στη Μελβούρνη! Λάθος,λαθεμένη απόφαση!Εξαρτάται τι επιλέγεις, αλλά όχι, ως Έλληνες τη θέλουμε την οικογένεια!Βρήκε δουλειά,μόνο αυτό.Θα ξαναγυρίσουμε στα μουντζουρωμένα χέρια,αχ τα έρημα τα ξένα,στη ξενιτειά βραδιάζει πιο νωρίς,επιστροφές ,στα ξένα είμαι Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος! Όχι δεν πρέπει να φεύγει κανείς, παρά να καταβάλλει το 80% ,όσο μπορεί, των δυνατοτήτων του και αν δεν βρει κάτι, συμφωνώ. Εμείς, ίσως περισσότερο στις ακριτικές περιοχές ,που δεν έχουμε πολλές δυνατότητες το επιχειρούμε πιο εύκολα»!
Θεωρούσε τον εαυτό της θύμα των περιστάσεων .Δεν της άρεσε η επαρχία και δη ο ακριτικός νομός του Έβρου για τον οποίο είχε γράψει και είχε κρατήσει στο τετράδιο, αυτά που τη βάραιναν: «μάζευα τη ζωή μου στις σελίδες σου, λέξη δεν είπα σε κανέναν και για τίποτα, κοίταξα στον καθρέφτη μου και θάμπωσε, σα διάβασε στα μάτια μου ,τα βάσανα τ’ ανείπωτα! Πέτρες τα όνειρά μου που με σκέπασαν κι η μοναξιά κατάπιε τη φωνή μου ,πώς λαχταρώ να φύγω από εδώ ,σε κόσμο άλλον να βρεθώ ν’αναστηθεί η ψυχή μου».
Και παρακάτω έγραφε:«σε τούτο το σπίτι κατοικούμε έξι άνθρωποι.Δεν δουλεύει κανείς !Ο παππούς και η γιαγιά παίρνουν γύρω στα εξακόσια ευρώ σύνταξη .Ο παππούς μόλις τα πάρει από τον ταχυδρόμο, κρατάει εκατό για τον εαυτό του και δίνει τα τετρακόσια στο μπαμπά μου, να κάνει κουμάντο όπως λέει ,ώσπου να βγει ο μήνας και έχει ο Θεός!».Στρέφεται στη γιαγιά με χαμόγελο και της λέει : «γριά ,πάρε κι εσύ εκατό να τα μοιραστείς με τη νύφη σου»!Για μένα και τον αδερφό μου κουβέντα.Έχουμε βέβαια έναν κουμπαρά που του χαλάσαμε την κλειδαριά και παίρνουμε κάνα ευρώ αν έχουμε ανάγκη.Είναι και η γιαγιά στο κόλπο και βάζει στο τέλος του μήνα ό,τι της περισσεύει από το πενηντάρι!
Τώρα τι να πω, εδώ στον Έβρο ,μας ξέχασαν οι άνθρωποι,οι πολιτικοί ,οι βουλευτές μας !Να κάνουν κάτι για εμάς ,που όταν γυρίζουμε ανατολικά βλέπουμε την Τουρκία,όταν γυρίζουμε βόρεια ,τη Βουλγαρία ,πού να πας αδερφέ να δουλέψεις ,δεν είσαι σε κανένα νοτιότερο νομό, κεντρικό που να μπορείς να γυρίσεις γύρω-γύρω και να βρεις μια δουλίτσα.Δεν ξέρω να πω αν μας ξέχασε κι ο Θεός ,πάντως τον ευχαριστούμε που μας έχει γερούς και ζούμε,που δεν χρειάζεται πολύ-πολύ να μπαινοβγαίνουμε στο νοσοκομείο ,γιατί η κατάσταση δεν περιγράφεται σε σχέση με άλλες χρονιές!
Ο μπαμπάς μου ,που δούλευε σε μια επιχείρηση ,μου είπε να σημειώσω για την ιστορία ότι επιχορηγήθηκε τότε,με 3 δισεκατομμύρια 600 εκατομμύρια δραχμές! Σήμερα ,εδώ και χρόνια δηλαδή, έκλεισε. Ήλθον, είδον και απήλθον, όπως και πολλές άλλες επιχειρήσεις!Η μητέρα μου ,που ένα ψιλοτάλαντο στη ζωγραφική το έχει ,ζωγράφισε έναν πίνακα ,πιστέψτε με ,με εκατόν πενήντα λουκέτα !Ένας δρόμος σκοτεινός.Στη μέση προχωράει ένας άνθρωπος με μια μαγκούρα στο δεξί του χέρι .Δεξιά κι αριστερά κλειστά πορτοπαράθυρα και λουκέτα μικρά και μεγάλα!Στην άκρη του δρόμου το χάος και μια πινακίδα: «λουκέτα τέλος , είσοδος σε άλλη χώρα»!
Μάζεψε το τετράδιο, σηκώθηκε πλησίασε στο παράθυρο τράβηξε την κουρτίνα. Η θάλασσα στραφτάλιζε στα μάτια της! Τι σκεφτόταν;
«Ο φίλος μου, Γιώργος Μαντής, είναι τρίτη φορά που ανοίγει μικροεπιχείρηση! Δεν πάει καθόλου καλά, θα την κλείσει, χρωστάει πολλά!Η φίλη μου Τούλα Λαζαρίδη θα επιστρέψει στη Ρωσία οικογενειακώς! Πολύς κόπος, πολλή στενοχώρια, πολύς ιδρώτας και καταχρεωμένη! Η κολλητή μου, Άσπα Κεράνη φεύγει μ’εγκαταλείπει.Δεν βγαίνει από το σπίτι, έρχεται μόνο σ’ εμένα,ας είναι καλά ο συγχωρεμένος που με αποκατέστησε και «έφυγε» αλλά εγώ σας λέω μην κάνετε ξεροκεφαλιές!Ήθελα ,στην τρέλα μου και τούτο κι εκείνο και τώρα σας λέω μην το επιχειρήσετε.Η ανεξαρτησία,να προέρχεται από την ελευθερία του εαυτού ,όχι από αναγκαστικές ασύμβατες συμβάσεις ,χάριν ευκολίας!Ποτέ,ποτέ ,όχι!
Αν σας πω ότι με έσωσε ο καθρέφτης μου θα με πιστέψετε; Ναι το καθρέφτισμα ως φυσικό φαινόμενο ,πώς αλλιώς να το πω είναι κάτι σαν τρίτο μάτι αλλά πολύ επικριτικό.Μετά οι σκέψεις στις οποίες σε βάζει ,αφού κοιτάζοντας σκέφτεσαι ,είναι φοβερές,.Δείτε τις αυτοπροσωπογραφίες των καλλιτεχνών, βλέποντας και ζωγραφίζοντας, αυτοζωγραφίζονται! Τώρα πού τα έμαθα όλα αυτά ;Αφού, έκανα πολλά κατ’ εμέ λάθη ,σκέφτηκα, έστω υστερότερα, να σπουδάσω! Τι με έκανε άλλον άνθρωπο ;Η Τέχνη !
Τώρα που γύρισα στον τόπο μου και τον βρήκα όπως τον άφησα και χειρότερα , σκεφτείτε την πρώτη εικόνα:η μητέρα μου ,μοίραζε διαφημιστικά χαρτιά πολυκαταστήματος και την πήραμε από το δρόμο!
Ο πατέρας μου,περιποιείται έναν ηλικιωμένο, εκτός από τους δικούς του γονείς.Πού είσαι Ελλάδα ,που έδειχνες πως θα γινόσουν μεγ-άλλη!
Σας κούρασα; Ίσως. Ξαναδιαβάστε με ,να δείτε που δεν τα συλλάβατε όλα. Δεν υποτιμώ τη νοημοσύνη σας ,απεναντίας! Κάποτε, υπήρχε η φευγαλέα ματιά. Τώρα τίποτα δε πάει χαμένο , αείμνηστε Μανώλη Ρασούλη ,στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Εκπαιδευτικός, συγγραφέας, κριτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου